Πριν από λίγες ημέρες σε μια δημόσια ομιλία στην Πάτρα είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τον Μανώλη Γλέζο. Ήταν η 2η φορά μέσα σε μικρό διάστημα που παρατηρούσα με προσοχή τον τρόπο που επικοινωνεί με τους ανθρώπους ο αγέραστος αυτός άνθρωπος, -γεννημένος το ‘22 παρακαλώ!- έχει αξιοθαύμαστη διαύγεια, τόσο στη σκέψη του όσο και στο λόγο του.
Το σκεπτικό του ήταν αναμφισβήτητης λογικής και ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κόμπο, σκεπτόμενος το κενό που υπάρχει σε προσωπικότητες στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Μετά βέβαια αναλογίστηκα ότι ένας τόσο χαρισματικός άνθρωπος δεν βρέθηκε ποτέ σε θέση ευθύνης και επέστρεψα στο ατομικό μου πολιτικό αδιέξοδο.
Δυστυχώς το πολιτικό κενό, είναι το σοβαρότερο από τα προβλήματα που έχει αυτή η χώρα και αν δεν αποφασίσουμε να ενθαρρύνουμε όλοι μας, τους ανθρώπους που είναι γύρω μας και έχουν ικανότητες να ασχοληθούν με την πολιτική, θα εγκλωβιστούμε για πολλά χρόνια σε λύσεις εξωτερικής διακυβέρνησης και παρεμβάσεων όχι μόνο στην οικονομία ,αλλά και σε πεδία της ζωής μας που δεν αντιλαμβάνονται ,δυστυχώς, οι εταίροι μας.
Κ.Γαβριηλίδης
