Μια παμπάλαιη τηλεοπτική διαφήμιση παιχνιδιών, σε εορταστική περίοδο, έδειχνε ένα μικρό παιδί να κλαίει, ενώ η φωνή του εκφωνητή ακουγόταν να του λέει «Κλάψε να σ’ αγοράσουν».
Αυτή τη διαφήμιση θύμισε η πρόσφατη προεκλογική τηλεοπτική συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Mega και την Ελεονώρα Μελέτη, για την τραγωδία των Τεμπών, όπου είπε την ατάκα -διότι περί ατάκας πρόκειται-: «Μπορεί και να έκλαψα ιδιωτικά».
Ο άνθρωπος που παραβίαζε την καραντίνα να κάνει ποδηλατάδα στο βουνό ενώ ο πλανήτης και συνάμα η χώρα ζούσαν σε καθεστώς πανικού και θανάτων από τον covid, είναι βέβαιο ότι δεν δακρύζει ποτέ για κάτι που δεν τον αφορά. Μόνο χρήση των συμβάντων μπορεί να κάνει. Αν είχε στοιχειώδη ενσυναίσθηση δεν θα καταδεχόταν να κατεβάσει υποψήφιο βουλευτή τον υπεύθυνο, του κακού, Κώστα Αχ Καραμανλή.
Ούτε από σεμνότητα υπαινίχθηκε ότι μπορεί και να έκλαψε. Δεν είναι σεμνός άνθρωπος ο Μητσοτάκης, αντιθέτως είναι case study η περίπτωση της αλαζονείας του. Η επικοινωνιακή ανάγκη τον ανάγκασε να υπαινιχθεί δάκρυα. Να υποδυθεί μία κάποια συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση της κοινωνίας, μπας και τον αγοράσουν οι ψηφοφόροι. Αν το αντώνυμο της ενσυναίσθησης είναι η εμπάθεια, εκεί κατοικεί ο Μητσοτάκης. Την έχει εκφράσει την παθιασμένη του εκδικητικότητα με όλους τους τρόπους. Όλοι θυμόμαστε με πόση ασέβεια χρησιμοποίησε επικοινωνιακά τη στάχτη των αδικοχαμένων πολιτών από τη φονική πυρκαγιά, στο Μάτι.
Επικαλέστηκε επίσης στην εκπομπή ότι χαλιναγώγησε τα αισθήματά του προκειμένου να λειτουργήσει απερίσπαστα η λογική του, ώστε να πάρει αποφάσεις εν ώρα κρίσης. Και τι του είπε η λογική του; «Βγες και πες ενώ ακόμα δεν έχουν καταμετρηθεί οι νεκροί, ότι η σύγκρουση οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος»;
Μην κοροϊδευόμαστε. Η σαστιμάρα του είχε να κάνει με τον δικό του πολιτικό εκτροχιασμό που προκάλεσε η συμφορά στα Τέμπη. Εξ ου και κάθε τρεις μέρες είχε άλλη επικοινωνιακή προσέγγιση, μπας και με κάποια ταυτιστεί επιτέλους η λαϊκή αγανάκτηση και δεν του την γυρίσει μπούμερανγκ.
Το δίλημμα ενσυναίσθηση ή λογική είναι μια κατασκευή. Ένα γλωσσικό δίπολο που έχει επιβληθεί, με αποτέλεσμα να θεωρούμε ότι είναι έννοιες με απόλυτα σαφή όρια. Πάντα συνυπάρχει μια συναισθηματική αναφορά μαζί με μια λογική επεξεργασία. Μην μας λέει λοιπόν ο στείρος Μητσοτάκης ότι έβαλε στην πάντα την ενσυναίσθηση για να μην κάνει αναξιόπιστους συλλογισμούς. Για να κατανοήσει και να ερμηνεύσει με ολοκληρωμένη άποψη την τραγωδία των Τεμπών, έπρεπε να υπήρχε εκ παραλλήλου βαθιά κατανόηση και συμμετοχή στη ψυχική κατάσταση της κοινωνίας που έπασχε! Αλλιώς όλοι θα αντιλαμβάνονταν ότι έχει κάποιο κενό! Όπερ και εγένετο. Πολύ αργά λοιπόν για δάκρυα…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
