Με το ζόρι το μάθημα των θρησκευτικών δεν γίνεται…

Με αυτό το σκεπτικο το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας, με την υπ.αριθμόν 32/2020 απόφαση του, έκανε δεκτή την αίτηση των γονέων μαθητή Λυκείου , καθώς και του ίδιου του παιδιού, που στρέφεται κατά του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, και με την οποία ζητούσαν να ανασταλεί  η εκτέλεση  απόφασης των αρμοδίων οι οποίοι είχαν απορρίψει τα αιτήματα για απαλλαγή του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών. 

Η απόρριψη των εν λόγω αιτημάτων είχε ως αιτιολογία ότι οι γονείς και κηδεμόνες του μαθητή δεν είχαν δηλώσει ότι δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός καθώς και το εκπρόθεσμο της επίμαχης αίτησης. 

Το Διοικητικό Εφετείο στο οποίο προσέφυγαν γονείς και μαθητής ανέστειλε τις σχετικές  απορριπτικές αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων του εν λόγω Λυκείου, με το σκεπτικό ότι  ο μαθητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη, λόγω προσβολής του δικαιώματός του για θρησκευτική ελευθερία, επειδή θα υποχρεωθεί να παρακολουθήσει το μάθημα και να συμμετέχει σε δραστηριότητες προσευχής και εκκλησιασμού.

Η αναστολή δόθηκε μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της αιτήσεως ακύρωσης, που έχουν υποβάλλει οι ενδιαφερόμενοι, των  απορριπτικών αποφάσεων για την απαλλαγή του μαθητή από τα θρησκευτικά.  

Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σκεπτικό της  δικαστικής απόφασης :  

” Από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής : Ο τρίτος από τους αιτούντες είναι μαθητής της Α’ Λυκείου του 1ου Γενικού Λυκείου … κα, κατά την έναρξη του τρέχοντος σχολικού έτους 2019-2020, οι γονείς του  ζήτησαν με την από 16-9-2019 κοινή αίτησή τους την απαλλαγή του από τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών,  από την απαγγελία προσευχής, από τη συμμετοχή σε εκκλησιασμούς και, γενικά, από τη συμμετοχή του σε κάθε είδος θρησκευτικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων, επικαλούμενοι “λόγους θρησκευτικής συνείδησης”, καθώς και τις 77Α/2002 και 4/2015 αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα… ” 

Η αίτηση αρχικώς απορρίφτηκε με την αιτιολογία ότι το αίτημα δεν ήταν σύμφωνο με την κείμενη  νομοθεσία  διότι δεν αναγραφόταν σ΄ αυτήν ότι ο μαθητής δεν ήταν Χριστιανός Ορθόδοξος, ενώ στη συνέχεια απορρίφτηκε ως εκπρόθεσμη και η δεύτερη αίτηση τους.

Κατά την κρίση του Δικαστηρίου όμως στο οποίο προσέφυγαν γονείς και μαθητής “επειδή με το άρθρο 13 του Συντάγματος κατοχυρώνεται και προστατεύεται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ως ιδιαίτερη έκφανση του δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 του Συντάγματος). Η ελευθερία αυτή συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, και το δικαίωμα του καθενός να πρεσβεύει το θρήσκευμα ή το δόγμα της εκλογής του ή να μην ακολουθεί κανένα θρήσκευμα ή να είναι άθεος (αρνητική μορφή της θρησκευτικής ελευθερίας), καθώς επίσης και το δικαίωμά του να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με τις προσβαλλόμενες με την κρινόμενη αίτηση πράξεις, εκδηλώθηκε η άρνηση του Συλλόγου των διδασκόντων του 1ου Γενικού Λυκείου … να απαλλάξουν τον τρίτο αιτούντα από τη διδασκαλία των θρησκευτικών, ενώ είχαν αιτηθεί την απαλλαγή αυτή οι γονείς του σύμφωνα με το νόμο . Κατόπιν της άρνησης αυτής, ο τρίτος αιτών θα υποχρεωθεί να παρακολουθήσει το μάθημα των θρησκευτικών και να συμμετέχει στις θρησκευτικές εκδηλώσεις του σχολείου (προσευχή, εκκλησιασμός), μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της αίτησης ακύρωσης που έχει ασκήσει, γεγονός που θα του προκαλέσει βλάβη ανεπανόρθωτη σε περίπτωση αποδοχής της αίτησης ακύρωσης, λόγω της προσβολής του δικαιώματός του για θρησκευτική ελευθερία, κατά παράβαση του άρθρου 13 του Συντάγματος”. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr