Κοίτα ποιος μιλάει για Βιβλιοθήκες και… βαριοπούλες

Ήταν, θυμάμαι, το 2014 όταν, ως Πρύτανης ΑΠΘ και προεδρεύων της Συνόδου των Πρυτάνεων, επισκέφτηκα τον τότε υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Σαμαρά Κυριάκο Μητσοτάκη για να του ζητήσω, εκ μέρους όλων των ελληνικών πανεπιστημίων, να σταματήσει την εφαρμογή της καταστροφικής για το πανεπιστημιακό διοικητικό προσωπικό πολιτικής της διαθεσιμότητας της οποία ηγείτο τότε ως υπουργός. 

Είχα μαζί μου και του έδειξα συγκριτικά στοιχεία για τη συντριπτικά μειονεκτική θέση των ελληνικών πανεπιστημίων σε σχέση με τα ευρωπαϊκά, ως προς την στελέχωσή τους σε διοικητικό προσωπικό, από τα οποία προέκυπτε αβίαστα ότι αν εφαρμόζονταν η πολιτική της διαθεσιμότητας του προσωπικού, πολλές διοικητικές μονάδες στα πανεπιστήμια δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν.

Το σημείο αιχμής της παρουσίασής μου στον τότε υπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν οι πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες. Οι οποίες, αν εφαρμόζονταν η πολιτική της διαθεσιμότητας, θα έμεναν χωρίς προσωπικό με συνέπεια να κλείσουν.

Με κοίταζε ανέκφραστος. Δεν έδειξε να δίνει δεκάρα τσακιστή για τις πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες που η δική του πολιτική θα έκλεινε. Κι όταν έφυγα από τη συνάντηση, συνέχισε κανονικά την εφαρμογή της θέσης σε διαθεσιμότητα του διοικητικού προσωπικού, ως εάν να μην είχε συμβεί η παραμικρή διαμαρτυρία από πλευράς πανεπιστημίων.

Ευτυχώς, λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2015, έγινε η πολιτική αλλαγή και η νέα, τότε, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε την καταστροφική για τα πανεπιστήμια και τις Βιβλιοθήκες τους πολιτική της διαθεσιμότητας.

Τα χρόνια πέρασαν. Και πως τα φέρνει η ζωή, αυτός ο υπουργός που δε νοιάστηκε για τις πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες, ως πρωθυπουργός πια και με αφορμή την δική του πολιτική της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια με πρόσχημα δήθεν την κατασκευή μιας Βιβλιοθήκης στο ΑΠΘ, έθεσε το βολικό σαν αντιπερισπασμό στα αδιέξοδα της πολιτικής του, όσο και κατασκευασμένο δίλημμα:

«Με τις Βιβλιοθήκες ή με τις βαριοπούλες;»

Μόνο που μετά την πολιτική της διαθεσιμότητας που είχε εφαρμόσει ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης το 2013-2014, δεν γίνεται καθόλου πιστευτός ότι υποστηρίζει τις Βιβλιοθήκες.

Ο πολιτικός που δεν δίστασε να κλείσει πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες στέλνοντας το προσωπικό τους σε διαθεσιμότητα, είναι ο τελευταίος που μπορεί να πείσει ότι ενδιαφέρεται για τις Βιβλιοθήκες στα πανεπιστήμια.

Απλώς χρησιμοποιεί μια Βιβλιοθήκη που δήθεν γκρεμίζουν κάποιοι γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι, τους οποίους μάλιστα η αστυνομία επί δικής του κυβέρνησης ούτε τους ακουμπά όταν σπάνε και καταστρέφουν δημόσια περιουσία. Την οποία δημόσια περιουσία ο πρύτανης του ΑΠΘ, εκτελών διατεταγμένη υπηρεσία, δεν προστατεύει επαρκώς με πανεπιστημιακή φύλαξη, ακριβώς για να μπορέσουν οι γνωστοί – άγνωστοι να την καταστρέφουν. Και να νομιμοποιείται η κυβέρνηση στη συνέχεια να εγκαθιστά αστυνομικές διμοιρίες στο ΑΠΘ για να προστατέψουν, δήθεν, την κατασκευή της Βιβλιοθήκης.

