Με έμπνευση από τη Μακρόνησο το νέο βιβλίο της Βικτόριας Χίσλοπ

Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο για μία ακόμη φορά από την Ελλάδα, αυτή τη φορά από ένα νησί με πολιτικό βάρος και ιστορικές μνήμες που είναι ζωντανά μέχρι σήμερα: τη Μακρόνησο.

Το βιβλίο πρόκειται να κυκλοφορήσει το Μάιο του 2019, στα αγγλικά. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα της Ελλάδας του 20ού αιώνα, και η βασική ιστορία του εκτυλίσσεται τη χρονική περίοδο από το 1926 μέχρι και μετά την περίοδο του εμφυλίου, τη δεκαετία του ’50. Η Βρετανίδα συγγραφέας, που έχει επανειλημμένα εκφράσει την αγάπη και το θαυμασμό της για την Ελλάδα και διαμένει αρκετό διάστημα σε αυτή, δήλωσε ότι είναι ωραίες οι παραλίες, η θάλασσα και το φαγητό, αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι η ιστορία της, την οποία η ίδια διερευνά με κάθε ευκαιρία που της παρουσιάζεται όταν επισκέπτεται ένα καινούργιο μέρος στη χώρα μας.

Στο περιθώριο της έκθεσης τουρισμού WTM του Λονδίνου, όπου ήταν επίσημη προσκεκλημένη στη συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε το υπουργείο Τουρισμού, για να παρουσιάσει τις εμπειρίες της στην Ελλάδα και όλα όσα μπορεί να «ανακαλύψουν» οι επισκέπτες, η κ. Χίσλοπ μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την έμπνευσή της και για κάποια από τα μετέπειτα σχέδιά της.

«Η έμπνευση γι’ αυτό το βιβλίο ήρθε πολύ συγκεκριμένα από μία επίσκεψη που είχα κάνει στο Σούνιο, στο ναό του Ποσειδώνα, πιθανώς πριν δέκα χρόνια. Όπως κοιτούσα στη θάλασσα μπορούσα να διακρίνω κάτι βράχια εκεί και ρώτησα τον άνθρωπο που ήταν μαζί μου ποιο νησί είναι αυτό. Μου απάντησε η Μακρόνησος, και ρώτησα και πάλι τι είναι η Μακρόνησος… Ήταν Έλληνας…», είπε χαρακτηριστικά.

Χρειάστηκαν, όπως ανέφερε, οχτώ χρόνια για να καταφέρει να βρει κάποιον να την μεταφέρει στη Μακρόνησο, καθώς δεν είναι ένα μέρος όπου μπορείς να πας εύκολα. «Χρειάστηκε να πάω και να ξαναπάω. Η θάλασσα σε εκείνο το πέρασμα ανάμεσα στο Λαύριο και τη Μακρόνησο είναι δύσκολη. Ακόμη κι αν το έχεις κανονίσει, μπορεί να πετύχεις άσχημο καιρό. Τελικά τα κατάφερα και ήταν συναρπαστικό, εντελώς παράξενο το ότι ακόμη παραμένει εκεί από την περίοδο του ’40 και του ’50. Είναι ένα κομμάτι της έμπνευσής μου που βρίσκεται εκεί».