Κάτι πήγε ολότελα στραβά

Την 21^η Μαΐου η δυστοπία επισημοποιήθηκε με τη λαϊκή βούληση. Τα ψηφοδέλτια που έριχναν στις κάλπες ήταν χούφτες χώμα που ενθύκευαν το σώμα της δημοκρατίας. Από δω πήγαν κι άλλες…

Μουζίκος λαός ή η παγκόσμια ιδεολογική κατάπτωση βρήκε στην Ελλάδα έφορο έδαφος έτσι ώστε νέοι βλαστοί συντηρητισμού να φυτρώσουν παράπλευρα στις αιωνόβιες ρίζες του αυταρχισμού αυτής της γης;
Εγχώρια παραγωγή αφασίας ή κομμάτι μιας διεθνούς αποσάθρωσης, όπου οι άνθρωποι ξεφορτώνονται ηθικές αποφάσεις, λογική, ελευθερίες, ενσυναίσθηση, δικαιώματα και οτιδήποτε άλλο τους αναγκάζει να ζουν με την αλήθεια και όχι με τις εντυπώσεις τους και τη λήθη;
Μήπως οι αλλεπάλληλες εγχώριες ακρότητες που εγκαθιδρύουν τη νέα ελληνική κοινωνική βεβαιότητα, συναντιόνται με άλλες διεθνείς ακρότητες και τούμπαλιν;

Δείτε πόσο ατάραχα η Ευρώπη προσπερνά τις κυβερνητικές κρεμάλες στον Ιράν όπου με δικαστική απόφαση ο βρόγχος κόβει την ανάσα σε σώματα που συμμετείχαν σε κάποια διαδήλωση για την κατάργηση του χιτζάμπ ή επειδή βλαστήμησαν.
Με τον ίδια ατάραχο και κυνικό τρόπο, ο ψηφοφόρος των Σερρών ανεβάζει στην πρώτη θέση εκλογής τον απόλυτα υπεύθυνο για τη φονική σύγκρουση των τραίνων, Κώστα Αχ Καραμανλή. Δεν ψηφίζει απλώς ΝΔ, αλλά ποτίζει και την ντόπια ρίζα του κακού, αναποδογυρίζοντας της αξίες του ανθρωπισμού. Με την ίδια αταραξία βγάζουν σηκωτή, οι μπράβοι του πρωθυπουργού από την αίθουσα, την επιβιώσασα επιβάτιδα του τραίνου Ευδοκία, χωρίς να κουνηθεί βλέφαρο από το κοινό.

Ο παγκόσμιος κατακλυσμός συντηρητισμού και ακροδεξιάς δεν συντελείται δίπλα στην Ελλάδα. Αλλά ας εννοήσουμε ότι δεν υπάρχουν ασφαλή οχυρά πια. Στην Ευρώπη το ρήγμα έχει ανοίξει, η παρεκτροπή μπαίνει από παντού σα νερό ορμητικό που όλο ανεβαίνει. Ένα τρίτο, δύο τρίτα… Κι ενώ στην επιφάνεια του απανθρωπισμού αρχίζουν κι επιπλέουν βεβαιότητες, ευαισθησίες, αρχές της ισότητας, δίκαιο, ακεραιότητα, λες και είναι σαβούρα από κάτι που βούλιαξε, ο πάτος του έχει μετατραπεί σε υγρή φάρμα με χιλιάδες νεκρά σώματα, που αιωρούνται καθώς οι σάρκες τους αποσυντίθενται, τα κύτταρα τους εκφυλίζονται, το δέρμα τους ανοίγει και όλα γίνονται ένα με το νερό.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δει τη μεγάλη εικόνα. Πολλοί δεν την είχαμε δει ή δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο πολύ μας αφορούσε.
«Οι διακυμάνσεις προβλέψιμες, οι εκπλήξεις ικανοποιητικές, η μάχη προβλεπόμενη…» αλλά από την κάλπη ξεπετάχτηκε ένα τέρας ακραίου συντηρητισμού, μία κλόουν, ακροδεξιοί αρουραίοι… Κάτι είχε πάει ολότελα στραβά. Δεν ήταν η νερόβραστη καμπάνια του ή η διάθεσή του να απευθυνθεί στο κεντρώο κοινό (το οποίο έχει εκλείψει εδώ και χρόνια…), ή οι εσωτερικές του παθογένειες. Όλα αυτά είναι προσχήματα. Είναι κάτι βαθύτερο που δεν είχε καταλάβει. Και που θα πάρει καιρό να το εννοήσει όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η αριστερά συνολικότερα. Μαζί με αυτή και πολλοί από εμάς. Που βλέπαμε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει αλλά αρνηθήκαμε να δούμε ότι η κοινωνία έχει εξορίσει κάθε ανάρμοστη ορμή.

Πότε θα σταματήσει αυτή η παγκόσμια πολιτική κακοκαιρία που συμπαρασύρει όχι μόνο τις συλλογικές μας βεβαιότητες αλλά και ανθρώπινες ζωές;
Πότε θα σταματήσει η ολίσθηση αυτής της μεγάλης μάζας συντηρητισμού, υποταγής, ανοησίας, ευτέλειας και παραχάραξης της αλήθειας;

Αν μας κληροδότησε κάτι ο αργός θάνατος του Βασίλη Μάγγου, είναι το σύνθημα που γράφτηκε: «Κι ας μην νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα».

Όχι με τη χριστιανική πίστη στη θεϊκή πρόνοια, ούτε με τη γραφική κουκουεδίστικη αντίληψη της επανάστασης. Αλλά με την ζωτική επιθυμία αυτών που πιστεύουν ότι η ζωή έχει νόημα όταν παραμένεις άνθρωπος και αγωνίζεσαι για έναν καλύτερο κόσμο. Δεχόμαστε λοιπόν την πραγματικότητα όπως έρχεται αλλά δεν θα υποχωρήσουμε. It’s a promise!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr