Λίγο έξω από τη Βαστίλη

Το αποτέλεσμα της έκφρασης μιας συγγνώμης, δηλαδή η συγχώρεση, ειδικά όταν δεν υπάρχει ίχνος ειλικρίνειας, τοποθετεί τα πράγματα στο επίπεδο που υποδεικνύει και η ίδια η ετυμολογία της λέξης. Δηλαδή ερχόμαστε στο ίδιο σημείο ή στην περίπτωση που αφορά την εξουσία… υποτασσόμαστε σε αυτή. Τραγική συνέχεια της παρακμής, που βιώνει η χώρα από τη στιγμή που μπήκε στην περιδίνηση των μνημονίων, είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Βασική αιτία της παρακμής είναι η έλλειψη δημιουργίας πολιτικής, γεγονός που οδήγησε στην άνοδο της εξουσίας ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από κενότητα πνεύματος και αδίστακτα ατομικιστικά ένστικτα. Η προηγουμένη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ωστόσο, αμέσως μετά την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια, αφελώς θεώρησε πως ήρθε η πολιτική κανονικότητα στη χώρα. Με το «πέρας» της δεκαετούς κρίσης, που διέρρηξε κάθε δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος, δεν φάνηκε να υπάρχει διάθεση απόδοσης ευθυνών για την καταστροφή αλλά ούτε καν τέθηκε το ερώτημα για το πώς θα αναγεννηθεί μια καινούργια κοινωνία και πώς θα επανορθώσει η πολιτεία για τις αδικίες που διέπραξε.

Η αδράνεια του πολιτικού συστήματος και η έλλειψη ικανών ατόμων να δώσουν τέλος στην πολιτική παρακμή, που επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης, έφερε –μαζί με άλλους παράγοντες– στην εξουσία την παρούσα κυβέρνηση. Το «επιτελικό κράτος» θεωρήθηκε από την αντιπολίτευση πολιτική απόφαση και όχι όργανο εκείνων που ελέγχουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η αναβάθμιση όσων υπονόμευσαν τη χώρα και την κυβέρνηση του Σύριζα θεωρήθηκε επίσης πολιτική πράξη. Η επί πτωμάτων αντιπολιτευτική στάση στο Μάτι, οι απειλές για ειδικά δικαστήρια και η εξύβριση του προέδρου του Σύριζα από τον Άδωνι Γεωργιάδη μέσα στην Βουλή, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, της υγείας και της παιδείας, η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, οι πλειστηριασμοί που έβγαλαν τα σπίτια των ανθρώπων στο σφυρί, η θέσπιση του ακαταδίωκτου τραπεζιτών, η διαχείριση της πανδημίας, που ήδη μετρά πάνω από 13.000 νεκρούς, η καταπάτηση άρθρων του συντάγματος και θεμελιωδών ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων με πρόσχημα την πανδημία, η αστυνομοκρατία, η ανεξέλεγκτη κρατική βία και η ανασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η διασπάθιση δημόσιου χρήματος, η εξαγορά των ΜΜΕ και τώρα η καταστροφή της μισής Ελλάδας από τις πυρκαγιές, δεν είναι πολιτικές πράξεις, δεν είναι πολιτική κανονικότητας. Είναι παρακμή, εξαχρείωση και ξεπεσμός… είναι βαρβαρότητα.

Ακόμη και τώρα, που η καταστροφή γιγαντώνεται, η πολιτική στάση του Σύριζα δείχνει όχι απλά να μην αρκεί αλλά αντιθέτως έχει θυμώσει και απογοητεύσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Είναι κατανοητή μια στρατηγική που επικεντρώνεται σε προτάσεις και υποδείξεις για το πώς θα επουλωθούν οι πληγές από τις πυρκαγιές και πώς θα προετοιμαστεί κατάλληλα ο κρατικός μηχανισμός για μελλοντικές φυσικές καταστροφές. Κατανοητή είναι και η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα, ώστε να μην απομακρυνθεί η κριτική από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος αυτών των δεινών. Κατανοητό είναι επίσης και το μήνυμα προς την κοινωνία για τις ποιοτικές διαφορές στην άσκηση της αντιπολίτευσης… αφήνοντας τους πολίτες να κρίνουν τη διαφορά με την αντιπολιτευτική τακτική τυμβωρυχίας της ΝΔ στο Μάτι. Επιπλέον, κατανοητή είναι και η άρνηση του Σύριζα να προτείνει παραιτήσεις αξιωματούχων και υπουργών, αφού κάτι τέτοιο δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, δεδομένης της ήδη υπάρχουσας ανικανότητας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Εκείνο όμως που δεν είναι κατανοητό είναι η σχεδόν εμμονική στάση του Σύριζα να συνδράμει πολιτικά τη ΝΔ και η αδικαιολόγητη διάθεσή του για συναίνεση με ένα απανθρακωμένο πολιτικό καθεστώς. Για ποιο λόγο να διασωθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Γιατί ο Σύριζα επιμένει να ανεβάζει το επίπεδο της ακροδεξιάς κυβέρνησης; Τι σχέση έχει η ψηφοθηρική τυμβωρυχία με την τραγικότητα της σημερινής κατάστασης; Γιατί ο Σύριζα φοβάται ακόμα το Μάτι; Γιατί, τέλος, στέκεται σαστισμένος μπροστά στην προπαγάνδα;

Σε λίγο καιρό, και μάλιστα ύστερα από τη σωτήρια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποδοχή των προτάσεων του Σύριζα, δεν θα υπάρχει πλέον νόημα άσκησης κριτικής ούτε εκλογών. Η χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται για τα επόμενα δύο χρόνια μέσα στην παρακμή και η αντιπολίτευση θα αντιπολιτεύεται με χλιαρές ανακοινώσεις, που παραπέμπουν σε κόμμα διαμαρτυρίας χωρίς όραμα αλλά κυρίως χωρίς αυτοπεποίθηση. Με φοβίες και δεξιά φόβητρα η παρακμή θα βαθαίνει, επιτρέποντας στον Μητσοτάκη να εγκαθιδρύει την κυριαρχία του ως πρότυπο «ηγέτη», εκπαιδεύοντας και καθοδηγώντας την κοινωνία, οδηγώντας την εν τέλει στον όλεθρο.

Ο Σύριζα οφείλει να κινητοποιήσει τους πολίτες και να οργανώσει πρακτικά και ρεαλιστικά τα επόμενα βήματά του με αυτοπεποίθηση. Να γίνουν τα λόγια πράξη για κάθαρση και δικαίωση του λαού. Να φροντίσει, για παράδειγμα, ώστε οι κάτοικοι των περιοχών που επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές να αποζημιωθούν στο ακέραιο, αποτρέποντας τις πονηριές του Σταϊκούρα και του Σκρέκα, που αντί για αποζημιώσεις σκοπό έχουν να χρεώσουν με δάνεια όσους έχασαν τις περιουσίες και τις επιχειρήσεις τους.

Οφείλουν να ενεργήσουν άμεσα, γιατί ο κόσμος είναι λίγο έξω από τη Βαστίλη… Γιατί στα καμένα της Εύβοιας και των άλλων περιοχών δεν βρίσκονται άνθρωποι που χρειάζονται ηθικολογίες και μαθήματα για το πώς θα εκφράζονται. Βρίσκονται τα θύματα ενός εχθρικού κράτους, που αδιαφορεί για τη ζωή και τις περιουσίες τους. Η αγανάκτηση ξεχείλισε και ο θυμός δεν κάνει διακρίσεις. Το κατάλαβαν ήδη οι βουλευτές της ΝΔ και εξαφανίστηκαν από τη δημόσια σφαίρα. Καλό θα ήταν να το καταλάβει και η αντιπολίτευση.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr