Σταθερή αξία στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους, ακόμη και πριν τη σύσταση του, είναι επίσης η δημιουργία Επιτροπών. Μια τέτοια επιτροπή λοιπόν, συστήνεται το 1823, από την Β’ Εθνοσυνέλευση για να εξετάσει τα οικονομικά του Αγώνα. Και βέβαια το συμπέρασμα της επιτροπής είναι ότι πρέπει να γίνει καλύτερη διαχείριση του χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και ότι ο δανεισμός είναι μονόδρομος. Σταθερές αξίες.
Τον Μάη του 1823, το Εκτελεστικό εξουσιοδοτεί τον Ορλάνδο, τον Λουριώτη και τον Ζαΐμη να πάνε στις Λόντρες και να συνάψουν δάνειο. Πάνε λοιπόν οι απεσταλμένοι και με τη «βοήθεια» του Φιλελληνικού Κομιτάτου-που προσέβλεπε στο ότι ελληνική ανεξαρτησία θα ανοίξει το δρόμο στην αύξηση των βρετανικών συμφερόντων και επενδύσεων στη Μεσόγειο- συμφωνούν ένα δάνειο με τον τραπεζικό οίκο Λονφαν.
Το δάνειο, 800.000 λίρες, τόκος 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και εγγύηση όλα τα ελληνικά κτήματα και όλα τα ελληνικά έσοδα, τα οποία υπολογίζονται στα 12 εκ. γρόσια.
Στην επαναστατική διοίκηση της Ελλάδας φτάνουν μόνο 400.000 λίρες μιας που παρακρατήθηκαν τόκοι και χρεολύσια πρώτων ετών, προμήθειες, κλπ. Ότι απέμεινε από το αρχικό δάνειο έφτασε στην τράπεζα Βαρφ, της οποίας η έδρα βρισκόταν στην Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο. Παρά τους ληστρικούς όρους του δανείου, στην Ελλάδα χαιρετίστηκε ως τεράστια πολιτική επιτυχία. Σταθερή αξία και οι… πανηγυρισμοί.
Λίγο αργότερα και αφού αυτά τα χρήματα είχαν φαγωθεί για να κερδίσει την εμφύλια διαμάχη η παράταξη Κουντουριώτη, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη άλλου δανείου, το οποίο χορηγείται από τη Λονδρέζικη τράπεζα των αδελφών Ρικάρντο. Τη διαχείριση του δεύτερου δανείου αναλαμβάνει αποκλειστικά το Φιλελληνικό Κομιτάτο και στην Ελλάδα φτάνουν μόνο 275.000 λίρες. Από αυτό το δεύτερο δάνειο 160.000 δίνονται για τη ναυπήγηση 6 ατμοκίνητων πλοίων σε εγγλέζικα ναυπηγεία και 155.000 για την ναυπήγηση δυο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης.
Από όλα αυτά τα πλοία μόνο τρία έφτασαν τελικά στην Ελλάδα και μόνο ένα πρόλαβε να ενταχθεί στον Αγώνα. Από δε τις φρεγάτες, μόνο μια έφτασε στην Ελλάδα και η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Εξίσου ενδιαφέρον είναι ότι οι Άγγλοι επιβάλουν ως Αρχηγό του… στόλου, τον Ναύαρχο λόρδο Κόχραν.
Στην Ελλάδα το Μεσολόγγι έχει ήδη πέσει-από τα δάνεια έχει φαγωθεί το σκυλί μαζί με το λουρί- και τελικά η ναυπήγηση της περίφημης «Καρτερίας», στο Brant Shipyard, Deptford on Thames- που θα έπρεπε να παραδοθεί τον Αύγουστο του 1825, τελειώνει τις εργασίες της τον Μάρτιο του 1826.
Η «Καρτέρια» στο παρθενικό της ταξίδι πιάνει φωτιά έξω από τη Σαρδηνία, επισκευάζεται όπως όπως και φτάνει στην Ελλάδα τον Σεπτέμβρη του 1826.
Εν τω μεταξύ έχει ξεσπάσει το περίφημο «σκάνδαλο του Λονδίνου» όταν έγινε γνωστό ότι οι τριτεγγυητές που διαχειρίζονταν τα χρήματα του δανείου, τα έχουν κατασπαράξει σε προμήθειες, αμοιβές, άχρηστα και ανύπαρκτα υλικά.
Όταν φτάνει επιτέλους η Καρτερία πρέπει και να επανδρωθεί. Και όχι, δεν επανδρώνεται από Έλληνες ναυτικούς, αντίθετα πληρώνονται μεγάλοι μισθοί σε εγγλέζικο πλήρωμα με το επιχείρημα του Κόχραν ότι «δεν ήρθε στην Ελλάδα για διασκέδαση αλλά για να προσλάβει χρησίμους»
Από τα υπόλοιπα 5 ατμοκίνητα που είχαν παραγγελθεί και βεβαίως προπληρωθεί, η «Επιχείρηση» θα φτάσει στην Ελλάδα τον Αύγουστο 1827, ο «Ακαταμάχητος» θα καταστραφεί σε δοκιμές στον Τάμεση, ο «Ερμής» θα φτάσει στο Ναύπλιο τον Οκτώβριο του 1828 ενώ το «DASHER» και το «ALERT» δεν καθελκύσθηκαν ποτέ.
Μάλιστα η «Επιχείρηση» η οποία αρχικά ανατράπηκε λόγω έλλειψης ευστάθειας και μισοκαταστράφηκε από έκρηξη στον λέβητα, παρέμεινε ελλιμενισμένη στον Πόρο και τελικά διαλύθηκε το 1833. Τα υλικά της διάλυσης κοστολογήθηκαν στις 14.991 δραχμές.
Υ.Γ. Το 1838, ο Υπουργός Οικονομικών της Βαυαροκρατίας κατηγόρησε τους διαπραγματευτές για τους επαχθείς όρους δανεισμού και το Ελεγκτικό προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων για να δημευτούν. Προσέφυγαν στη… Δικαιοσύνη και βέβαια δικαιωθήκαν. Σταθερές αξίες.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr