Χρωστάς μια συναυλία για να κλείσει το καλοκαίρι… χρωστάς μελωδίες που ακόμα δεν γράφτηκαν, για έρωτες στο Παρίσι και ταξίδια μακρινά, εκεί στο Νότο.
Για εμάς που τα καλοκαίρια μας τα μετράγαμε με συναυλίες και ξημερώματα στην παραλία με μια κιθάρα και τραγούδια σου, πολύ κακόγουστο αυτό το αστείο που έκανες σήμερα.
Στιγμές προσωπικές που άφησες το στίγμα σου. Στιγμές που όταν τις ξαναζούμε στο μυαλό μας, έχουν την φωνή σου, τις μελωδίες σου.
Απότομη η φυγή σου μωρέ Λαυρέντη, σε μια Δευτέρα φθινοπωρινή που ετοιμαζόταν να γεμίσει από εσένα, στο ομορφότερο θέατρο του κόσμου όπως έλεγες το Ηρώδειο. Κι αυτή η μορφή σου, η έμφυτα ευγενική, με λόγο έξυπνο, καυστικό και ειλικρινή, πόσο θα λείψεις.
Χωρίς να λες πολλά, χωρίς να τα λες συχνά, τα έλεγες όλα!
«Η συναυλία έχει νόμους… Έχει μόνιμα με κάποιες ανάσες πορεία προς μια τελική κορύφωση. Το φινάλε πρέπει να αφήνει την γεύση που πρέπει… Να φεύγει ο κόσμος γεμάτος», είχες πει σε μια από τις τελευταίες σου συνεντεύξεις στο iPop.
Κι έφυγες πολύ νωρίς, πριν την κορύφωση της συναυλίας… αφήνοντας τον κόσμο να περιμένει να ξεπροβάλεις άλλη μια φορά στην σκηνή, για ένα encore ακόμα.
Πηγή: loveletters.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
