«Αρκέστηκε,
βεβαίως, σε μία επαναλαμβανόμενη
κατακλείδα για την “ανάγκη νέας
οικονομικής πολιτικής” και στην
εξίσου πολιτικά απέλπιδα ευχολογία για
“νέα πολιτική και νέα διακυβέρνηση”.
Γενικώς» προσθέτουν οι ίδιοι κύκλοι,
αναφερόμενοι στη Νέα Δημοκρατία.
«Όμως,
κατά τη διάρκεια της συζήτησης του
προϋπολογισμού, στις Επιτροπές, δίνεται
μία ακόμη ευκαιρία στην Αντιπολίτευση
να αποκαλύψει την ατζέντα της και να
απαντήσει στο ερώτημα που επανειλημμένως
έχει θέσει ο υπουργός Οικονομικών στον
αρχηγό της: “Από ποιες δαπάνες θα
περικόψει για να μειώσει τους φόρους;
Από την Παιδεία; Από την Υγεία; Από την
ασφάλιση; Από το Δημόσιο;”» καταλήγουν.
Με
τα σχόλια αυτά, οι κύκλοι του υπουργείου
Οικονομικών απαντούν στην εξής ανακοίνωση
της Νέας Δημοκρατίας:
«Ο
Προϋπολογισμός του 2018 φέρνει νέους
φόρους και περικοπές σε νοικοκυριά και
επιχειρήσεις και αναιμική ανάπτυξη.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι η φετινή
υπέρβαση του δημοσιονομικού στόχου,
δεν οφείλεται στο ρυθμό οικονομικής
μεγέθυνσης, καθώς αυτός “ψαλιδίζεται”,
για μία ακόμη φορά, στο 1,6%, αντί 2,7% της
αρχικής πρόβλεψης. Αντίθετα, είναι το
αποτέλεσμα της συνειδητής, ανελέητης,
φορολογικής και ασφαλιστικής κυβερνητικής
επιδρομής και της εσωτερικής στάσης
πληρωμών. Που καθρεφτίζεται:
-
στις
1.000.000 κατασχέσεις που ήδη έχουν επιβληθεί,
ενώ επιπλέον 733.000 συμπολίτες μας
βρίσκονται στο κυβερνητικό στόχαστρο, -
στη
μη – απονομή 300 χιλιάδων συντάξεων,
και -
στην
αναστολή δαπανών για δημόσιες επενδύσεις.
Ενώ
το 2018, νέα μέτρα, ύψους 1,9 δις ευρώ, θα
επιβληθούν, όπως είναι ενδεικτικά οι
νέες περικοπές στο ενιαίο μισθολόγιο,
οι πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις
και τα οικογενειακά επιδόματα, η κατάργηση
του ΕΚΑΣ και της έκπτωσης φόρου για
ιατρικές εξετάσεις, η επέκταση της
ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, ο φόρος
διαμονής, οι πρόσθετες επιβαρύνσεις
στις ασφαλιστικές εισφορές για τους
ελεύθερους επαγγελματίες. Η
Κυβέρνηση έχει επιβάλλει συνολικά 27
νέους φόρους και 21 περικοπές συντάξεων
και κοινωνικών επιδομάτων, έχει μειώσει,
και μάλιστα 2 φορές, το αφορολόγητο, έχει
αυξήσει τους πιο άδικους έμμεσους φόρους
και δημιούργησε τη γενιά των 360 ευρώ. Η
αλλαγή οικονομικής πολιτικής έχει
καταστεί απολύτως αναγκαία. Αυτό
όμως προϋποθέτει πολιτική αλλαγή και
νέα διακυβέρνηση».
