Κατρούγκαλος στο koutipandoras: Μόνο για ένα χρόνο εφικτό το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών υπογραμμίζει πως για ένα μόνο έτος το 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος είναι εφικτό, ωστόσο «για περισσότερα χρόνια, ο στόχος είναι απολύτως απραγματοποίητος» για οποιαδήποτε χώρα. Αναφορικά με το ζήτημα των τούρκων πραξικοπηματιών, επισημαίνει μεν πως «η Συνθήκη της Γενεύης προστατεύει τους πρόσφυγες, όχι τους πραξικοπηματίες», συμπληρώνει δε πως «και άλλοι παράγοντες, όμως, όπως εάν υφίσταται κίνδυνος ζωής σε περίπτωση έκδοσης, αναγκαστικά, κατά το διεθνές δίκαιο, συνεξετάζονται».

Για το ψευδές ρεπορτάζ του «Βήματος», ο κ. Κατρούγκαλος αποκαλύπτει πως ο δημοσιογράφος που έγραψε το ρεπορτάζ, Βασίλης Χιώτης, δεν του έχει ζητήσει ακόμα συγγνώμη, παρά τη διπλή παραδοχή από την κυριακάτικη εφημερίδα, τονίζοντας πως η δίκη εναντίον του συνεχίζεται. 

Συνέντευξη στον Άγγελο Προβολισιάνο

Διατελέσατε υπουργός Εργασίας για ένα σημαντικό διάστημα. Ενώ η άποψη του πρωθυπουργού για τα πεπραγμένα σας στο εν λόγω υπουργείο ήταν θετική, μετά τον ανασχηματισμό αναλάβατε τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών. Ποιος ο λόγος;

Ένας κύκλος έκλεισε και ένας άλλος, όπου θεωρώ ότι μπορώ επίσης να προσφέρω με βάση τις εμπειρίες και τις ικανότητες μου, άνοιξε. Κανείς δεν είναι μόνιμος στην καρέκλα του και κανείς δεν έχει γενικότερη εικόνα για το ποιος χρειάζεται πού σε μία κυβέρνηση από τον Πρωθυπουργό. Σε κάθε περίπτωση, κάθε μετακίνηση στο Υπουργείο Εξωτερικών, ένα ιδιαίτερα σημαντικό από εθνική άποψη Υπουργείο, αποτελεί αναβάθμιση. Θυμίζω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν Υπουργός Παιδείας όταν μετακινήθηκε αρχικά σε θέση απλού Υφυπουργού Εξωτερικών και μετά, ενώ ξανάγινε Υπουργός Παιδείας, επέστρεψε σε αυτό ως Αναπληρωτής.

Τα μέτρα ανακούφισης χαμηλοσυνταξιούχων και νησιωτών ανακοινώθηκαν χωρίς να έχουν την έγκριση των δανειστών. Μπορεί να επηρεάσει το γεγονός αυτό την έκβαση της διαπραγμάτευσης;

Τα μέτρα αυτά χρηματοδοτούνται από την υπεραπόδοση των εσόδων, πέραν του συμφωνημένου πλεονάσματος. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε αποικία, ούτε προτεκτοράτο. Είναι κυριαρχικό δικαίωμα της Ελληνικής πολιτείας να αποφασίζει για ό,τι δεν έχει ρητά συμφωνηθεί ότι υπάγεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις και η ενίσχυση των αδυνάμων αποτελεί προγραμματική μας προτεραιότητα. Ως προς την διαπραγμάτευση, η επιλογή μας αυτή στέλνει ένα σαφές σήμα, ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε σε παράλογες απαιτήσεις, που υπερακοντίζουν όσα συμφωνήσαμε στον αναγκαστικό συμβιβασμό του Ιουλίου του 2015.

Τα εργασιακά βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης. Η Έφη Αχτζιόγλου μέσω της ομιλίας της στο Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ επιβεβαίωσε τις πληροφορίες για την αρνητική στάση των ευρωπαίων εταίρων ως προς την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Εφόσον οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, με ποιο επιχείρημα οι ευρωπαίοι δανειστές θέτουν προσκόμματα για την επαναφορά τους στη χώρα μας;

Σκοπός της διαπραγμάτευσης σε ό,τι μας αφορά, είναι η επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Για αυτό το λόγο ήταν πολύ κοντά στις δικές μας θέσεις το πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, για αυτό το λόγο βρήκαμε υποστήριξη τόσο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Το ΔΝΤ, ως σημαιοφόρος του νεοφιλελευθερισμού, έχει, πράγματι, άλλη ατζέντα. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αν και το αναγνωρίζουν αυτό, ενόψει της γνωστής επιμονής για παραμονή του Ταμείου στο πρόγραμμα, δεν έχουν μέχρι σήμερα ουσιωδώς διαφοροποιηθεί από τις αντικοινωνικές, αντιευρωπαϊκές απαιτήσεις του για περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Εμείς ζητούμε να σεβαστούν την ευρωπαϊκή νομιμότητα, όπως σκιαγραφείται στο πόρισμα της Επιτροπής Ειδικών, που το ίδιο το μνημόνιο ορίζει ότι αποτελεί το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. (Υπενθυμίζω ότι και η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πάρει σαφή θέση, φαίνεται μάλιστα να φλερτάρει με τις «διαρθρωτικές αλλαγές του ΔΝΤ, αν θυμηθούμε την ομιλία του αρχηγού της στη ΔΕΘ.)

Με δεδομένο πως το κλείσιμο της αξιολόγησης θα σηματοδοτήσει -σύμφωνα με την κυβέρνηση- το άνοιγμα της συζήτησης για τα μεσοπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα μέτρα διευθέτησης του χρέους, οι πληροφορίες θέλουν την ελληνική πλευρά να υποχωρεί στο ζήτημα του υπουργικού «βέτο» των ομαδικών απολύσεων για να κερδίσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ισχύει; Κι αν όχι πώς θα γεφυρωθεί το χάσμα με τους δανειστές;

Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε σε καμία θέση αρχής, ούτε να θυσιάσουμε κανένα δικαίωμα των εργαζομένων. Το χάσμα δεν δημιουργείται από τη σταθερή αυτή θέση μας, αλλά από απαιτήσεις που δεν έχουν έδαφος στα συμφωνηθέντα και για αυτό το λόγο δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Θεωρώ ότι η αξιολόγηση θα κλείσει, παρόλα αυτά, γιατί δεν είναι προς το συμφέρον καμιάς πλευράς η διαιώνιση της εκκρεμότητας, σε μία στιγμή που η Ευρώπη συγκλονίζεται από πολυ-κρίσεις.

Σε περίπτωση που η αξιολόγηση δεν κλείσει, το επόμενο βήμα είναι εκλογές;

Η Κυβέρνηση επιδιώκει τη συνταγματική εξάντληση της τετραετίας, για εθνικούς και όχι για κομματικούς λόγους. Τώρα που ξεκινά η ανάπτυξη με ιδιαίτερα θετικούς οιωνούς, μία εκλογική αναμέτρηση θα κλωτσούσε και πάλι αδικαιολόγητα την καρδάρα με το γάλα.

Αν δεν προκύψει «λευκός καπνός» με τους δανειστές για τα πλεονάσματα μετά το 2018, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί να πιάσει το 3,5%. Υπάρχει περίπτωση αυτός ο στόχος να επιτευχθεί από την ελληνική οικονομία;

Ο στόχος αυτός για μία μόνη χρονιά μπορεί να επιτευχθεί, αν και με μέτρα που αναπόφευκτα θα ήταν υφεσιογόνα. Για το λόγο αυτό προτείνουμε το 1% του πλεονάσματος να αξιοποιηθεί υπέρ της ανάπτυξης, π.χ. με μείωση της φορολογίας. Για περισσότερα χρόνια, ο στόχος είναι απολύτως απραγματοποίητος, όχι μόνον για την Ελλάδα, για οποιαδήποτε χώρα. Το ΔΝΤ επί του προκειμένου λέει το αυτονόητο, ότι δεν είναι μακροπρόθεσμα διατηρήσιμα πρωτογενή πλεονάσματα του ύψους του 3,5%. Αυτά είναι προφανή πράγματα, όχι μόνον για τους οικονομολόγους αλλά για κάθε λογικό άνθρωπο, και αργά ή γρήγορα θα γίνουν αποδεκτά και από όσους, για τους δικούς τους πολιτικούς λόγους, εθελοτυφλούν.

Ο κύριος τρόπος εκτόνωσης και αλλαγής ατζέντας του Ερντογάν ήταν οι προκλητικές δηλώσεις, αναφορικά με τη συνθήκη της Λωζάννης και τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο η επιδείνωση της τουρκικής οικονομίας να αξιοποιηθεί από τον τούρκο Πρόεδρο με τον ίδιο τρόπο;

Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι από την αναθεωρητική ρητορική των τελευταίων εβδομάδων απευθύνεται στο εσωτερικό ακροατήριο και τι όχι. Είναι πάντως αδιάφορο. Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα, αλλά δεν παραχωρεί και τίποτα. Επιμένουμε στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και με σταθερότητα και ψυχραιμία αποκρούουμε τις προκλήσεις.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας εξέφρασε την ενόχλησή του για τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης των οκτώ στρατιωτικών που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα. Ποιοι οι διπλωματικοί κίνδυνοι αν ο Άρειος Πάγος δεν αποφασίσει την έκδοσή τους; Πιστεύετε πως πρέπει να εκδοθούν;

Πρόκειται για θέμα που αφορά την εφαρμογή θεμελιωδών αρχών του κράτους δικαίου και η δικαστική εξουσία θα πρέπει να αφεθεί να αποφασίσει ανεπηρέαστη. Ως νομικός δεν μπορώ να μην παρατηρήσω, πάντως, ότι η Συνθήκη της Γενεύης κατ’αρχήν προστατεύει τους πρόσφυγες, όχι τους πραξικοπηματίες. Και άλλοι παράγοντες, όμως, όπως εάν υφίσταται κίνδυνος ζωής σε περίπτωση έκδοσης, αναγκαστικά, κατά το διεθνές δίκαιο, συνεξετάζονται.

Η Κομισιόν πρότεινε την επανεφαρμογή του κανονισμού του Δουβλίνου από το Μάρτιο του 2017. Κατά το σκεπτικό της πρότασης, δεν θα δίνεται κίνητρο πλέον στους πρόσφυγες να περνούν παράνομα σε άλλες χώρες της ΕΕ, ενώ το γεγονός αυτό θα ασκήσει πιέσεις στα άλλα κράτη-μέλη για την εφαρμογή των μετεγκαταστάσεων. Το παράδοξο είναι πως έτσι κι αλλιώς η σχετική συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας είναι δυσλειτουργική, οπότε μήπως αυτό θα επιφέρει τον εγκλωβισμό όσων επιστρέφουν στην Ελλάδα;

Σημαντικό είναι ότι η εφαρμογή δεν θα έχει αναδρομικό χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, η Συνθήκη του Δουβλίνου πρέπει να τροποποιηθεί, γιατί, ως έχει, επιβαρύνει υπέρμετρα τις χώρες πρώτης εισόδου.

Το «Βήμα» παραδέχτηκε εκ νέου πως το δημοσίευμά του, σύμφωνα με το οποίο λαμβάνατε προμήθειες 12% για τον διορισμό απολυμένων ή σε διαθεσιμότητα δημοσίων υπαλλήλων, είναι ψευδές. Ο Βασίλης Χιώτης μάλιστα στο πρώτο δημοσίευμα του Βηματοδότη επέμενε πως «το Βήμα δεν ζητά συγγνώμη». Έχει επικοινωνήσει μαζί σας για να παραδεχτεί το λάθος του;

Μέχρι στιγμής ο εν λόγω δημοσιογράφος δεν έχει ζητήσει συγγνώμη, ούτε έχει καταθέσει το συμβολικό ποσό που έχω θέσει ως όρο αποδοχή της συγγνώμης του υπέρ του ΚΕΘΕΑ. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ως προς αυτόν, η δίκη συνεχίζεται. Η συκοφαντία δεν έχει καμία σχέση με την ελευθεροτυπία, είναι θανάσιμος εχθρός της.

Παρά την παραδοχή της συκοφαντίας από το «Βήμα» πάντως, η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει να το χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα. Γιατί;

Ποιος είπε ότι ενδιαφέρεται για την αλήθεια η Νέα Δημοκρατία; Οι τόνοι αναπόδεικτης λάσπης κατά των στελεχών της κυβέρνησης μας επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την γκεμπελική πεποίθηση ότι και η Αριστερά είναι σαν και αυτούς, κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση του παλαιοκομματισμού και της διαπλοκής. Η περίπτωση μου ήταν η πρώτη και η πιο εμβληματική, και αυτή που κατέρρευσε με τον μεγαλύτερο κρότο. Και όμως, όπως ανέφερα και στη σχετική μου δήλωση, δύο αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας αναμάσησαν στην Ολομέλεια της Βουλής έωλες συκοφαντίες. Μάλιστα, ο σημερινός Πρόεδρος της επέμεινε δύο φορές σε αυτές, εν γνώσει του ότι είχαν ήδη ανακληθεί ως «αναλήθειες και ανακρίβειες» από αυτούς που τις είχαν αναπαράγει. Δεν αντιλαμβάνονται στη Νέα Δημοκρατία, φαίνεται, ότι ο γκαιμπελισμός υπονομεύει την ίδια την Δημοκρατία και την αξιοπιστία της πολιτικής.