Κάποιος να τον βοηθήσει…

Για προλάβω τους παντός καιρού ανησυχούντες με έξη στην κορεκτίλα της ομφαλοσκόπησης, ο πρωθυπουργός δεν χρήζει ψυχοθεραπείας και σε καμία περίπτωση ο τίλος δεν αντανακλά απόπειρα ψυχιατρικοποίησης της δημοσιογραφικής κριτικής. Ακόμα κι έτσι να ήταν, ποιος είμαι εγώ που μπορεί να το ισχυριστεί και πολλώ δε μάλλον να το τεκμηριώσει. Οπότε, ας μείνουμε στα προφανή. Ναι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται βοήθεια πολιτικής φύσεως από το περιβάλλον του προκειμένου να αντιληφθεί ότι όσα λέει εντός και εκτός επικράτειας δεν τον καθιστούν απλά και μόνο μία βαλκανική κόπια του Τραμπ, αλλά εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.

Η ρεβανσιστική του τύφλωση κατά των δημοσιογραφικών φωνών που αρνούνται να τον περιγράψουν ως αιλουροειδές, προφήτη ή πηγή έμπνευσης των Beatles 42 χρόνια μετά τη δολοφονία του Τζον Λένον αποτυπώθηκε για άλλη μια φορά στη συνέντευξή του στους Sunday Times. Η διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες προσπάθειες δαιμονοποίησης των μη αρεστών δημοσιογράφων είναι πως αποφάσισε να διεθνοποιήσει αυτήν την εμμονή, παρουσιάζοντας το Documento και τον εκδότη του σαν ρωσικό δάκτυλο που αποσκοπεί στη δολοφονία του χαρακτήρα του.

Τι κι αν στο δίκτυο Ηellas Net εργαζόταν η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ για τα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης, Ελένη Σώκου, τι κι αν ο ιδιοκτήτης του δικτύου, Γιάννης Καραγεώργης, έχει δεσμούς χρόνων με την Οικογένεια, ο Κυρ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε στο βρετανικό Μέσο πως «η ιδέα ήταν να χρηματοδοτηθεί ένα τηλεοπτικό δίκτυο φιλικό προς τη Μόσχα και προς το ακροαριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ», συμπληρώνοντας πως επικεφαλής ήταν ο Κώστας Βαξεβάνης, ο οποίος «διατηρεί μια εφημερίδα που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκοπό να κυνηγά εμένα και τη γυναίκα μου».

Ας αφήσουμε στην άκρη ότι ο εκδότης του Documento δεν ήταν ούτε καν μέτοχος αλλά υπάλληλος, όπως επίσης ότι το δίκτυο στήθηκε επτά χρόνια πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διότι -σύμφωνα με τους παραλογικούς συνειρμούς Μητσοτάκη- θα μπορούσαν όλα αυτά να αποτελούν εκφάνσεις των σκοτεινών σχεδίων του «ξανθού γένους». Άλλωστε, τι νόημα έχουν οι διευκρινίσεις όταν ο ίδιος άνθρωπος έχει προσπαθήσει να κηλιδώσει το θύμα παρακολούθησης, Νίκο Ανδρουλάκη, αφήνοντας να πλανάται η άθλια κατηγορία ότι αποτελεί πράκτορα ξένων δυνάμεων.

Μπορεί να είναι η πρώτη φορά που ο Κυρ. Μητσοτάκης επιτίθεται στο Documento μέσω ξένου Μέσου, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μητσοτακισμός απλώνει τα λερωμένα χέρια του κατά της εφημερίδας. Όταν το Documento στηλίτευε το πάρτι των απευθείας αναθέσεων με πρόσχημα την πανδημία, ο πρωθυπουργός φρόντισε να παρουσιάσει την εφημερίδα ως φυλλάδα… ψεκασμένων που αμφισβητούν τον κορονοϊό, αποκλείοντάς την από την καμπάνια κατά του Covid-19. Βέβαια, το ερώτημα γιατί σχεδόν όλο το υγειονομικό προσωπικό έχει στηλιτεύσει μέσω της εφημερίδας όσα δεν έκανε για τη θωράκιση του ΕΣΥ έναντι του κορονοϊού και πώς γίνεται εγνωσμένου κύρους επιστήμονες να μίλησαν κατ΄ αποκλειστικότητα σε αυτήν, είναι κάτι που μόνο ο εξωγήινος του Υμηττού θα μπορούσε να απαντήσει.

Πιο πρόσφατα, ο κάποτε τακτικός συνομιλητής του Χριστοφοράκου φρόντισε -χωρίς στολή στρατοδίκη- να προγράψει από βήματος Βουλής την εφημερίδα που αποκάλυψε το σκάνδαλο Novartis, κάνοντας λόγο για «συμμορία» που επιδίδεται σε «ελευθεροδολοφονίες». Μην απορείτε για το τι σημαίνει ο όρος. Είπαμε, οι διευκρινίσεις είναι περιττές. Ωστόσο, δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας διότι θα έχει μείνει λίγη πέτσα στη λίστα Πέτσα προκειμένου να τον ρωτήσει κάποιος θαρραλέος γιατί το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου τόλμησε -ενάντια στη βούληση του κυβερνήτη- να αθωώσει όσους δημοσιογράφους επέμεναν να γράφουν και να μιλούν για το σκάνδαλο.

Όχι, δεν χρειάζεται η επισήμανση των λόγων που οδηγούν τον Κυρ. Μητσοτάκη σε αυτήν την εμμονή κατά του Documento. Έχουμε αποκαλύψει πολλά και θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, δίνοντάς του κι άλλες αφορμές για να μας παρουσιάζει σαν καλικάντζαρους χωρίς Χριστούγεννα. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την εφημερίδα. Όπως έγραψε ο Speigel, «ο ίδιος και οι συνεργάτες του έχουν αναγάγει το ψέμα στο επίκεντρο της πολιτικής τους». Κι αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος με τον «διαβολικά καλό», Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι η αιτία που εισήχθη η έννοια της «εναλλακτικής πραγματικότητας».

Τρία χρόνια πριν την εισβολή στο Καπιτώλιο και έναν χρόνο μετά την εκλογική νίκη του 2016, ο Τραμπ συνέχιζε να εκφράζει συνωμοσιολογικά αφηγήματα περί «εκλογικής απάτης» από τη Χίλαρι Κλίντον μέσω «παράνομων ψηφοφόρων». Κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης, ο δημοσιογράφος του NBC, Chuck Todd, ζήτησε εξηγήσεις (αυτή η κακή συνήθεια) από τη συνεργάτιδα του Τραμπ, Kellyanne Conway. Τότε, λοιπόν, η Conway εισήγαγε τον όρο «εναλλακτικά γεγονότα», ο οποίος συγχρονίστηκε πλήρως με τον νεολογισμό της «μετα-αλήθειας» που επικράτησε στην επιστημονική μελέτη της προπαγάνδας εξαιτίας της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ.

Σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης, η «μετα-αλήθεια» αποτελεί μία έννοια που σχετίζεται με ή υποδηλώνει περιστάσεις στις οποίες τα αντικειμενικά γεγονότα έχουν μικρότερη επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης από τις εκκλήσεις σε συναισθήματα και τις προσωπικές πεποιθήσεις. Συνεπώς, μπορεί να συνάγει κανείς πως εντός του πλαισίου της πολιτικής/κομματικής προπαγάνδας η μετα-αλήθεια μπορεί να καταστήσει νεκρή έννοια την αλήθεια προκειμένου να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες, με τον πομπό να ποντάρει σε προκαταλήψεις, στερεότυπα, ανορθολογισμούς έως και θεωρίες συνωμοσίας.

Ας αφήσουμε τις θεωρίες και ας δούμε πώς η «μετα-αλήθεια» αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής του Τραμπ των Βαλκανίων. Πλην των επινοημάτων που προαναφέρθηκαν κατά του Documento, ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε εξαπατήσει πολίτες και βουλευτές όταν στην Ολομέλεια της Βουλής ισχυριζόταν με παρρησία ότι καμία μελέτη δεν αποδεικνύει πως όσοι διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ έχουν μεγαλύτερο ποσοστό θνητότητας. Ύστερα ήρθε η μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα. Στο ίδιο πλαίσιο, οι προεκλογικοί λεονταρισμοί κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών που κατάντησαν μετεκλογικές φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, τον οποίο δεν θα καλωσόριζε ποτέ!

Η ροπή του πρωθυπουργού στο ψέμα αποτυπώνεται και στα push-backs και όποιος τα στηλιτεύει είναι Τούρκος πράκτορας. Παίρνοντας τη σκυτάλη του διεθνούς εξευτελισμού από Μέσα αντίστοιχου βεληνεκούς, το CNN έδειχνε πλάνα από επαναπροώθηση στο Αιγαίο την ώρα που ο ίδιος διέψευδε ότι το Λιμενικό ακολουθεί τέτοιου είδους πρακτικές. Τα ίδια συνέβησαν με τα υπερκέρδη των παραγωγών ενέργειας, τον πληθωρισμό ακόμα και το «μαξιλαράκι» ρευστότητας που παρουσιάζει ως επίτευγμα της κυβέρνησης του ενώ προεκλογικά το στηλίτευε. Όσο για τις υποκλοπές, ο ίδιος δεν ξέρει και δεν άκουσε τίποτα που να αφορά τους λόγους παρακολούθησης δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, επιβάλλοντας «ομερτά» και ορίζοντας την εισαγγελέα και τον διοικητή της ΕΥΠ «ανέλεγκτους».

Επειδή ο νεοφιλελεύθερος κυνισμός του –όπως αυτός εκφράστηκε μέσω της φυσικής νομοτέλειας που προσέδωσε στις ανισότητες ή της συνειδητοποίησης της εξάρτησης της κοινωνικής πλειοψηφίας από τον μισθό που λαμβάνει- μοιάζει με αμυχή μπροστά στο τι μπορεί να προκαλέσει έναν ανεξέλεγκτος «τραμπισμός» σε μια χώρα με θεσμούς και εξουσίες που μετατρέπονται σε λάστιχο στα χέρια της κυβέρνησης, είναι καιρός να λάβει την απαιτούμενη στήριξη πριν να είναι αργά. Άραγε, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη διεξαγωγή αδιάβλητων εκλογών όταν η ΕΥΠ έχει μετατραπεί σε παρακρατικό βραχίονα του Μεγάρου Μαξίμου; 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr