Μαντέψτε, girls and boys, έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ακυρώνει τον νόμο για το δικαίωμα στην άμβλωση σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Ήδη οι μισές περίπου πολιτείες των ΗΠΑ ετοιμάζονται να περάσουν νομοθεσίες περιορισμού ή και απαγόρευσης των αμβλώσεων. Γιατί θεωρούν ότι το σώμα των γυναικών δεν μπορεί να είναι υπόθεση των γυναικών. Σε μια άλλη γωνιά του κόσμου, στην Ελλάδα, είχαμε σήμερα την 5η γυναικοκτονία μέσα στο 2022 γιατί είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες της να φύγει και τη σκότωσε. Γιατί πίστευε ότι το σώμα, η ψυχή και το μυαλό της του ανήκαν. Μια πολιτικός δέχθηκε αήθη επίθεση επειδή ήταν άβαφτη και κουρασμένη ξεφεύγοντας από την πατριαρχική νόρμα «όμορφη, περιποιημένη, πετυχημένη επαγγελματίας και σύζυγος». Γιατί θεωρούν ότι η εμφάνιση μιας γυναίκας δεν ανήκει στην ίδια, αλλά σε αυτούς που την βλέπουν. 

Η έμφυλη καταπίεση/βία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εκφάνσεων: δεν είναι μόνο οι κραυγαλέες περιπτώσεις του ξυλοδαρμού, του βιασμού και των γυναικοκτονιών. Είναι κάθε τι που τις φοβίζει, κάθε τι που περιορίζει την ελευθερία, τα δικαιώματα και τις επιλογές τους. 

Οι εκφάνσεις είναι πολλές, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην καθημερινότητα των γυναικών. Από το ενοχλητικό σφύριγμα στο δρόμο, που συνοδεύεται πολλές φορές από χυδαίες και τρομακτικές εκφράσεις, από τα γεννητικά όργανα που ξεπετιούνται κατά καιρούς τα βράδια, από την ανάγκη να τηλεφωνήσουμε σε φίλες μας την ώρα που γυρνάμε σπίτι μας αργά το βράδυ, από τη συνοδεία φίλων μας αγοριών όταν ίσως χρειαστεί να περπατήσουμε σε «κακόφημους» δρόμους, από τον αριθμό του ταξί που σημειώνουμε όταν μπαίνουμε και τον στέλνουμε σε δικούς μας ανθρώπους.

Από τις συμβουλές οι γυναίκες να είναι πιο «θηλυκές» γιατί με «τέτοιες συμπεριφορές» κανένας άνδρας δεν θα τις πλησιάζει και μπορεί να τους «τρομάξουν», που ασχολούνται με το πόσο καιρό χώρισε μια γυναίκα από τον προηγούμενο σύντροφό της για να προχωρήσει τη ζωή της με άλλον, που τις μαθαίνουν από μικρές να περιποιούνται γιατί η γυναίκα όταν μεγαλώνει «χαλάει» ενώ ο άνδρας αποκτά «γοητεία», που τις ρωτούν πότε θα παντρευτούν και πότε θα κάνουν παιδιά. Κι αν τελικά κάνουν, τις ρωτούν πώς καταφέρνουν να δουλεύουν τόσο πολύ με μικρά παιδιά – κι αν όντως τα καταφέρνουν, ίσως τελικά «να μην είναι και πολύ καλές μητέρες». Φράσεις που δεν έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα για τους εργαζόμενους πατεράδες.  

Μας λένε κατά καιρούς ότι έχουμε γίνει «κουραστικές» και ότι έχουμε για καραμέλα τις λέξεις «φεμινισμός και πατριαρχία». Πόσες φορές έχουμε ακούσει σε συζητήσεις, όταν βρήκαμε επιτέλους το κουράγιο να ξεστομίσουμε το βίωμά μας, τη φράση «έλα μωρέ γίνεσαι υπερβολική τώρα». 

Αυτό είναι όμως το βίωμα των γυναικών. Και προσπαθούμε να εξηγήσουμε ότι ο μισογυνισμός και ο σεξισμός είναι δομικά στοιχεία της πατριαρχίας. Κι όσοι δυσανασχετείτε και ενοχλείστε, είναι γιατί οι αφηγήσεις των γυναικών σας ξεβολεύουν από τη νόρμα που έχετε συνηθίσει. Αλλά καμία αλλαγή δεν έρχεται χωρίς «ξεβόλεμα». Κι αυτό το βίωμα δεν θα κρύβεται πια κάτω από το χαλί των αναχρονιστικών νόμων και αποφάσεων για το σώμα και τη ζωή μας. Δεν θα κρύβεται πίσω από τις σεξιστικές και μισογύνικες συμπεριφορές, πίσω από τις γυναικοκτονίες που βαφτίζονταν «εγκλήματα πάθους», πίσω από τη συστηματική ενδοοικογενειακή κακοποίηση που θεωρούνταν «τα εν οίκω μη εν δήμω», πίσω από τη σιωπή.

Μαντέψτε, girls and boys, έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε

Από το Facebook της δημοσιογράφου Χρύσας Βαϊνανίδη 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr