"Μάμα Ρόμα" – Το αριστούργημα του Πιερ Πάολο Παζολίνι στους κινηματογράφους

Επιζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για το μοναχογιό της, που δεν γνωρίζει ότι η μητέρα του είναι πόρνη, η Μάμα Ρόμα μαζεύει τις οικονομίες της, εγκαταλείπει το πεζοδρόμιο και θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή της σε κάποια μικροαστική συνοικία. Ομως το μυστικό της αποκαλύπτεται, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον νεαρό γιο της Ετορε.  

Χορτασμένη από άντρες, κι ελεύθερη “καθηκόντων”. αφοσιώνεται στην ανατροφή του “δικού της άντρα”. Μία ανατροφή που ξεκινά ανορθόδοξα και κορυφώνεται δραματικά. Το παρελθόν της μπορεί να είναι άγνωστο στον Εττόρε, αλλά η ηθική της όμως καθορίζει τη σχέση τους.

Η δεκαετία του ’60 ήταν μία πλούσια και πολύμορφη κινηματογραφικά δεκαετία, ένα θαυμάσιο δείγμα της είναι η δεύτερη αυτή ταινία του Παζολίνι. Σε αυτήν για άλλη μία φορά ο Ιταλός σκηνοθέτης καταπιάνεται με το λούμπεν προλεταριάτο.. Η Μάμα Ρόμα αποτελεί ουσιαστικά μια θεματική και μορφική συνέχεια του Ακατόνε. Υπάρχει πάλι η ίδια αίσθηση του ρεαλισμού, της κοινωνικής καταγραφής του κόσμου του υποπρολεταριάτου των μακρινών συνοικιών της Ρώμης, που στέκονται στη σκιά της ζωής κι απελπισμένοι προσπαθούν να γλιτώσουν από την κατάντια της.

Όπως και να ‘ναι πάντως, η Μάμα Ρόμα, η «έντιμη» πόρνη με τα μεγάλα όνειρα, θα παραμείνει το σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται στα τυφλά να ξεπεράσει τη μοίρα του – κι αυτός ο αγώνας έχει, οπωσδήποτε, ένα τραγικό μεγαλείο.

Ο Παζολίνι φτιάχνει εικόνες συναρπαστικές εμπνευσμένες από αναγεννησικαούς πίνακες, εικόνες που επενδύει με μία το ίδιο εκπληκτική μουσική – εκείνη του Βιβάλντι.

Μιά πολύ χαρακτηριστική σκηνή του έργου, είναι εκείνη που δείχνει την Anna Magnani να κατεβαίνει ένα κατήφορικο απόμερο ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Καθώς εκείνη προχωρά, μιλώντας θλιμμένη για τη μοίρα και το πεπρωμένο, η κάμερα που την κοιτάζει ανφάς, οπισθοχωρεί, κρατώντας την πάντα μέσα στο κάδρο, σαν να θέλει να δείξει ότι η Μάμα Ρόμα τρέχει προς μιά διέξοδο διαφυγής, από την οποία θα μπορούσε μεν να αποδράσει, η οποία όμως, δεν υπάρχει!

Η ταινία (διάρκειας 110′) ελαβε σειρά τιμητικών διακρίσεων στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 1962

Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι έλαβε το Βραβείο Κινηματογράφου Ιταλικών Συλλόγων

Η Αννα Μανιάνι το Νέο βραβείο Κινηματογράφου καλύτερης ηθοποιού.