«Ψάξε για τη γυναίκα μες στο φόρεμα. Αν δεν υπάρχει γυναίκα, δεν υπάρχει φόρεμα» είχε πει κάποτε η Κοκό Σανέλ. Η κομψότητα του ταγέρ και η απλότητα της ίσιας πλεχτής φούστας. Τα σαγηνευτικά αρώματα Chanel Νο5 και 19 και τα ασπρόμαυρα παπούτσια με τις μαύρες τετραγωνισμένες μύτες. Το Σανέλ λουκ όμως δεν ήταν απλώς όμορφο. Στην πραγματικότητα απάλλαξε τις γυναίκες από την ταλαιπωρία του κορσέ, τα περίπλοκα ρούχα, τις μακριές φούστες και τις έντυσε με απλό και ανάλαφρο στιλ.
Η Κοκό Σανέλ καθιέρωσε και το θρυλικό μικρό μαύρο φόρεμα καθώς πίστευε ότι σε μια βραδινή έξοδο το μαύρο είναι το μοναδικό χρώμα που αναδεικνύει με τέτοιο τρόπο την ομορφιά των ματιών.
Μια γυναίκα που έζησε στα μεγάλα σαλόνια και στην πολυτέλεια αλλά μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Εφτιαξε ρούχα για την αστική τάξη, αλλά πρότεινε ένα κομψό αγορίστικο στιλ που μπορούσε να ταιριάξει σε όλες. Στη ζωή της κατάφερε να απελευθερωθεί από πολλά δεσμά (όχι μόνο του κορσέ). «Τα άλλα κορίτσια δέχονταν τη μοίρα τους, εγώ όχι» είχε γράψει στα απομνημονεύματά της. Τελικά κατάφερε να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στη μόδα, να ζήσει μεγάλους έρωτες και να αποφύγει τη σύμβαση ενός γάμου. Κάποια στιγμή κατηγορήθηκε για εμπλοκή στις μυστικές υπηρεσίες των ναζί –ήταν ερωμένη Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι και χρησιμοποίησε τις γνωριμίες της για να πείσει έναν υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο των Ες Ες να τη στείλει στη Μαδρίτη με μια πρόταση ειρήνης για τον Τσόρτσιλ–, αλλά γλίτωσε χάρις στις υψηλές γνωριμίες της στη βρετανική πολιτική και κοσμική σκηνή και την ανεκτικότητα των αρχών.
Η Γκαμπριέλ Μπονέρ Σανέλ γεννήθηκε το 1883 σε μια μικρή πόλη στις όχθες του ποταμού Λουάρ και ήταν η δεύτερη νόθα κόρη ενός πλανόδιου εμπόρου. Η μητέρα της πέθανε όταν εκείνη ήταν 12 χρόνων και τότε κλείστηκε με την αδερφή της σε ορφανοτροφείο καλογραιών. Πέρασε τα χρόνια της ενηλικίωσής της ανασκευάζοντας συνεχώς την ιστορία της ζωής της επειδή δεν ήθελε να παραδεχτεί την αλήθεια. Εργάστηκε ως βοηθός της νεαρής θείας της Αντριέν σε κατάστημα υφασμάτων και ενδυμάτων στη Μουλέν. Τα βράδια δούλευε σε ραφείο και έκανε μεταποιήσεις σε σπίτια. Σύχναζε με νεαρούς άντρες σε ένα κέντρο διασκέδασης της περιοχής και κάποιες φορές τραγουδούσε. Κέρδισε μάλιστα το υποκοριστικό Κοκό από ένα δημοφιλές τραγούδι.
Το 1912 πήγε να ζήσει με έναν πλούσιο νεαρό πρώην αξιωματικό, ο οποίος ήταν εκτροφέας αλόγων και έτσι ήρθε σε επαφή με τους ανθρώπους της γαλλικής Μπελ Επόκ. Εχει γραφτεί ότι όταν οι κυρίες έρχονταν στο μεγάλο θεωρείο του ιπποδρόμου με φτερωτά καπέλα και φούστες που σέρνονταν στο γρασίδι, εκείνη ήταν κάτω στην αρένα ντυμένη με στενά, λιτά ρούχα ραμμένα στα μέτρα της και ψάθινο καπελάκι. Τα καπέλα της τράβηξαν την προσοχή των κυριών και σύντομα άρχισε να σχεδιάζει για αρκετές από αυτές. Με την οικονομική στήριξη Βρετανού διπλωμάτη και πλούσιου κληρονόμου εραστή της άνοιξε μια μπουτίκ καπέλων στο Παρίσι και στην Ντοβίλ όπως και τον πρώτο οίκο μόδας στο γαλλικό θέρετρο Μπιαρίτζ.
Τα απλά, κλασικά ταγέρ της, τα φορέματα και οι βραδινές τουαλέτες της, καθώς και τα σπορ ρούχα της άρχισαν να κυριαρχούν. Στο τέλος της δεκαετίας του 1930 η Σανέλ ήταν η πλουσιότερη σχεδιάστρια μόδας στη Γαλλία και έκανε παρέα με προσωπικότητες όπως ο Ιγκόρ Στραβίνσκι, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, ο Πικάσο, ο Ζαν Κοκτό και η Κολέτ.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου η Σανέλ έκλεισε τον οίκο και απέλυσε όλο το προσωπικό. Τον άνοιξε ξανά το 1953 και παρουσίασε μια πιο ραφινάτη εκδοχή της απλής, κλασικής γραμμής. Με την επάνοδό της έφτασε και πάλι στην κορυφή όπου παρέμεινε έως τον θάνατό της το 1971.
