Με την Αντελίνα ή με τη Σίσσυ; Βασικά με την ελεύθερη επιλογή

Οι πρόσφατες δηλώσεις της Αντελίνας Βαρθακούρη, σύμφωνα με τις οποίες η ίδια είναι «τίποτα χωρίς τον άντρα της» και θεωρεί τη νοικοκυροσύνη «παράσημό» της, προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις.

Μεταξύ άλλων, προκάλεσαν και την αντίδραση της Σίσσυς Χρηστίδου, η οποία σχολίασε ότι «δεν θεωρώ ότι μια γυναίκα που είναι εργαζόμενη, στερεί από τα παιδιά της την αγάπη και τη φροντίδα. Όλα μπορείς να τα κάνεις σαν μαμά και το θεωρώ πολύ άδικο ότι ξαφνικά λέμε ότι μόνο αυτό θα φέρει καλούς καρπούς στην κοινωνία μας».

Με αφορμή αυτή τη συζήτηση, είναι σημαντικό να πούμε ξεκάθαρα: Ούτε με τη μία, ούτε με την άλλη – αλλά με την ελεύθερη επιλογή. Η επιλογή μιας γυναίκας να αφιερωθεί στο σπίτι και στην οικογένειά της είναι απόλυτα σεβαστή, όμως τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα: πώς επηρεάζει η προβολή αυτού του μοντέλου την κοινωνία στο σύνολό της;

Η ισότητα των φύλων έχει κατακτηθεί μέσα από πολυετείς αγώνες. Οι γυναίκες πάλεψαν για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην ψήφο, και συνεχίζουν να παλεύουν για πλήρη ισοτιμία σε όλους τους τομείς.

Σήμερα, το να θεωρείται η γυναικεία ταυτότητα αδιαχώριστα συνδεδεμένη με τη φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειας, δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, ειδικά όταν προβάλλεται ως κάτι που θα έπρεπε να αποτελεί κανόνα.

Το ζήτημα δεν είναι αν μια γυναίκα επιλέγει να μην εργάζεται. Το ζήτημα είναι αν αυτή η επιλογή προβάλλεται ως η μόνη φυσική και αποδεκτή πορεία. Όταν μια δημόσια φιγούρα εκφράζει απόψεις που ενισχύουν στερεότυπα, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούν σε κοινωνικές νόρμες που θα περιορίσουν την ελευθερία των επόμενων γενιών.

Το να αισθάνεται μια γυναίκα ότι είναι «τίποτα» χωρίς τον σύζυγό της δεν είναι απλώς μια προσωπική δήλωση. Είναι μια αντανάκλαση μιας κοινωνίας που ακόμα, σε πολλές περιπτώσεις, μαθαίνει στις γυναίκες ότι η αξία τους πηγάζει κυρίως από τον ρόλο τους μέσα στην οικογένεια. Αυτό δεν είναι μια υγιής αντίληψη.

Ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, πρέπει να έχει αυτονομία, να νιώθει πλήρης και να ορίζει ο ίδιος την ταυτότητά του, είτε μέσα είτε έξω από μια σχέση.

Η προβολή τέτοιων αντιλήψεων ως πρότυπα μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για τις νεότερες γενιές. Μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η «σωστή» γυναίκα είναι αυτή που θυσιάζει τις φιλοδοξίες της, τις επιθυμίες της, ακόμα και την ανεξαρτησία της, για να εξυπηρετήσει παραδοσιακούς ρόλους. Και αυτό, σε μια εποχή που η ισότητα των φύλων αποτελεί βασική αξία των σύγχρονων κοινωνιών, είναι ένα επικίνδυνο πισωγύρισμα.

Η ελευθερία επιλογής είναι ιερή. Όμως, η κοινωνία δεν πρέπει να διαμορφώνει ένα περιβάλλον όπου οι γυναίκες αισθάνονται ότι η αξία τους περιορίζεται στην προσφορά προς τους άλλους.

Είναι σημαντικό να υπάρχουν διαφορετικά πρότυπα, που να δείχνουν ότι η γυναίκα μπορεί να είναι δυναμική, ανεξάρτητη, δημιουργική και να αναγνωρίζεται για τις ικανότητές της, πέρα από την οικογενειακή της κατάσταση.

Η λύση δεν είναι να επιβάλλουμε σε όλες τις γυναίκες ένα ενιαίο μοντέλο ζωής, αλλά να διασφαλίσουμε ότι κάθε επιλογή γίνεται ελεύθερα και όχι κάτω από την πίεση κοινωνικών στερεοτύπων.

Η αληθινή ισότητα δεν έρχεται όταν μια γυναίκα είναι υποχρεωμένη να δουλεύει ή να μένει στο σπίτι, αλλά όταν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει χωρίς φόβο, ενοχές ή κοινωνική επιβολή.

Πηγή φώτο: Instagram – adelina_varthakouri, sissychristidou