Το μεταφέρω όπως μου το είπαν. Η φιλοατλαντική έξαρση του πρωθυπουργού μας και η άνευ όρων παράδοσή του στις απαιτήσεις των συμμάχων στην Ουάσινγκτον (σε βαθμό μάλιστα να έχουν ενοχληθεί και οι πτέρυγες και τα εξαπτέρυγα στη ΝΔ) δεν είναι τυχαίες. Καλές οι σέλφι με τον πλανητάρχη αλλά ο Κυριάκος δεν προσέβλεπε σε αυτό. Η παρεξηγήσιμη εμφάνισή του στις ΗΠΑ δεν είχε να κάνει ούτε με οπλικά και προμήθειες, αν και για τα σχέδιά του, τα οποία θα σας περιγράψω, είναι σημαντικός παράγοντας. Οι Ελληνες πρωθυπουργοί μάς έχουν συνηθίσει να μεταβιβάζουν την προοπτική τους για τη μετά την πρωθυπουργία εποχή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τι άλλο να ονειρεύεται ένας πρώην πρωθυπουργός από το να αράξει στους κήπους του Προεδρικού και να εκφέρει κατά καιρούς χρησμούς για το έθνος. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη όμως δεν είναι διέξοδος η είσοδος στο Προεδρικό. Οπως λένε στον κύκλο του, ο Κυριάκος αντιλαμβάνεται ότι η πτώση του από την κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο επεισοδιακή αλλά θα έχει και στοιχεία (εσωκομματικού) κανιβαλισμού. Με την έννοια αυτή, δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα. Εδώ και καιρό έχει στραμμένα τα μάτια στο εξωτερικό. Λένε ότι αρχικά έκανε διερευνητικές προς την ΕΕ μήπως και καταφέρει να σωθεί σε κάποια θέση με αίγλη, αλλά φαίνεται ότι και εκεί αντιλαμβάνεται εχθρικό κλίμα. Η φήμη του δεν είναι αυτή που θα ήθελε. Ετσι έστρεψε τα μάτια προς τη μακρινή σύμμαχο και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα λόμπι που θα τον προωθήσει σε θέση στο ΝΑΤΟ. Ονειρεύεται, λένε, τον εαυτό του ακόμη και ως γενικό γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας. Γι’ αυτό και στην επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, πολύ περισσότερο δε στο Κογκρέσο, προσπάθησε να έχει τη φιλοτιμία επιλοχία του αμερικανικού στρατού. Ε στο στράτευμα, ακόμη και το νατοϊκό, όλοι ξεκινάνε από χαμηλά. Κυριάκο, παρουσιάστε, αρμ!
Απόσπασμα από τη στήλη Μπάμπουσκα στο Documento
