Κατσιμήτρος: Ο νικητής του Αλβανικού μετώπου και ο συνεργάτης των Γερμανών

Ο άνθρωπος που συνέδεσε όσο λίγοι το όνομά του με την νίκη των Ελλήνων στο μέτωπο της Αλβανίας είναι ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Πολλοί τον αγάπησαν για την επιτυχία τους κατά των Ιταλών και άλλοι τόσοι τον μίσησαν για την μετέπειτα συνεργασία του με τους Γερμανούς.

Γεννήθηκε στο χωριό Κλειτσό της Ευρυτανίας το 1886.

Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Στρατό, ως εθελοντής το 1904 και εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, από την οποία και αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1912 ως ανθυπασπιστής του πυροβολικού.

Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912–1913), στην Ήπειρο και στο “Μακεδονικό Μέτωπο” κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918). Το 1920 έγινε ταγματάρχης με τον βαθμό τον οποίο και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1921–1922).

Τραυματίστηκε στις 13 Αυγούστουτου 1922 στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ.

Τον Ιανουάριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του υποστρατήγου και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο με την οποία έμελλε να συνδέσει το όνομά του για πάντα.

Επικεφαλής της μεραρχίας οργάνωσε πολύτιμα όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, αμυντικά έργα.

Όταν ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος ενσαρκώνοντας την θέληση ολόκληρου λαού και παρά τα κελεύσματα του αρχηγείου για διαφορετική τακτική αντέταξε πεισματώδη άμυνα στον τομέα Ελαίας-Καλαμά σπάζοντας την αιχμή του δόρατος της Ιταλικής εισβολής.  

Ειδικά η μάχη στο Καλπάκι άλλαξε το ρου των επιχειρήσεων προς όφελος των Ελλήνων.

Δυστυχώς λίγο αργότερα ήρθε η Γερμανική εισβολή και ο Κατσιμήτρος αποτυγχάνοντας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και συμμετείχε από τους πρώτους στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, όπου και διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και προσωρινά Γεωργίας από 16 Απριλίου 1941 μέχρι 16 Μαΐου του ίδιου έτους οπότε και κατόπιν αίτησής του περιορίστηκε μόνο στα καθήκοντα του υπουργού Γεωργίας.

Τελικά όμως στις 20 Σεπτεμβρίου του 1941 υπέβαλε την παραίτησή του που έγινε αμέσως αποδεκτή.

Μετά τον πόλεμο και συγκεκριμένα στις αρχές του 1945, ο τότε πρωθυπουργός στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, επανέφερε τον Χ. Κατσιμήτρο στην ενεργό υπηρεσία και του ζήτησε να μεταβεί στην Κέρκυρα, να συγκεντρώσει τις ανταρτικές δυνάμεις του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα και να αναδιοργανώσει την 8η Μεραρχία. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και την επομένη, τον κάλεσε και του ανακοίνωσε την ματαίωση της αποστολής, καθώς είχε συμπεριληφθεί στον κατάλογο των κατηγορουμένων ως δοσιλόγων. Ο Κατσιμήτρος και άλλοι 27 ανώτατοι στρατιωτικοί παραπέμφθηκαν σε δίκη στο Δικαστήριο δοσιλόγων και καταδικάστηκε «εις ειρκτήν» (κάθειρξη) 5,5 ετών «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής και αποπέμφθηκε από το στράτευμα.

Το αντικομμουνιστικό μένος που υπήρξε μετά τον πόλεμο είχε ως συνέπεια στις 5 Οκτωβρίου του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου, να του χαριστεί το υπόλοιπο της ποινής του και το 1953 αποκαταστάθηκε αναδρομικά με επαναφορά του βαθμού, του αντιστρατήγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.

Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του έως το 1962 σε οικία κοντά στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στη συνοικία της Κυψέλης στην Αθήνα, όπου έκανε την καθιερωμένη καθημερινή του βόλτα. Πέθανε μόνος και ξεχασμένος από φίλους και συμπολεμιστές.