Κούγκι θα το κάνουμε, όλους θα τους τρελάνουμε…

Ο κύριος Δημήτρης Καμπουράκης εξέδωσε ένα πολεμικό ανακοινωθέν. Σωστότερα εξέδωσε ένα εμφυλιοπολεμικό ανακοινωθέν: «Νοκ άουτ τον Σεπτέμβριο. Θα είναι η οριστική μάχη πολιτικής θανάτωσης της πιο τυχοδιωκτικής και αδίστακτης ηγετικής ομάδας που πέρασε από τον τόπο μεταπολιτευτικά. Της ομάδας του Αλέξη.»

Η ΝΔ είχε στόχο στις εκλογές του Ιουλίου του 2019,να συντρίψει και να εξουδετερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν τα κατάφεραν. Όλο το σύστημα εξουσίας της ΝΔ, επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, μιζαδόροι-μεσάζοντες της αρπαχτής, οικονομισάριοι του Σκόιλ ελικικού, τα δικά μας παιδιά του μέτζη του νέουκτη, ταϊσμένοι δημοσιογράφοι, εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι, λαμόγια του φιλθίζοντας του τουάνα, ένοιωσαν σφόδρα ενοχλημένοι. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει όρθιος νοιώθουν ότι απειλούνται. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει, δεν θα μπορούν ανεξέλεγκτα να λεηλατούν την χώρα.

Αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ενημερωτικό εμπάργκο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούσαν ότι εξαφανίζοντας τον επικοινωνιακά, θα τον έκαναν να μην υπάρχει. Έτσι επιβλήθηκε ένας καθημερινός εγκωμιασμός, γλείψιμο προς την κυβέρνηση. Πορτοσαλτικός αρχικά, που εσχάτως μεταβλήθηκε, προπαγανδιστικά και σκηνοθετημένα, σε πρωτοψαλτικό. Ήρθε κι ο κορονοϊός και όλο το σκηνικό, μετατράπηκε σε μια αγαπησιάρικη συγκίνηση. Ένα αναμμένο κερί ευγνωμοσύνης στα μπαλκόνια της ενημέρωσης. Χειροκροτούμε κάθε ώρα και στιγμή δακρύζοντας. Είμαστε ευγνώμονες. Γενικώς, αορίστως και Μητσοτακικώς.

Όμως εκτός από τα εξαγορασμένα ΜΜΕ, υπάρχει και το διαδίκτυο. Οι μικρές ανεξάρτητες φωνές της ενημέρωσης, που δεν το βουλώνουν, δεν εξαγοράζονται, δεν χρηματίζονται και επιμένουν να μιλάνε. Οι Έλληνες πολίτες ενημερώθηκαν για την αχρεία συμπεριφορά των ΜΑΤ, κατά την εισβολή τους στα νησιά. Ενημερώθηκαν για το σκάνδαλο της αρπαχτής των 35 εκατομμυρίων ευρώ της «ασύχρονης τηλεκατάρτισης» των επιστημόνων. Η ελεύθερη, ανεξάρτητη, μαχητική ενημέρωση του διαδικτύου, έκανε σωστά την δουλειά της.

Η κυβέρνηση μετά την κατακραυγή έκανε πίσω. Γιατί άραγε, αφού όλα ήταν νόμιμα και καθαρά; Ή μήπως δεν ήταν;

Μετά το τελευταίο νοκ άουτ της κυβέρνησης, έρχονται οι ψιττακοί της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας και ζητούν εκλογές τον Σεπτέμβριο. Στην πραγματικότητα είναι κραυγή αγωνίας. Ανησυχούν. Θέλουν να προλάβουν τις εξελίξεις. Πριν χάσουν την μπάλα. Εκεί που ένοιωθαν καβάλα στο Βουκεφάλα, ξαφνικά ο κορονοϊός αλλάζει τα πλαίσια. Στην θέση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων της ιδιωτικής ασυδοσίας και της αρπαχτής, ξεπροβάλουν κοινωνικά αγαθά και αξίες. Εθνικό σύστημα υγείας, δημόσια εκπαίδευση, προστασία των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Τρέμουν ότι ξαφνικά θα βρεθούνε εκτός θέματος συζήτησης. Γι αυτό παρακινούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο. Ελπίζουν ότι δεν θα έχει αλλάξει ακόμα το κλίμα της ευγνωμοσύνης, «προς την πιο επιτυχημένη κυβέρνηση της Ευρώπης στο θέμα της πανδημίας.» Όλοι αυτοί οι τύποι που παροτρύνουν για εκλογές, για την πάρτη τους νοιάζονται. Φοβούνται μήπως τελειώσει άδοξα το δικό τους πάρτι.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος ,ο μέγας ποιητής και μελωδός, παίζοντας με τον ίδιο του τον εαυτό το παιχνίδι της αμφισβήτησης της ίδιας της αμφισβήτησης, αποφάσισε να γίνει Νιόνιος χωρίς νιονιό. Μας ανακοίνωσε με μια γλυκερή, τρυφερή, άγευστη, άνοστη φόρτιση, ότι φέτος το Πάσχα, «τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ.»

Όταν θα κλείσουν τα φώτα, σκοτεινιάσουν τα μπαλκόνια, σβήσουν τα κεριά, «έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.» Και τότε θα μετρηθούμε όλοι με το ύψος μας, την ιστορία μας και την παράδοση μας που έρχεται από πολύ παλιά. Τότε θα δούμε αν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές, οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ, θα παραμείνουν αγγελούδια, ή θα γίνουν αυτό που ήταν πάντα για το βλέμμα της δεξιάς. Φτωχοδιάβολοι, στο κοινωνικό περιθώριο της ταξικής επιλογής των διακρίσεων, υπέρ των Καμπουράκηδων και των αφεντικών τους…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr