Και στο τέλος κερδίζει η Γερμανία

Του Γιάννη Σιώτου

Και στο τέλος κερδίζει η Γερμανία. Από όποια πλευρά και αν το δεί κανείς, η στροφή της νομισματικής πολιτικής της FED τελικά θα ωφελήσει -κυρίως- τη Γερμανία και πολύ λιγότερο τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες, οι οποίες θα βλέπουν την απόσταση που τους χωρίζει από το Βερολίνο, συνεχώς να μεγαλώνει.

 Έχοντας προσαρμόσει την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική στα μέτρα των αναγκών της, η αύξηση των επιτοκίων της FED ουσιαστικά θα αποδειχθεί ως “άτυπη επιδότηση” των εξαγωγών της στις εκτός Ευρωζώνης χώρες. Η αναμενόμενη εξασθένιση της ισοτιμίας του ευρώ φυσικά θα ευνοήσει τους Γερμανούς εξαγωγείς είτε να διεκδικήσουν επιπλέον μερίδια σε αγορές όπως, για παράδειγμα, της Κίνας, οι οποίες εμφανίζουν σημάδια στασιμότητας.

Το κέρδος διπλό, αφού όχι μόνο θα διατηρήσει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά ταυτόχρονα θα ανοίξει ακόμα περισσότερο τη ψαλίδα με τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες, ισχυροποιώντας με τον τρόπο αυτό και την πολιτική της κυριαρχία. Και φυσικά, αύξηση εξαγωγών και ανάπτυξη σημαίνουν μεγαλύτερα δημοσιονομικά έσοδα, τα οποία στην παρούσα φάση είναι απαραίτητα, καθώς η προσφυγική κρίση δημιουργεί πρόσθετες δημοσιονομικές ανάγκες για τη φιλοξενία και την προσαρμογή των προσφύγων.

Έτσι δικαιώνεται η “γερμανική νοικοκυροσύνη” και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θα μπορεί να περηφανεύεται για τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό του. Και όλα δείχνουν ότι αυτή η “χείρα βοηθείας” θα είναι απλωμένη για αρκετό καιρό. Όλα δείχνουν ότι η απόφαση της προέδρου της FED Τζάνετ Γέλεν, είναι η αρχή μιας σειράς αυξήσεων των επιτοκίων. Αυτό που απομένει να φανεί είναι το πόσο γρήγορα θα συνεχίσει η αμερικανική κεντρική τράπεζα να αυξάνει τα επόμενα χρόνια τα επιτόκια.

Σύμφωνα πάντως με την Commerzbank, μέχρι τα τέλη του 2016 θα γίνουν τρεις αυξήσεις, με τις οποίες το επιτόκιο στις ΗΠΑ θα φθάσει το 1,25%.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για αποκλίνουσες νομισματικές πολιτικές μεταξύ της FED στις ΗΠΑ και της EKT στην Ευρωζώνη. Και αυτό διότι, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ΕΚΤ θα διατηρήσει για καιρό ακόμα την πολιτική των σχεδόν μηδενικών βασικών επιτοκίων.

Πρώτον γιατί ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι φοβάται πιθανούς αποπληθωριστικούς κινδύνους και δεύτερον διότι η ευρωπαϊκή οικονομία αναρρώνει πολύ αργά για να επιβαρυνθεί αυτήν τη στιγμή με μία αύξηση του βασικού επιτοκίου. Και φυσικά όσο διευρύνονται οι αποκλίσεις στη νομισματική πολιτική σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ, τόσο θα αυξάνεται η πίεση στο ευρώ και τόσο θα ενισχύεται η γερμανική οικονομία και θα διευρύνονται οι ανισότητες εντός της Ευρωζώνης.

Κανείς πλέον δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι τους επόμενους μήνες οι επενδυτές θα αρχίσουν να εγκαταλείπουν τη ζώνη χαμηλού επιτοκίου, καθιστώντας το ευρώ μη ελκυστικό για επενδύσεις. Οι εκροές αυτές θα πιέσουν ακόμα περισσότερο την ισοτιμία του ευρωπαϊκού νομίσματος, προσφέροντας με τον τρόπο αυτό ένα ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις γερμανικές εξαγωγές.

Σημειώνεται ότι η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου έχει μειωθεί από 1,40 την άνοιξη του 2014 σε 1,08 δολάρια. Σύμφωνα μάλιστα με εκτιμήσεις, μέσα στο 2016 η ισοτιμία αναμένεται να φθάσει στο 1:1.

Αυτή η νομισματική καραμπόλα θα έχει ακόμα και μία θετική επίπτωση, καθώς θα συμβάλει στο να σταματήσει και η πτώση των τιμών των πρώτων υλών και οι χαμηλές τιμές των πρώτων υλών θα λειτουργήσουν εξισορροπητικά στην αυξητική τάση της τιμής του δολαρίου.

 

Πηγή: avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr