Πάντα οι πρωτοχρονιές είναι σακούλι γεμάτο ερωτηματικά και ελπίδες. Τι περιμένει την αφεντιά μας, την οικογένεια, τη χώρα, τις επόμενες 365 μέρες; Ποιους λαχνούς χαράς, ή βασάνων, θα τραβήξουμε; Τι θα γίνει με τη δουλειά, με τα παιδιά, με το σπίτι, με τα χρέη, με την εφορία; Και ξορκίζοντας το κακό, προσκαλούμε το καλό, με βολβούς στο χρυσόχαρτο και ευχές στο κατώφλι. Καλή χρονιά, ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος. Τέτοια. Ή, επί το διαφημιστικό: Happy New Year.
Καμιά όμως πρωτοχρονιά τις τελευταίες δεκαετίες δεν ήταν όπως η σημερινή. Καμιά δεν έκρυβε τόσες ελπίδες. Καμιά δεν κρατούσε τόσο ταραγμένο σακούλι, που το τραντάζουν προσδοκίες και φοβίες. Α, όλα κι όλα. Το 2015 δεν θα είναι μια χρονιά σαν τις άλλες. Είτε στο καλό πιστεύουμε είτε στο κακό, το σίγουρο είναι πως περιμένουμε μια χρονιά με άλλα χρώματα από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Γιατί όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά και όλα προμηνύουν πως τίποτε δεν θα μείνει το ίδιο.
Ανατριχιάζουμε λοιπόν λιγάκι από προσμονή. Να φτάσει η τελευταία Κυριακή του Γενάρη, για να δούμε τι θα βγάλει το σακούλι της δημοκρατίας. Κι αν βγάλει αυτό που πολλοί εύχονται και ακόμα περισσότεροι προβλέπουν, να ζήσουμε το απίστευτο. Να βρεθούν έξω από τις αίθουσες των αποφάσεων οι μοσχαναθρεμμένοι να αποφασίζουν πριν από μας για μας. Και μέσα εκείνοι που μια ζωή στέκονται όχι μόνο έξω, αλλά και απέναντι. Και πλήρωσαν από πατέρα σε γιο ακριβά το κόστος αυτού του πεισματάρικου απέναντι.
Ωραίο θα είναι. Γιορταστικό. Ανατρεπτικό. Αποθανέτω η ψυχή μου, μετά της τηλεοπτικής εικόνας. Μας έχει, βλέπετε, δοθεί το δικαίωμα να φανταστούμε απόψε τη μέρα που τα παιδιά των παιδιών με τα πρησμένα πόδια, που τα έλεγαν αλήτες, θα μπαίνουν στο Μαξίμου. Στα κάθε λογής υπουργεία, έξω από τα οποία υπήρξαν και υπήρξαμε χρόνια και χρόνια διαδηλωτές. Όχι ως επισκέπτες, αλλά ως εξουσία. Και με τη βούλα του λαού.
Και μόνο αυτή η εικόνα, δεν αξίζει απλώς όσο χίλιες λέξεις. Αξίζει όσο χίλια όνειρα που άντεξαν σε απίστευτους διωγμούς. Χίλιες αλήθειες που άντεξαν κάτω από τη σιδερένια φτέρνα. Και χιλιάδες ανθρώπους που ρίχτηκαν σε άνιση μάχη κι αγώνα. Καλή χρονιά λοιπόν, κι ας μη λείψει κανείς…
πηγή:http://www.avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
