Δε μιλάμε πια για καταστολή. Λίγο ξύλο, λίγο βασανιστήριο (sic). Τα έχουμε αυτά, προφανώς. Αλλά πλέον περάσαμε σε νέα ύδατα. Τώρα έχουμε να κάνουμε και με τη διαπόμπευση. Πόσο πιο λιανά να το κάνω, καλέ, τους ξεβρακώνου τους ανθρώπους!
Είναι έξι μπασκίνες προς έναν και του τραβάνε τα βρακιά. Τον ξεγυμνώνουν, τον ντροπιάζουν. Καθόλου νέα τακτική δεν είναι, καθόλου. Προμεταπολιτευτική είναι, τότε, πριν καν πέσει η χούντα, τότε, το ’50, το ’60. Να τον ταπεινώσουν τον διαδηλωτή. Γιατί το ξύλο κάπως το περιμένεις, θα ξαναβγείς στον δρόμο. Η κακοποίηση δεν ξεπερνιέται. Και δεν είναι αυτό μονάχα. Είναι εκείνο που έλεγε «γλυκά» ο Μάκης ο Βορίδης: Η αστυνομία να ξεσαλώσει. Ξεσάλωσε.
Τα Εξάρχεια χθες ήταν γεμάτα σταγόνες αίμα. Και στο ΑΤ της Καλλιδρομίου ακούγονταν ουρλιαχτά. Γυρίσαμε στην εποχή των βασανιστηρίων, που δεν είναι και πολύ παλιά, θυμόμαστε το διεθνές ρεζιλίκι που μας χάρισε ο Νίκος ο Δένδιας. Κι εφόσον δεν μπορούν να απαγορεύσουν τις διαδηλώσεις, θα τις κάνουν απρόσιτες. Τρομακτικές. Θα τις κάνουν να φτύνεις το γάλα της μάνας σου άμα πάς και τις περπατήσεις.
Φοβισμένη στην ίδια μας τη Δημοκρατία. Τι; Τι συμβαίνει; Εμείς τους ψηφίσαμε.Φορέας κακών ειδήσεων κανένας δεν θέλει να είναι, ούτε κι εγώ φυσικά. Μα να μη με λένε Λένα αν δεν έχουμε στον δρόμο Κουμή και Κανελλοπούλου.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
