Κατοχή…

Έκρυψαν τις σημαίες τους στα σεντούκια και ακόνισαν την υπομονή και το μίσος τους για τον οξαποδώ κατακτητή. Δε συμβιβάστηκε ο ελληνικός πληθυσμός με το κακό, τον φασισμό, την υποταγή, την υποδούλωση.

Τότε ο εχθρός καιροφυλακτούσε έξω από κάθε πόρτα, έστηνε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εκτελεστικά αποσπάσματα, καταδίκαζε στην πείνα τον πληθυσμό, ξεκλήριζε πόλεις και έκαιγε χωριά. Τότε οι άνθρωποι αντιστάθηκαν και οι υπάνθρωποι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Οι ελεύθεροι έβγαιναν στα βουνά όταν οι ντόπιοι φασίστες τσανακογλείφτες υπηρετούσαν τη μπότα του κατακτητή και τον εξανδραποδισμό της Ελλάδας.

Τότε τα πράγματα ήταν καθαρά. Ο βάρβαρος μίλαγε μια ξένη γλώσσα και ο ντόπιος συνεργάτης του φορούσε τα ρούχα του τρίτου Ράιχ. Τότε ο φασισμός, ο ναζισμός είχε ονοματεπώνυμο. Ήταν συνώνυμος της συμφοράς, του θανάτου, της δυστυχίας…

Και τώρα, παππού, γιατί μας κάνεις μάθημα Ιστορίας;
Διότι τώρα ο φασισμός δεν είναι εισαγόμενος. Κατοικεί στη γειτονιά, στο σπίτι μας, και μέσα μας. Διότι τον χειροκροτούμε με αλαλαγμούς χαράς και υπερηφάνειας στα επινίκια της πόλης. Διότι το 55% των ψηφοφόρων τον νομιμοποιεί. Διότι ο φασισμός, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία, η μισαλλοδοξία, ο οπαδισμός, ο χουλιγκανισμός, δεν προσωποποιούνται μόνο στους Κασιδιάρηδες, στους Μπέους, ή στους γραβατωμένους φιλοχουντικούς υπουργούς της κυβέρνησης. Κατοικοεδρεύουν ανάμεσά μας, γύρω μας, στη διπλανή πόρτα, στο ίδιο μας το σπίτι. Δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης και το καθεστώς που υπηρετεί, που τροφοδότησαν και ανακήρυξαν τον Μπέο “δημαρχάρα”. Είναι το 55% που τον ψήφισαν και το 45% εκείνων που αδιαφόρησαν για τη διοίκηση της πόλης απέχοντας από τις δημοτικές εκλογές.

Ψηφίζουμε αυτό που είμαστε. Οι 32 χιλιάδες μικροί “Μπέοι” ψήφισαν την “δημαρχάρα” τους, τον μεγάλο “ανεξάρτητο”, “ακηδεμόνευτο” Μπέο. Ψήφισαν την παρακμή, τη χυδαιότητα, την αθλιότητα που τη βάφτισαν αρετή και την ευλόγησαν.

Οι Βολιώτες, κατά πλειοψηφία, επέλεξαν την “Κατοχή” τους. Επέλεξαν για πολλοστή φορά να εκπροσωπηθούν από ένα πρότυπο φασίζουσας γελοιότητας. Μαγκιά τους και καμάρι τους, όπως θα έλεγε η … δημαρχάρα τους…

ΥΓ: Επίκαιρος ο Σκούρτης; Ποιος ξέρει;
“Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί / τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί /
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί / σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί /
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα…
…Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί / μοιράσαν δώρα οι οχτροί /
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί / …κι εμείς φωνάζαμε ζήτω … / σαν κάθε μέρα”.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr