Μακροβούτια στο βούρκο

Σας γράφω από τη γωνία των λεωφόρων Οργής και Απελπισίας. Τις μισές ώρες της ημέρας είμαι εκτός εαυτού από τα νεύρα για όσα ανεκδιήγητα και πρωτοφανή ζούμε και τις άλλες μισές νιώθω απελπισμένος, για την έλλειψη οργανωμένης αντίδρασης και για τον βαθύ ύπνο στον οποίο έχουμε περιπέσει ως κοινωνία.

Υπάρχει αλήθεια κράτος στον κόσμο, πρώτο, δεύτερο, τρίτο, και τέταρτο, όπου οι πολίτες θα ανέχονταν αδιαμαρτύρητα να τους κάθεται στον σβέρκο μία κυβέρνηση βιαστών και παιδεραστών; Ναι, ναι, ξέρω. «Δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη». «Ο Μητσοτάκης δεν βίασε κανέναν». «Κακώς τους τσουβαλιάζουμε όλους».

Αμ, δεν πάει έτσι το σενάριο. Όποιος καλύπτει βιαστή, είναι ντε φάκτο συνένοχος και βιαστής. Όποιος ανοίγει τη φτερούγα του για να κρύψει από κάτω παιδεραστή, είναι παιδεραστής. Όποιος ξεπλένει τον άνθρωπο που καταδικάστηκε επειδή έχωνε βέργες στον πισινό ανήλικων παιδιών έχει και αυτός τα χέρια λερωμένα με αίμα, σπέρμα και κόπρανα.

Με άλλα λόγια, είναι και ο ίδιος κόπρανο, ακόμα και αν έχει όνομα βαρύ σαν Ιστορία και φοράει κυβερνητικό κοστούμι ή αεράτο φόρεμα, κατάλληλο και για τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Θυμάστε μήπως τι συνέβη στην παράσταση των «Περσών» πριν από δύο χρόνια στην Επίδαυρο; Το Μητσοτακέικο κουβαλήθηκε από την Αντίπαρο με ελικόπτερο που φυσικά δεν πλήρωσε από την τσέπη του, η Μενδώνη κράτησε δίπλα τους φορώντας την κυριακάτικη στολή του κατηχητικού και ο διορισμένος από τους ίδιους στον διευθυντικό θώκο του Εθνικού Θεάτρου Λιγνάδης τους υποδέχθηκε γλωσσοφιλώντας έναν πλαστικό Παρθενώνα, απαστράπτων μπροστά στα φλας των φωτογράφων. Το τρίξιμο από τα κόκαλα του Αισχύλου επισκίασε το χειροκρότημα των ανυποψίαστων θεατών.

Λίγους μήνες αργότερα άνοιξε ο βόθρος και ξέσπασε το σκάνδαλο της παιδεραστίας, το οποίο υπέβοσκε επί δεκαετίες και κατέληξε στην -πρωτόδικη- καταδίκη του Λιγνάδη σε κάθειρξη 12 ετών για δύο βιασμούς, δίχως ελαφρυντικά. Ωιμέ! Καταστροφή! Το δικό μας παιδί!

Ποια ήταν λοιπόν η στάση της πρώτης, δεύτερης, τρίτης και τέταρτης εξουσίας; Να σας πω εγώ ποια ήταν, για να μη ψάχνετε στον υπόνομο και λερώσετε τα χεράκια σας.

Όταν ο Λιγνάδης συνελήφθη, με τη σιδερόβεργα στο χέρι, η νέα ΥΕΝΕΔ του διεγραμμένου από την ΕΣΗΕΑ Ζούλα, του «αναμορφωτή της ΕΡΤ» κατά τον αγλαό Πορτοκάλογλου, τοιχοκόλλησε φιρμάνι προς τους εργαζομένους της, ότι, προσοχή, τζιζ, «δεν δείχνουμε πλάνα του Λιγνάδη δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα». Δηλαδή στον Μητσοτάκη και στους συν αυτώ.

Η τυφλή κυράτσα με το γουνάκι προσπάθησε φιλότιμα να τον αθωώσει (όπως αποδείχθηκε από τη διαρκώς απαλλακτική ψήφο της προέδρου του δικαστηρίου) και τελικά τον άφησε ελεύθερο, ναι, ελεύθερο, μέχρι να εκδικαστεί η έφεση ενάντια στην καταδίκη του. Και τώρα που ο λιγδιάρης παιδοβιαστής κυκλοφορεί ανενόχλητος ανάμεσά μας, το γκουβέρνο κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να υπενθυμίσει ότι πρόκειται για αμαρτωλή σάρκα εκ της γαλάζιας σαρκός.

Η θλιβερή Μενδώνη και ο υφυπουργός Γιατρομανωλάκης σηκώθηκαν κι έφυγαν από το θέατρο της Καλαμάτας, όταν ο (βελγικός) θίασος του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού ξεκίνησε να διαβάζει κείμενο που καταδικάζει αυτά τα καμώματα. Η παράσταση των «Περσών» το Σάββατο στην Επίδαυρο έγινε ερήμην των κυβερνητικών στελεχών, υπό τον φόβο των αντιδράσεων, που πράγματι υπήρξαν.

Καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης», όπως η Καθημερινή και τα Νέα φιλοξενούν επιφυλλίδες που δηλώνουν ευθέως τη συμπάθειά τους στον κατάδικο βιαστή Λιγνάδη, επειδή πέρασε ο φουκαράς 17 ολόκληρους μήνες στη φυλακή «και πλήρωσε όσα ήταν να πληρώσει, αν όχι περισσότερα». Κάποιο κανάλι έγραψε σε τίτλο: «Αθώος ο Λιγνάδης για δύο βιασμούς». Λες και αυτή ήταν η είδηση!

Η δε Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, οι θεματοφύλακες του δικαίου δηλαδή, ξεσπαθώνουν σε βάρος της αηδιασμένης κοινωνίας, λειτουργώντας απροκάλυπτα ως κομματικός βραχίονας της Νέας Δημοκρατίας. Κάτω τα χέρια από τη Δικαιοσύνη, απαιτούν! Και ας είναι αυτοί, που την έχουν ξεφτιλίσει με τις αποφάσεις και τα ανδραγαθήματά τους.

Το πλαίσιο που δημιουργείται έχει ξεκάθαρο στόχο την προστασία του Λιγνάδη και την καλλιέργεια του εδάφους ώστε να ανατραπεί στο Εφετείο η πρωτόδικη απόφαση, αφού άλλωστε η καταδίκη του λεγάμενου αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία και μόνο για μέρος του κατηγορητηρίου. Και το πλυντήριο λειτουργεί σε γρήγορες στροφές, αφού δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Όχι, δεν πρόκειται να μείνει ατιμώρητο το έγκλημα που συντελείται μέσα στο κατακαλόκαιρο. Το καζάνι της σιωπηρής οργής φαίνεται ότι πλησιάζει, επιτέλους, στο σημείο βρασμού. Ακόμα και για το έθνος των φιλήσυχων νοικοκυραίων που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το δεξί τους από το ακροδεξί τους, πάει πολύ το ξέπλυμα ενός καταδικασμένου παιδεραστή.

Ο κυρ Παντελής μπορεί να απεχθάνεται τους άπλυτους και τους μαδούρους, αλλά όταν σβήνει το φως για να συνεχίσει τον ύπνο τους σκέφτεται το προφανές: «Θα άφηνα ποτέ το παιδί μου στα χέρια του Λιγνάδη;»  Επειδή παραείναι άρρωστο να απαντήσει κάποιος «ναι», η αιγίδα προστασίας που προσφέρεται από την αδίστακτη κυβέρνηση στον εκλεκτό της βιαστή γίνεται μπούμερανγκ και σιδερένια ράβδος που τη χτυπάει κατάμουτρα.

Πότε θα τολμήσει να ξαναπατήσουν το πόδι τους σε θέατρο ο Μητσοτάκης, η Μαρέβα, η Μενδώνη ή οποιοσδήποτε άλλος από τους θεσμικούς θιασώτες αυτού του απερίγραπτου μεσαιωνισμού; Πώς θα βρεθούν αρκετοί Μουμτζήδες για να σταματήσουν το σύνθημα που (σχεδόν) όλους μας ενώνει και ακούγεται πια σε όλες τις συναυλίες;

Η πρωτοβουλία των φιλότεχνων της Επιδαύρου να ανεβάσουν στις κερκίδες πανό με τη φράση «ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ» χειροκροτήθηκε θερμά όχι μόνο στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλην των βαλτών από την υπόγα της οδού Πειραιώς. Επιτέλους, το θέατρο παράγει πολιτισμό και αντίσταση!

Ο Σύνδεσμος των Ηθοποιών φρόντισε ώστε να διαβάζεται κείμενο καταδίκης του Λιγνάδη στο τέλος όλων των παραστάσεων ανά την Ελλάδα, αλλά η τραγική Μενδώνη έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση, στην οποία χαρακτηρίζει την πρωτοβουλία …προβοκάτσια του ΣυΡιζΑ! Ναι, του ΣυΡιζΑ, που τρέμει σύγκορμος μπροστά στο ενδεχόμενο ανάληψης της καυτής πατάτας και που καλά καλά δεν είναι σε θέση να οργανώσει μάζωξη για τσίπουρα.

Οι, δυστυχώς όχι πολλοί, ανώτεροι δικαστικοί που ακόμη τιμούν το λειτούργημά τους σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την κατάπτυστη ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, για να μη λερωθούν από το μακροβούτι στον βούρκο.

Στο μεταξύ, ο Λιγνάδης τόλμησε να κάνει και δηλώσεις ως καβαλάρης εκδικητής στα πάντοτε πρόθυμα κανάλια, λες και ήταν κάποιος άλλος αυτός που είχε μόλις καταδικαστεί σε 12ετή κάθειρξη δίχως ελαφρυντικά για ειδεχθή εγκλήματα. «Τώρα ήρθε η δική μου σειρά μου να μιλήσω», είπε, μέσα σε κύματα ναυτίας.

Ήταν φανερό, από το ύφος και από τη στάση του, ότι αισθάνεται ισχυρός, τώρα που έφτυσε στα μούτρα το κοινό αίσθημα δικαίου. Γνώριζε, προφανώς, ότι μία ρυπαρή στρατιά από κονδυλοφόρους και ανώνυμους χρήστες θα έσπευδε να μιλήσει για «αποφυλάκιση του Λιγνάδη με τον νόμο Παρασκευόπουλου», πράγμα που δεν ισχύει ούτε στα παραμύθια της Χαλιμάς ή στις χίλιες και μια νύχτες που μέσες άκρες θα περάσει στη φυλακή ο «γνωστός σκηνοθέτης», αν δεν ακυρωθεί η ποινή του. Ο ΣυΡιζΑ απειλεί τώρα με αγωγές όποιον αναπαράγει το συκοφαντικό αφήγημα. Ποιος ξέρει ποιος και πώς -επιτέλους- τον ξύπνησε.

«Από τις 13 Ιουλίου και για κάθε μέρα που ο Δημήτρης Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος, όχι μόνο εμείς αλλά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία γίνεται φυλακή», γράφει ο ΣΕΗ στο, απαλλαγμένο από αντικυβερνητικές αιχμές, κείμενό του. «Θέλουμε η γενναία απόφαση της καταδίκης του ενόχου σε 12 χρόνια φυλάκιση να είναι κυριολεκτική. Θέλουμε να ζούμε σε έναν τόπο που η δικαιοσύνη θα λάμπει αντίστοιχα της ομορφιάς του και ο ήλιος να πάψει επιτέλους να είναι νοητός. Είμαστε με τα θύματα. Ο ένοχος Δημήτρης Λιγνάδης για δυο βιασμούς παιδιών, να παραμείνει στη φυλακή».

Για ποιο λόγο σηκώθηκαν κι έφυγαν  Μενδώνη και Γιατρομανωλάκης από το θέατρο της Καλαμάτας; Γιατί λύσσαξε σύσσωμη η κυβέρνηση να ξεπλύνει τον καταδικασμένο εγκληματία του Εθνικού Θεάτρου; Δεν καταλαβαίνουν ότι θα ήταν επωφελέστερο, ακόμα και ψηφοθηρικά, να του γυρίσουν επιδεικτικά την πλάτη;

Αντιλαμβάνομαι ότι η λεξούλα που αρχίζει από «Η» είναι άγνωστη στα δεξιά λημέρια, αλλά είναι ζήτημα στοιχειώδους ηθικής και ήθους, να απορριφθεί μετά βδελυγμίας κάθε σύνδεση με έναν βιαστή και παιδεραστή. Το γκουβέρνο επέλεξε το ακριβώς αντίθετο και προφανώς δεν βλέπει την ώρα να κατεβάσει ξανά τα σώβρακα ώστε να υποδεχθεί πλησίστιο τον Λιγνάδη στη διόλου απίθανη περίπτωση της δικαίωσής του.

Η μοναδική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι αυτή που ψιθυρίζει ο λαουτζίκος, που μπορεί να κυκλοφορεί με κλειστά τα μάτια και τα αυτιά, αλλά ξέρει να οσμίζεται τα σκατά, από εμπειρία δεκαετιών. Ο Λιγνάδης τους κρατάει από από τα μέζεα. Όπως και ο Φουρθιώτης πριν από αυτόν.

Τον τόπο τον κυβερνάνε όχι πτυχία και αρετές, αλλά άσπρες σκόνες και ροζ ατζέντες. Και όποιος πιστεύει ότι οι μεγαλόσχημοι της πολιτικής και του λευκού κολάρου είναι αμέτοχοι σε παιχνίδια νομής της λευκής και λιγότερο λευκής σαρκός μάλλον προσγειώθηκε σήμερα στον πλανήτη Ελλάδα. Καλώς όρισες ξένε, ελπίζουμε να έρχεσαι με φιλικές προθέσεις.