Ούτε για τη Βιβλιοθήκη ενδιαφέρεται ο σημερινός πρωθυπουργός, ούτε για τα πανεπιστήμια.

Αν ενδιαφέρονταν για τις Βιβλιοθήκες θα το έδειχνε από το 2014 ακόμη, όταν τις έκλεινε.

 

Κι ακόμη, αν ενδιαφέρονταν για τα πανεπιστήμια, δεν θα εμπόδιζε σήμερα η κυβέρνησή του χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες να έχουν πρόσβαση σε αυτά, μειώνοντας τις θέσεις των φοιτητών με το τέχνασμα της Βαθμολογικής Βάσης, ούτε θα εξίσωνε τα πτυχία τους με τα πτυχία των αδιαβάθμητων ιδιωτικών κολεγίων, ούτε θα στερούσε ακαδημαϊκό προσωπικό από τα ιδρύματα, αφήνοντας χιλιάδες κενές θέσεις διδακτικού προσωπικού για να προσλάβει κι άλλους αστυνομικούς, ούτε θα υποχρηματοδοτούσε σε τέτοιον βαθμό την ανώτατη εκπαίδευση.

Και βέβαια αν ο κ. Μητσοτάκης ενδιαφέρονταν για το πανεπιστήμιο δεν θα το κατέστρεφε, επιλέγοντάς το σαν σκηνικό για να εφαρμόσει την πολιτική του αντιπερισπασμού και του αποπροσανατολισμού από τα αδιέξοδα της ακρίβειας, του πληθωρισμού και της έκρηξης του δημόσιου χρέους που η σπάταλη υπέρ των συμφερόντων των οικονομικών ελίτ νεοφιλελεύθερη πολιτική του έχει προκαλέσει.

Όσο για τις βαριοπούλες του κατασκευασμένου διλήμματος που έντεχνα σκηνοθέτησε, να τις ψάξει στους υπουργούς της κυβέρνησής του που σαν πρόεδροι της χουντικής νεολαίας του Παπαδόπουλου φωτογραφίζονταν κρατώντας βαριοπούλες.

Οι βαριοπούλες και οι καταστροφές δεν αφορούν τους δημοκρατικούς πολίτες, αλλά τους ακροδεξιούς που η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει ενσωματώσει στους κόλπους της. Οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που στηρίζουν και ακολουθούν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έδωσαν αγώνες για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα στη χώρα μας και ήταν ανέκαθεν τα θύματα και όχι οι θύτες της αστυνομικής βίας.

Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν της σημερινής εποχής δεν είναι αν είμαστε με τις Βιβλιοθήκες ή με τις βαριοπούλες. Γιατί με τις Βιβλιοθήκες αποδεδειγμένα δεν είναι ο σημερινός πρωθυπουργός, ενώ με τις βαριοπούλες είναι οι ακροδεξιοί της δικής του κυβέρνησης.

Το πραγματικό δίλημμα της εποχής είναι:

Με τη σκοταδιστική και αδίστακτη Δεξιά ή με τη Δημοκρατία και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες;

Με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά που εκχώρησε το δημόσιο πλούτο στα συμφέροντα που υπηρετεί ή με την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται μια Δίκαιη Ανάπτυξη για όλους;

Με την ακρίβεια των λογαριασμών του κ. Μητσοτάκη που καλύπτει τους κερδοσκόπους μιας ενεργειακής αγοράς που ακόμη περιμένουμε να αυτορυθμιστεί ή με μια πολιτική κρατικών παρεμβάσεων για τον περιορισμό των τιμών της ενέργειας υπέρ των καταναλωτών;

Με τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιου πλούτου και δημόσιων οργανισμών που έστειλαν τις τιμές στα ύψη ή με το κοινωνικό κράτος που προστατεύει τους αδύναμους πολίτες;

Αυτά είναι τα πραγματικά διλήμματα της εποχής. Τα άλλα για τις Βιβλιοθήκες και τις βαριοπούλες να τα πει σε εκείνους που έχουν μνήμη… χρυσόψαρου.

Ο πρωθυπουργός στο σπίτι του κρεμασμένου ας μη μιλάει για σχοινί…

Πηγή: Tvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr