Και ο δημοκρατικός αντίλογος; 

Για άλλη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές, ένα έργο όπου διαδραματίζεται από τον περασμένο Ιούλιο και δεν λέει να τελειώσει…

Γιατί να τελειώσει άλλωστε, αφού τους συμφέρει να μην ακούγεται η αντιπολίτευση στην Ελλάδα για ευνόητους λόγους.

Εξάλλου, εάν παρατηρήσετε τις συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού, αυτές περιστρέφονται γύρω από το κυβερνητικό έργο και καθόλου στον αντίλογο που προβάλλει σ’αυτό σύσσωμη η αντιπολίτευση το τελευταίο διάστημα, είτε αφορά τα εργασιακά, είτε σήμερα στα θέματα της Παιδείας με το κατάπτυστο εκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο και τις κάμερες στα σχολεία!

Στον αντίποδα προ ολίγων ημερών, παρουσιάστηκε το οικονομικό πρόγραμμα Μένουμε Όρθιοι 2, το όποιο περιλαμβάνει 14 δις ευρώ διασφαλίζοντας τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, ενώ ενισχύονται σημαντικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας. 

Είχα λοιπόν κι εγώ την προσδοκία (όπως άλλωστε και το 1.800.000 των πολιτών που στήριξε τον Αλέξη Τσίπρα στις περασμένες εκλογές), να παρακολουθήσω τουλάχιστον από την δημόσια συχνότητα της ΕΡΤ τη βασική εισήγηση του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πάνω στο εν λόγω πρόγραμμα.

Έβαλα λοιπόν στα κανάλια της ΕΡΤ τα οποία πρόβαλλαν παραδόξως ντοκιμαντέρ εκείνη την ώρα κι όχι το Μένουμε Όρθιοι 2, έβαλα στα ιδιωτικά κανάλια, που είχαν ξεχασμένες ελληνικές σειρές του 2004 κι εντέλει έβαλα στο Κόντρα το οποίο έδειξε μεγάλο μέρος της παρουσίασης αυτής στο Ζάππειο την προηγούμενη Δευτέρα (πάλι καλά).

Κοιτώντας αργότερα σχόλια στην σελίδα του Αλέξη Τσίπρα στο Facebook, είδα μια δικαιολογημένη έκρηξη σε βάρος του κρατικού καναλιού, σχετικά πάντοτε με τους χειρισμούς της Κυβέρνησης σ’αυτό και τη μονόπλευρη ενημέρωση που προσφέρει στους πολίτες τους τελευταίους μήνες. 

Μονομέρεια στην ενημέρωση, υποδείξεις στους δημοσιογράφους, απόκρυψη ειδήσεων και φυσικά καθολική φίμωση της Αντιπολίτευσης επί των ημερών Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία, άρα και της αντίθετης άποψης.

Βλέπετε πρέπει να είναι κάποιος μονόφθαλμος ή φανατικός δεξιός για να μην αντιληφθεί τα τεκταινόμενα στο θολό μιντιακο τοπίο.

Γιατί συμβαίνουν όμως όλα αυτά;

Η απάντηση είναι εύκολη, εαν αναλογιστεί κανείς πώς ο Πρωθυπουργός αντικρίζει τη μεγάλη εικόνα της 2ης τετραετίας του με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υπολοίπους…

Αναφορικά με τα ιδιωτικά κανάλια, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πληρώνει φυσικά όπως η ΝΔ αδρά (βλ. 20.000.000) και πολύ ορθά, δεν περιμένει κανείς κάτι περισσότερο από το καθημερινό λιβάνισμα του Μωυσή Μητσοτάκη, οπότε δεν γίνεται σήμερα ιδιαίτερος λόγος σ’αυτό το άρθρο. 

Παρότι, κατατέθηκε ψήφισμα χθές με ηλεκτρονικές υπογραφές από απλούς πολίτες προς το Ε/ΣΡ προκειμένου να πάρει για μία φορά ουσιαστική θέση στον δίκαιο καταμερισμό του τηλεοπτικού χρόνου που σχετίζεται με τη προβολή των κοινοβουλευτικών κομμάτων στους δημόσιους και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. 

Από την άλλη, εύλογα κυριαρχεί το εξής ερώτημα:

Μήπως ένα καθολικό εμπάργκο θα ήταν πράγματι λύση για το 2ο κόμμα της Ελλάδας καθώς και για τα υπόλοιπα μικρά της Βουλής; 

Εγώ πιστεύω πώς όχι, διότι τα κόμματα εξουσίας αλλά και τα μικρότερα, δεν είναι καλό να προβαίνουν σε τέτοιου είδους ακρότητες, ούτε όμως είναι καλό να αναπαράγεται αυτό που βλέπουμε σήμερα στους δέκτες μας.

Η μόνη ελπίδα για τα κόμματα της Αντιπολίτευσης πλέον στηρίζεται στη δημιουργία καθημερινών γεγονότων από τον καλό κι εποικοδομητικό κοινοβουλευτικό έλεγχο της εξουσίας, με ένα κοινό αντίστοιχα προοδευτικό, αντιπολιτευτικό πρόγραμμα για το αύριο του τόπου.

Εις ότι αφορά πάλι την Αξιωματική Αντιπολίτευση, πέραν της προσπάθειας όπου καλείται να καταβάλει για  προγραμματικές συγκλίσεις με τα άλλα προοδευτικά κόμματα, οφείλει να κοιτάξει ταυτόχρονα και τα του οίκου της, κάνοντας ισχυρές οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα (οι οποίες θα είναι χρήσιμες για τα μέλη τους φυσικά) με δράσεις και συμμαχίες σε όλους τους μαζικούς χώρους, τα συνδικαλιστικά σωματεία, παντού!

Κλείνοντας μ’ αυτές τις σκέψεις, είναι βέβαιο πως μονοσήμαντες απαντήσεις για τους σημερινούς αυτούς προβληματισμούς δεν υπάρχουν.

Η απάντηση για θέματα δημοκρατίας όπως αυτά που αναλύθηκαν παραπάνω, μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από μια συστηματική, συλλογική προσπάθεια των εμπλεκόμενων πλευρών.

* Ο Αβραάμ Θ. Λαφαζάνης είναι φιλόλογος, μεταπτυχιακός φοιτητής Ειδικής Αγωγής, μέλος συντονιστικού του τμήματος Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Σερρών και μέλος του κινήματος πολιτικών ακτιβιστών Roseband Socialists
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr