Συγκεκριμένα, ο Ντίλαν, κατά κόσμον Άλαν Ζίμερμαν, είχε στη διάθεσή του έξι μήνες μετά την τελετή απονομής του Νόμπελ, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη, για να παραδώσει την ομιλία του στην Ακαδημία. Τελικά την έδωσε και μέσα σε αυτή δεν έλειπε η αναφορά του στον Όμηρο αφού περιέλαβε στην πασίγνωστη εναρκτήρια φράση: «Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον» δηλώνοντας πως «κάθε τόσο» επιστρέφει στον Όμηρο, «που λέει “τραγούδησε με τη φωνή μου, Μούσα, και μέσα από μένα, πες την ιστορία”».
«Όταν τιμήθηκα με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας αναρωτήθηκα ποια ακριβώς είναι η σχέση μεταξύ των τραγουδιών μου και της λογοτεχνίας. Ήθελα να το σκεφτώ και να εντοπίσω τη σύνδεση. Εδώ θα προσπαθήσω να παρουσιάσω τις σκέψεις μου», ξεκινάει ο Μπομπ Ντίλαν.
Η αναφορά του στον Όμηρο και τον Οδυσσέα δεν ολοκληρώθηκε με την έναρξη του έπους, καθώς συμπεριέλαβε στην διάλεξή του το νόημα της Οδύσσειας, όπως το αντιλαμβάνεται εκείνος:
«Ο Οδυσσέας έφτασε να γίνει ένας άγνωστος. Και όταν όλα τελείωσαν, όταν γύρισε σπίτι, κάθισε με τη γυναίκα του και της διηγήθηκε τις ιστορίες. (…) Είναι ένας δρόμος δύσκολος να τον περπατήσεις. Από πολλές απόψεις, κάποιες από τις περιπέτειες του Οδυσσέα, έχουν συμβεί και σ’ εσένα. Και στο δικό σου ποτό έριξαν ναρκωτικό. Κι εσύ μοιράστηκες το κρεβάτι σου με τη λάθος γυναίκα. Κι εσένα σε συνεπήραν μαγευτικές φωνές, γλυκές φωνές, με παράξενες μελωδίες. Κι είχες επίσης δύσκολα διλήμματα. Κι ακόμα δεν είχε τελειώσει τίποτα».
Τελικά η ομιλία του χαρακτηρίστηκε «εξαιρετική» και « γλαφυρή».
