Του Δημήτρη Αγγελίδη
Ενα θαύμα μόνο δεν έκανε το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας: να γιατρέψει τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη από την προχειρότητα με την οποία παρεμβαίνει στον δημόσιο λόγο, πετώντας δήθεν προκλητικές ατάκες που του εξασφαλίζουν δημοσιότητα στο youtube και στην τηλεόραση με όποιο κόστος.
Αυτά για την ιδιότητα του πολιτικού. Για την ιδιότητα του γιατρού, την οποία επικαλέστηκε προχτές στην εκπομπή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στον «Σκάι», τα είπε καλύτερα στο twitter ο frank@menacius: «Από ό,τι φαίνεται μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να θεραπευτείς από τα λείψανα, παρά από το Μιχελογιαννάκη».
Είναι βέβαια αστεία από ιατρικής πλευράς η δήλωση του γιατρού βουλευτή πως πιστεύει στη θεραπευτική ιδιότητα των λειψάνων των αγίων, γι’ αυτό και αντιτίθεται στην καύση των νεκρών, για να μην καούν, λέει, τα λείψανα δυνάμει αγίων. Είναι όμως πολύ σοβαρά τα πράγματα, όταν ο γιατρός αναφέρεται σε «παιδάκια με AIDS» και περιγράφει πώς η θεία κοινωνία έδωσε θάρρος σε μια λοιμωξιολόγο να κοινωνήσει από το ίδιο σκεύος και τελικά την έσωσε, επειδή «ο ΗΙV μεταδίδεται με το σάλιο».
Και είναι πολύ σοβαρά, γιατί παρόμοιες σκοταδιστικές και λανθασμένες αντιλήψεις αναπαράγουν το κοινωνικό στίγμα και αποτελούν τον χειρότερο εχθρό για την υγεία των οροθετικών. Καθήκον των ιατρικών συλλόγων είναι να παρέμβουν δυναμικά και σε αυτή την περίπτωση και σε άλλες, ώστε να δοθεί το μήνυμα πως οι δημόσιες παρεμβάσεις των γιατρών πρέπει να γίνονται με απόλυτη υπευθυνότητα και γνώση των ιατρικών εξελίξεων.
Οπως θυμίζουν με επιστολή τους στον βουλευτή οι τρεις οργανώσεις για θέματα HIV στην Ελλάδα (Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδας Θετική Φωνή, Κέντρο Ζωής και Praksis), από δεκαετίες έχει αποδειχτεί «πως ο HIV δεν μεταδίδεται με το σάλιο, παρά μόνο με τη σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, με τη χρήση κοινής σύριγγας ή άλλου υγειονομικού υλικού κατά τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, με κάθετη μετάδοση από την οροθετική μητέρα στο νεογνό και με τη μετάγγιση μολυσμένου αίματος, αν και ο κίνδυνος αυτός έχει ελαχιστοποιηθεί χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας».
Επισημαίνουν επίσης πως ο χαρακτηρισμός «παιδάκια με AIDS» είναι ανακριβής, γιατί οι οροθετικοί που παίρνουν αγωγή με τα νέας γενιάς φάρμακα μετά το 1996, δεν φτάνουν, εκτός από ειδικές εξαιρέσεις, στο τελικό στάδιο της ασθένειας, το AIDS. «Ο ΗΙV αποτελεί πλέον μια χρόνια πάθηση και όχι μια καταληκτική νόσο» σημειώνουν.
Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»
