Είναι γνωστή η αναφορά που συνέταξε το 1923 ο υπαστυνόμος του Κιλκίς Ιωάννης Πετράκης προς τον διοικητή του και αφορά σε μια νυχτερινή ενέδρα αστυνομικών σε ληστές που είχαν κατακλέψει την περιοχή: «Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας» και απαντησάντων «κλάσε μας τ’ αρχίδια», απέδρασαν…».
Κάπως έτσι συμβαίνει στις μέρες του Μητσοτάκη του νεώτερου στα ελληνοτουρκικά και τις κυρώσεις που “ξεγλιστρούν” από τα χέρια του πρωθυπουργού σα χέλια, όπως οι “λησταί”! Όλο καμώνεται, στο εσωτερικό της χώρας δια διαγγελμάτων, τον σκληρό που θα στριμώξει τον Ερντογάν σε μια κόλλα Ευρωπαϊκό χαρτί κι όλο του ξεφεύγει κάνοντας βόλτες με το στόλο του παρά της “λίμνης” του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, αναφωνώντας “κλάσε μας τ’ αρ@@δια”.
Από τη μια δηλώσεις από τον ευφυή Πέτσα για ευρωπαϊκές κυρώσεις αλληλεγγύης προς Ελλάδα και Κύπρο, για “μέτρα που θα πονέσουν” την αδιάλλακτη Τουρκία, και από την άλλη (οι ευρωπαίοι “ιθύνοντες”) σιγή ιχθύος, τσιμουδιά για κυρώσεις. Μόνο τσάι και συμπάθεια. Έχουμε δηλώσεις για “προκλητικότητα της Τουρκίας”, για “παραβατική συμπεριφορά”, για “πρόσκληση σε διάλογο και διερευνητικές” προς επίλυσιν των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών.
Και με αυτά και με εκείνα οι σύνοδοι κορυφής έρχονται και παρέρχονται, ο Μητσοτάκης δηλώνει, κάθε φορά, ικανοποιημένος για τις λεκτικές καταδίκες της προκλητικής συμπεριφοράς του “σουλτάνου”, και οι “κυρώσεις” παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες….
Το ερώτημα είναι: Την εξωτερική πολιτική μπορεί να τη χειρίζεται κάποιος σαν το υπαστυνόμο Πετράκη, όταν στη γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου “παίζουν” παίκτες και συμφέροντα παγκόσμιας κλάσης; Μπορεί ο “προβλέψιμος” παίκτης να κάνει κινήσεις “ματ” ή τουλάχιστον τέτοιες που να στριμώξει τον αντίπαλο; Μπορεί να ελπίζει ότι με τη μυστική διπλωματία και τις πλάτες των συμμάχων(;) θα καταφέρει να υπερασπίσει τα εθνικά συμφέροντα; Μπορεί να πετύχει ειρηνικές διευθετήσεις μέσα από διάλογο αν δεν έχει χαράξει γραμμές άμυνας στις οποίες να συμφωνούν τα πολιτικά κόμματα της χώρας;
Υπάρχει, κατά τη γνώμη μας, ο κίνδυνος να την πατήσει ο Μητσοτάκης σαν τον υπαστυνόμο Πετράκη. Μόνο που τώρα το κάζο δε θα αφορά στον ίδιο αλλά στη χώρα. Δε θα “λαμπυρίζει και σελαγίζει η σελήνη παρά της λίμνης του Αιγαίου” γιατί θα είναι μέρα μεσημέρι! Ούτε έχει να κάνει με “ληστάς” που δρουν στο σκοτάδι. Αλήθεια χρειάζεται μέσα στη χώρα και έξω από αυτήν. Μέτωπο εσωτερικό και ενίσχυση συμμαχιών στο εξωτερικό. Όχι, σαν φτωχός συγγενής, ούτε σαν το εύκολο “θύμα” στο κυνήγι εξοπλιστικών προγραμμάτων και ενεργειακών κολοσσών. Αλήθεια και διεθνές δίκαιο με ότι αυτό συνεπάγεται σε κινήσεις τακτικής και στρατηγικής. Αλήθεια, γιατί “εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές” είπε ο ποιητής…
ΥΓ: Για να μη φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε δεήσεις όπως διέταζε ο “Εν Δημητσάνα τη 3/12/1883, ο Αστυνομικός Διοικητής Εμμανουήλ Λαγουδάκης, Υπενωμοτάρχης”, στο τελευταίο άρθρο της διαταγής του: “Περί την μεσημβρίαν ψαλήσσεται μεγάλη παράκλησις προς απομάκρυνσιν πάσης ασθενείας ζώων, ανθρώπων, γυναικών, περονόσπορου, ποδάγρας κλπ. Η εκτέλεσις της παρούσης ανατίθεται εις τα υπ’ εμέ όργανα”!
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
