Ολα μέχρι πριν από λίγο έμοιαζαν ρόδινα για τον Τραμπ, με την επανεκλογή του τον προσεχή Νοέμβριο να μοιάζει με περίπατο. Η Γερουσία, με υποδειγματική ομοφωνία της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας, τον είχε αθωώσει και επί της ουσίας τερμάτισε την περίοδο της δικαστικής πολιορκίας του ενοίκου του Λευκού Οίκου.
Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, ούτε ο Μπάιντεν ούτε πολύ περισσότερο ο Σάντερς έμοιαζαν να μπορούν να στερήσουν από τον Τραμπ μια δεύτερη τετραετία. Με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, ο Τραμπ ετοίμαζε μια επιθετική προεκλογική εκστρατεία αρθρωμένη σε δύο άξονες:
Πρώτον, την ασφυκτική πίεση προς την Ε.Ε., υπό την απειλή επιβολής δασμών στις εξαγωγές της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, για σύναψη νέας εμπορικής συμφωνίας πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Δεύτερον, την έναρξη της αποχώρησης των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν έπειτα από δύο δεκαετίες αδιέξοδης σύγκρουσης με τους Ταλιμπάν.
Κυρίαρχος του παιχνιδιού μετά την πρόσφατη εκλογική νίκη του και την τυπική αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. έμοιαζε και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπορίς Τζόνσον, έτοιμος για μια σκληρή διαπραγμάτευση με τους 27 για τη μεθόδευση της αποχώρησης της χώρας από την Ενωση.
«Αν δεν ικανοποιήσετε τους όρους μου, τότε δεν θα υπάρξει Συμφωνία και θα επωμισθείτε το κόστος ενός σκληρού ασύντακτου Brexit», ήταν το μήνυμα του Τζόνσον προς τους 27. Από την άλλη ακτή του Ατλαντικού, ο Τραμπ τασσόταν υπέρ ενός σκληρού Brexit για να μην υπάρχουν εμπόδια στην εμπορική συμφωνία ΗΠΑ – Ηνωμένου Βασιλείου.
Ολη αυτή η εικόνα της επικοινωνιακής αυτοπεποίθησης μοιάζει σήμερα με μακρινό παρελθόν μετά τον καταστροφικό χειρισμό της πανδημίας από τους Ντόναλντ και Μπόρις.
Αρνηση της πραγματικότητας, κυνισμός ή εξοργιστική ανευθυνότητα; Οποια και αν είναι η απάντηση, με όποια σπασμωδικά μέτρα και αν επιχειρείται ο περιορισμός των ζημιών, το ερώτημα αν η φθορά του Τραμπ και του Τζόνσον είναι ανατάξιμη έχει τεθεί.
Ειδικότερα ο ένοικος του Λευκού Οίκου, υπό το κράτος του πανικού, πολλαπλασιάζει τα καταστροφικά ολισθήματά του: κλείνει τα σύνορα στις χώρες της ζώνης Σένγκεν και τα κρατά ανοικτά για το Ηνωμένο Βασίλειο και μιλά για κινεζικό ιό…
Και βέβαια, οι δύο μεγάλοι πολέμιοι του δημόσιου συστήματος υγείας θα είναι τώρα υποχρεωμένοι να το χρηματοδοτήσουν, δικαιώνοντας και τον Ομπάμα και τον Κόρμπιν, την κληρονομιά του πρώτου και το προεκλογικό πρόγραμμα του δεύτερου.
Μόνη ελπίδα του Τραμπ είναι το ιλιγγιώδες ύψος της ποσοτικής χαλάρωσης και όλα τα πρόσθετα μέτρα που θα ακολουθήσουν να μειώσουν σε διαχειρίσιμο επίπεδο το κόστος της πανδημίας του Κορονοϊού.
Η πανδημία και ο αρχικός καταστροφικός χειρισμός αντιμετώπισής της από τον Τραμπ δίνει στους Δημοκρατικούς τη δυνατότητα μιας δυναμικής αντεπίθεσης, όχι πλέον στο πεδίο της ποινικής παραβατικότητας και της απόκλισης από την πολιτική ορθότητα αλλά στην επάρκεια της αξιοπιστίας και φερεγγυότητας που απαιτεί το αξίωμά του.
Με υπεροψία και μέθη, Τραμπ και Τζόνσον φλέρταραν αρχικά με επιλογές που, αν είχαν υιοθετηθεί, θα κόστιζαν κάποια εκατομμύρια ζωές. Μέσα στη σκληρή αβεβαιότητα για το συνολικό κόστος της πανδημίας, είναι βέβαιο ότι Τραμπ και Τζόνσον υποθήκευσαν το πολιτικό τους μέλλον.
Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
