Και τον ερασιτεχνικό, κύριε; Γιατί τον ξεχάσατε;

Ως  νομική εκπρόσωπος  ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, ομολογώ ότι αυτή την περίοδο με έχουν απασχολήσει όσο ποτέ άλλοτε. Η αμέλεια θέσπισης μέτρων για την προστασία του κλάδου αυτού, έχει προκαλέσει μόνο απόγνωση και χρέη σε όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους.

Οι μεγάλες οργανώσεις προστατεύτηκαν από την αρχή της πανδημίας. Οι ωφελούμενοι από τον θεραπευτικό αθλητισμό έπρεπε να διαμαρτυρηθούν σφοδρά στους αρμόδιους για να λάβουν ημιτελείς απαντήσεις και ο ερασιτεχνικός βρίσκεται, τον τελευταίο χρόνο, επί ξύλου κρεμάμενος.

Το πλήθος πολιτικών εξαγγελιών από όλους τους χώρους είναι συγκινητικό αλλά η απουσία στήριξης παραμένει η μόνη ορατή. Σποραδικές δηλώσεις με γνώμονα τον εντυπωσιασμό και μόνο. Συναντήσεις σε καλό κλίμα χωρίς αποτέλεσμα και απελπισία για έναν τομέα που δε δείχνει να διεκδικεί δυναμικά τα δικαιώματα του. Ακόμη και η σχετική κοινοβουλευτική συζήτηση εστιάζεται μόνο στα προβεβλημένα αθλήματα, ενδεικτικό της απουσίας ενδιαφέροντος για το ζήτημα.

Επί  ένα χρόνο, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός εξαφανίζεται από τον χάρτη και όλοι θεωρούν πώς όταν επιστρέψει η ζωή μας στους κανονικούς της ρυθμούς θα ομαλοποιηθούν όλα. Δυστυχώς, κάθε μήνα θα κλείσουν και κάποιοι ακόμη σύλλογοι, ένας ακόμη προπονητής θα αναζητήσει μανιωδώς  εναλλακτικούς  τρόπους συμπλήρωσης τελευταίων ενσήμων για τη σύνταξη, ένας ακόμη πολλά υποσχόμενος ερασιτέχνης θα τα παρατήσει γιατί δεν έχει πλέον ελπίδα να συνεχίσει μόνος του. Η επιβαρυμένη ψυχολογία, και αυτών των ανθρώπων, προφανώς δε συγκινεί τους ιθύνοντες για  πραγματική και όχι επί χάρτου υποστήριξη.

Ουσιαστικά, τα μη επαγγελματικά σωματεία αντιμετωπίζονται από το ισχύον νομικό πλαίσιο ως μικρές επιχειρήσεις που δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε με παράδοση εκτός ή ραντεβού για συναλλαγή εντός. Δικαιούνται ελάχιστες ελαφρύνσεις φορολογικού κυρίως χαρακτήρα και πολλές φορές έχουν βρεθεί να διεκδικούν τις προβλεπόμενες ενισχύσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, υπέρογκοι λογαριασμοί  ΔΕΚΟ  οι  οποίοι  αδυνατούν φυσικά να εξυπηρετηθούν και προκαλούν κυκεώνα ενεργειών για τυχόν νομικές κινήσεις κατά της εκάστοτε επιχείρησης που αρνείται να αναγνωρίσει λάθη στην τιμολόγηση.

Η στήριξη από τις Ομοσπονδίες αναζητείται επίσης καθώς πέραν σεμιναρίων και στωικής στάσης δεν τίθεται καν ζήτημα συζήτησης σχεδιασμού  πρωτοκόλλου που θα επιτρέψει την ασφαλή τους λειτουργία. Το  πλαίσιο  επαναλειτουργίας  που ανακοινώθηκε τον Ιούνιο, όριζε αυστηρά μέτρα και  προέβλεπε τακτικούς ελέγχους. Μεγάλο πλήθος σωματείων συμμορφώθηκε υποδειγματικά, όμως δεν έγινε καν προσπάθεια να συνεχιστεί η λειτουργία τους.

Η ανάκαμψη  ενός  φορέα  που παρέχει υπηρεσίες και όχι προϊόντα, μετά το  πρώτο  κύμα της  πανδημίας  δεν  έγινε  ποτέ. Ο φόβος για τη μετάδοση του ιού παρά τα όποια προστατευτικά μέτρα έλαβε το κάθε club δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην ανάκαμψη τους. Πλέον, αυξάνεται o ψίθυρος περί «κρυφών προπονήσεων» όπως αντίστοιχα με τους πολυσυζητημένους κομμωτές. Οι αντίστοιχες καταγγελίες  και  πρόστιμα, προκαλούν πονοκέφαλο σε όποιον θελήσει να ασχοληθεί.

Υπάρχει κάποιο πλάνο λοιπόν, ή θα συνεχίσουμε να αναζητούμε με τους λογιστές παραθυράκια ενίσχυσης των σωματείων για όσο αντέξουμε; Παραδόξως, οι διεργασίες για τις επικείμενες εκλογές των ομοσπονδιών τρέχουν με ταχύτητες φωτός.

Ο αθλητισμός, αποτελεί φυσικό μας σύμμαχο ειδικά αυτή την περίοδο. Δυστυχώς εμείς, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία επιλέγουμε να τον σπρώξουμε στην αγκάλη της παραοικονομίας.

* Η Αλεξία Σιδέρη είναι νομική σύμβουλος ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr