Με τον Μητσοτάκη και το νερό, νεράκι;

Η Παγκόσμια ημέρα του νερού (Worldwaterday), η 22^η Μαρτίου, καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ το 1992 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, θέλοντας να υπογραμμιστεί η μοναδική αξία του. Η βαρυσήμαντη αξία που καθώς φαίνεται η σημερινή κυβέρνηση αγνοεί συστημικά και συστηματικά. Μια αξία που συνεχίζει να υποβαθμίζει, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο άλλο ένα δημόσιο αγαθό.

Η αντίστοιχη ημερομηνία το 2023, βρίσκει -δυστυχώς- την πατρίδα μας τυλιγμένη με ένα νομοσχέδιο «κομμένο και ραμμένο», στα μέτρα και τα σταθμά του μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού.

Το νερό, ο λευκός χρυσός, πηγή ζωής και υγείας μέσα από το νόμο, τείνει να γίνει πηγή κερδοφορίας στους δείκτες του χρηματιστηριακού τζόγου.

Σαν να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα, η ρύπανση, η περιβαλλοντική επιβάρυνση που δημιουργούν οι δυσμενείς συνθήκες στην ποιότητα και ποσότητα των νερών, ήρθε και η απειλή της ιδιωτικοποίησης σαν το κερασάκι που έλειπε από την τούρτα.

Σαν να μη γνωρίζουμε ότι όλες οι ανάλογες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των νερών ανά την Ευρώπη και τον κόσμο οδήγησαν όχι μόνο σε αυξήσεις αλλά κυρίως στην υποβάθμιση της ποιότητας και στην απαξίωση των εγκαταστάσεων. Και όλα αυτά φυσικά στο όνομα του πλουτισμού κάποιων λίγων, αυτών των γνωστών άγνωστων που έχουν οδηγήσει τη χώρα και εμάς τους ίδιους σε μία εποχή απόγνωσης και φόβου.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων. Οι γνώμες των ειδικών επιστημόνων δε λαμβάνονται υπόψη, πότε άλλοτε άλλωστε λήφθηκαν; Οι αντιδράσεις των εκλεγμένων οργάνων αυτοδιοίκησης το ίδιο. Οι διαδηλώσεις, οι αγωνιστικές αντιδράσεις που ξεδιπλώνονται εδώ και καιρό, με μπροστάρηδες τα σωματεία εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ στο Σύνταγμα και σχεδόν σε κάθε πόλη της χώρας, δεν προβλημάτισαν την κυβέρνηση. Ούτε φαίνεται να την προβληματίζουν.

Τίποτα δεν κάνει πλέον εντύπωση, η κυβέρνηση παραμένει σταθερή στη στόχευση της. Κοινωνία για αυτήν είναι οι φίλοι της, οι εκλεκτοί κρατικοδίαιτοι, δήθεν επιχειρηματίες, τα τρωκτικά των κόπων της πραγματικής κοινωνίας. Είναι αυτοί και τα εξαπτέρυγα τους, όσοι η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ με περισσή αναίδεια χαρτζιλικώνει με πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ, όπως μαθαίνουμε από την ερευνητική δημοσιογραφία.

Ο δρόμος της ανατροπής τέτοιων αποφάσεων θα είναι σύντομος, ήδη τον βαδίζουμε. Είναι ο δρόμος των προοδευτικών δυνάμεων που μέσα από την αλλαγή κυβέρνησης θα κάνει πλέον ξεκάθαρο, το αυτονόητο, πως ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ.

Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, δεν πωλείται και δεν εκποιείται. Αξίζει να βγούμε μπροστά και να βάλουμε τέλος στην ατέρμονη αυτή δίψα της κυβέρνησης για ιδιωτικοποιήσεις, πολλώ δε μάλλον στην ιδιωτικοποίηση του νερού που είναι και πρέπει να παραμείνει στη διάθεση όλων, ανεξαιρέτως.

51 ημέρες έμειναν για να πούμε ένα σθεναρό όχι στις βλέψεις τους και να φέρουμε στη χώρα την πολιτική αλλαγή που της αξίζει. Μία προοδευτική αλλαγή που θα μπει εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Μητσοτάκη.

Ας το ξεχάσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δε θα πούμε το νερό «νεράκι», ούτε θα το πιούμε σε τιμή «μπουκαλάκι».

* Ο Μανώλης Βανδώρος είναι υποψήφιος βουλευτής Β’3 Νοτίου Τομέα Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr