Στην πρώτη φάση της πανδημίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε το σύστημα ενημέρωσης για να αυτοχρισθεί «σωτήρας». Εκμεταλλευόμενος απλώς τα σχετικά περιορισμένα κρούσματα και τους λίγους θανάτους. Οι μιντιακοί φίλοι του τον χαρακτήρισαν «Μωυσή»!
Στη δεύτερη φάση δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Και οι πέτρες του καταλογίζουν ευθύνη -δηλαδή ανευθυνότητα- γι’ αυτό που ζούμε. Προσπαθεί όμως να κάνει κάτι άλλο: να ταυτιστεί προσωπικά με τα εμβόλια και να ξαναγίνει «σωτήρας». Με στόχο να σωθεί και ο ίδιος με αιφνίδιες εκλογές για να πάρει την ψήφο ων εμβολιασμένων. Αυτή τη φορά όμως κινδυνεύει να γίνει… Καματερός.
Και στις δυο περιπτώσεις το βασικό εργαλείο του είναι το κρατικό χρήμα. Στην πρώτη περίπτωση η «λίστα Πέτσα» αντάμειψε τους υμνωδούς. Με πρόσχημα ότι συνέβαλαν στη διάδοση του μηνύματος «Μένουμε σπίτι». Σα να υπήρχε περίπτωση να μην δημοσιεύονται οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για την καραντίνα. Όταν μάλιστα τα ηλεκτρονικά είναι και εκ του νόμου υποχρεωμένα να τις μεταδώσουν δωρεάν.
Στην περίπτωση των εμβολίων ο πρωθυπουργός υπόσχεται «λίστα Μητσοτάκη». Για να μην του ξεφύγει γραμμάριο δόξας θα μοιράσει πάλι το χρήμα των φορολογουμένων για να κάνει σέρβις στον εαυτό του. Τώρα με τη δικαιολογία ότι προσπαθεί να πείσει για τον εμβολιασμό. Κάποιες δημοσκοπικές αρνήσεις που εμφανίζονται δεν είναι διόλου αθώες.
Στη δημοσιογραφία υπάρχει ένας παλιός κανόνας: «Όταν η κυβέρνηση θέλει να μάθεις κάτι, προφανώς δεν είναι αλήθεια». Πόσο μάλλον όταν πληρώνει για να το μάθεις.
Το πρωθυπουργικό κριτήριο
Ίσως, το πιο χαρακτηριστικό από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η μετατροπή της ενημέρωσης σε υπόθεση τους κράτους.
Η ευκολία με την οποία βρίσκει λεφτά για να εξασφαλίσει την εύνοια των ΜΜΕ υποδηλώνει καθεστωτική αντίληψη για την πληροφόρηση.
Ο έλεγχος δε γίνεται απλώς με κυβερνητικά ή και κομματικά κριτήρια, αλλά με… πρωθυπουργικά. Απόδειξη η περίπτωση Βαξεβάνη: η στάση ενός μέσου απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την οικογένεια του ορίζει και τους κρατικούς πόρους που του αναλογούν.
Η επικράτησή του οφείλεται σε συναλλαγή με το σύστημα ενημέρωσης και όχι στις πολιτικές αρετές του. Οι μιντιάρχες έκαναν μπούλινγκ στον αντίπαλό του με το παραμικρό και συγκάλυπταν τα μειονεκτήματα του ιδίου. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανακάλυπταν και πλεονεκτήματα.
Τα ΜΜΕ ακόμη και τη σύζυγο του έχρισαν «πρώτη κυρία της χώρας», ενώ δεν είναι. Το είπε ο ίδιος ο Μητσοτάκης στον… Τραμπ: στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτός ο τίτλος.
Η σημερινή κυβέρνηση παρέχει ποικίλες υπηρεσίες στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Οι νομικές απαλλαγές και οι χαριστικές πράξεις για παλιά δάνεια, οι διευκολύνεις στην αποπληρωμή των αδειών και η διανομή της κρατικής διαφήμισης, – ή της διαφήμισης που έχει διοχετευτεί με επιρροή του κράτους,- συντηρούν την εξαγορασθείσα υποστήριξη.
Η διανομή κρατικού χρήματος σε ΜΜΕ εξελίχθηκε σε σκάνδαλο που θα έστελνε στον εισαγγελέα όποιον έβαλε την υπογραφή του σε τόσο κυνικό σχέδιο εξαγοράς. Δεν έχει γίνει θόρυβος γιατί από μόνη της η λίστα περιέχει τη σιωπή. Όσοι πήραν τα λεφτά δε θα έβγαζαν τα μάτια τους με τα χέρια τους.
Καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδομείται διαρκώς, το εμβόλιο εκλαμβάνεται ως σανίδα σωτηρίας του. Θα ρίξει λεφτά στα ΜΜΕ με τη δικαιολογία να πεισθεί ο πληθυσμός. Προτού καταγραφεί στην πράξη η διάθεση των πολιτών βρήκε τρόπο να εξασφαλίσει νέα περίοδο αγιογραφιών – με το αζημίωτο.
Αλλά στα ΜΜΕ την ειδησεογραφία την παράγουν οι δημοσιογράφοι, όχι οι εργοδότες τους. Γι’ αυτό πέρα από την προκλητική συναλλαγή με τους εκδότες και μιντιάρχες το σύστημα Μητσοτάκη μεριμνά και για τη διασφάλιση της σιωπής πολλών – παρά πολλών – δημοσιογράφων.
Ήδη από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση είχε ένα ευρύ δίκτυο «προκάτ» πληροφόρησης, με τα διαβόητα «non papers». Στα ανταλλάγματα περιλαμβάνονταν και οι υποσχέσεις για μελλοντική αποκατάσταση. Όταν έγινε πρωθυπουργός προχώρησε σε απευθείας μίσθωση δημοσιογραφικής εργασίας.
Ο έλεγχος της ενημέρωσης
Καμιά άλλη κυβέρνηση δεν έχει προσλάβει τόσους πολλούς δημοσιογράφους στο κράτος. Δεν μιλάμε για κάποιους επαγγελματίες του κλάδου που συνεργάζονται με το Μέγαρο Μαξίμου ή έναν υπουργό.
Πρόκειται για βιομηχανία προσλήψεων: σε υπουργεία, δημόσιους οργανισμούς, στα κρατικά ΜΜΕ, στους ελεγχόμενους από τη ΝΔ -στο σύνολό τους- ΟΤΑ.
Πολύς κόσμος. Έτσι όμως σε μεγάλο βαθμό την ενημέρωση αναλαμβάνει κυβέρνηση. Ένα τμήμα της δημοσιογραφίας κρατικοποιείται.
Αυτό είναι πλήγμα στη διακίνηση της πληροφόρησης, περιορισμός της ελευθερίας του λόγου και υπονόμευση της Δημοκρατίας.
Όλα μαζί προσφέρουν προς τον παρόν ανακούφιση στον χειμαζόμενο Πρωθυπουργό. Αλλά στον κοινοβουλευτισμό κάθε απόπειρα μεταφύτευσης μεθόδων από τα αυταρχικά καθεστώς αποβαίνει τελικά σε βάρος αυτού που ωφελείται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προσωπικά υπόλογος για την επιχείρηση ελέγχου της ενημέρωσης. Στη λίστα όσων του καταλογίζονται αυτό βρίσκεται ψηλά.
ΥΓ. Εννοείται οτι αν η κυβέρνηση ήθελε να στηρίξει τα ΜΜΕ θα στήριζε πρωτίστως το προσωπικό τους, σε συνεννόηση με τις οργανώσεις των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζόμενων. Η διάθεση κρατικού χρήματος -σαν να ειναι κυβερνητικό- στους εργοδότες, χωρίς εγγυήσεις διαφάνειας και έντιμη αξιολόγηση, είναι απλώς πράξη χειραγώγησης.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
