Το «κοινό τους» κι εμείς

Εχουν κοινό. Μπορεί να ηχεί πένθιμα, ακόμα και δυσοίωνα, αλλά αν δεν το καταλάβουμε, δεν το παραδεχτούμε, δεν το χωνέψουμε, θα μιλάμε σε έναν κόσμο ιδεατό, για έναν κόσμο ιδεατό, με μια γλώσσα που δεν θα καταλαβαίνει. Διότι, δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι είναι αλλού. Στην άκρη του στραβού γιαλού.

Έχει κοινό η εγκατάλειψη του Κουφοντίνα στα χέρια του θανάτου από τη συντεταγμένη Πολιτεία και τον εκλεγμένο πρωθυπουργό. Με τον πιο χυδαίο τρόπο, σε απευθείας μετάδοση από τα κανάλια που αξίζουν στους καταναλωτές των ειδήσεών τους. Με διαφημίσεις για τον Δρίτσα και τον Τσίπρα στα διαλείμματα, να πίνει και καμιά μπίρα ο τηλεθαυμαστής του νόμου και της τάξεως.

Έχει κοινό η εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια. Το γεγονός ότι είναι απεχθής για κάθε δημοκρατικό άνθρωπο και βεβαίως για όσους φοιτητές και ακαδημαϊκούς θέλουν να μην είναι η ανησυχία, η αμφισβήτηση, η διαμαρτυρία ποινικό αδίκημα και αιτία ξυλοφορτώματος, δεν σημαίνει και ότι δεν είναι ηδονικά αποδεκτή από όσους ονειρεύονται μια νεολαία σε βαθύ ύπνο.

Έχει κοινό το ξύλο, το ξεβράκωμα, τα βασανιστήρια εν μέση οδώ από την αστυνομία του Μητσοτάκη. Οι προσαγωγές κατά εκατοντάδες, οι συλλήψεις κατά δεκάδες, η διαφήμιση των αστυνομικών drowns, των ελικοπτέρων, των επελάσεων για την αναχαίτιση του «εχθρού». Η αστυνομική μαυρίλα που μας «προστατεύει» με τρακοσάρια από τη μαυρίλα του κορωνοϊού.

Έχει κοινό ο Χρυσοχοΐδης – δεν είναι τυχαίο ότι δημοσκοπείται δημοφιλέστατος. Έχει κοινό η Νικολάου – δεν είναι τυχαίο ότι τη βάζει μπροστά – μπροστά ο Μητσοτάκης. Έχει κοινό η Μενδώνη – δεν είναι τυχαία, όχι μόνο η άνωθεν, αλλά και η διά υπογραφών προστασία της. Αφήστε που έχουν κοινό και ο Μπογδάνος, ο Πλεύρης, ο Μπάμπης, ο Λιγνάδης, ο Κούγιας.

Έχει κοινό το ημίφως των αναθέσεων, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός των μητσοτακιστών. Πολλούς που επωφελούνται από το κράτος – λάφυρο. Άλλους που αισθάνονται ιδιοκτήτες της πατρίδας κυκλωμένοι από καταπατητές. Τη μάζα που χειραγωγούν οι «παραδόσεις», το άγριο ράσο, η κυρίαρχη προπαγάνδα. Και αυτό το κοινό θέλει να συγκρατήσει εν μέσω πανδημίας, κρίσης και απογοήτευσης ο Μητσοτάκης, με την εκστρατεία νόμος – τάξη και κρύψε – την – κομπίνα – πίσω – απ’ – τον Κουφοντίνα.

Έχει κοινό, θα πείτε, και η δημοκρατία. Η πρόοδος. Ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλο μάλιστα. Σωστό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τους επιτρέψουμε να χειραγωγούν στο μίσος τον «δικό τους» κόσμο. Θα υποκλιθούμε στον διχασμό που καλλιεργούν. Διότι η Ιστορία λέει ότι η Αριστερά τα καταφέρνει όταν καταφέρνει να την ακούει και αυτός ο κόσμος. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει, όχι μόνο να ξέρουμε τι λέμε, αλλά και πώς το λέμε…

Πηγή: Αυγή

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr