Just a kid from Sepolia?

Για όλο τον υπόλοιπο κόσμο ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ένα παιδί από τα Σεπόλια που ζει το όνειρο του πηγαίνοντας κόντρα στις συνθήκες που του επέβαλλε η ζωή. Για την Ελλάδα τι είναι;

Ο Γιάννης από τα Σεπόλια μας χάρισε στιγμές εθνικής υπερηφάνειας. Χρειάστηκε όμως για πολλά χρόνια να παλεύει χωρίς να έχει αρωγό το κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι πήρε την ιθαγένεια στο παρά πέντε και όταν ήταν με το μισό πόδι στο NBA. Το ζήτημα είναι ο Χαμίντ από το Μεταξουργείο να τύχει της ίδιας μεταχείρισης με τον Γιάννη. Να του δοθεί η ευκαιρία να παλέψει με το ελληνικό εθνόσημο στο διαβατήριό του. Κι ας μη γίνει MVP. Κι ας μην σηκώσει ποτέ τη σημαία μας μπροστά σε χιλιάδες φιλάθλους. Θα την κουβαλάει μέσα του.

Τι έχει να χάσει η Ελλάδα αν αγκαλιάσει τους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη; Την αλλοίωση του πολιτισμού της; Ο Γιάννης είναι η απόδειξη πως οι άνθρωποι αυτοί θα κουβαλάνε μέσα τους τον πολιτισμό μας και θα είναι οι παγκόσμιοι αναμεταδότες του. Και δεν εννοώ τις κολώνες και τους κίονες, όσο κι αν αυτοί μας υπενθυμίζουν την πολιτιστική μας κληρονομιά. Εννοώ το σύγχρονο νεοελληνικό πολιτισμό που ίσως πρέπει να αρχίσουμε να αναφέρουμε πιο συχνά. Τον πολιτισμό του φιλότιμου αλλά και της περηφάνιας, της εργατικότητας αλλά και της επαναστατικότητας κόντρα σε κάθε είδους καταπίεση, τον πολιτισμό που περιγράφει τέλεια η λέξη «μεράκι». Αυτό που έκανε τον Γιάννη MVP.

Αυτά τα στοιχεία δεν είναι γενετικά χαρακτηριστικά που κουβαλάνε τα νουκλεοτίδια των Ελλήνων. Είναι χαρακτηριστικά κοινωνικά που γεννιούνται μέσα από την ελληνική κοινωνία, έτσι όπως διαμορφώνεται στο σήμερα. Όχι από το καθαρό γένος των Ελλήνων, αλλά από όσους παλεύουν με τον ιδρώτα τους για να σταθεί αυτή η κοινωνία ξανά στα πόδια της. Κι ας έχουν σχιστά μάτια ή μαύρο χρώμα. Ο ιδρώτας τους είναι η υπογραφή στην ελληνική τους ταυτότητα.

Γι’ αυτό και για την Ελλάδα ο Γιάννης είναι μια γροθιά στο στομάχι. Μια γροθιά στο στομάχι για τους ρατσιστές και τους φασίστες που ζουν ανάμεσα μας. Για όσους πιστεύουν ότι επίδομα πρέπει να δίνεται μόνο για τέκνα Ελλήνων. Για τους υποστηρικτές κάθε είδους εθνικής «καθαρότητας». Για εκείνους που ψήφισαν όχι στην τροπολογία που έδινε ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Για όσους αρνούνται το δικαίωμα σε ένα αγέννητο παιδί να προσπαθήσει για το μέλλον του σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας. Κι ας μην γίνει μπασκετμπολίστας ή τραγουδιστής, θα προσφέρει από το δικό του μετερίζι, σαν χτίστης, καθαριστής ή αστυνόμος. Περήφανος για μια κοινωνία που στάθηκε δίπλα του και όχι απέναντι του και ας μην έχει τους προβολείς της δημοσιότητας ριγμένους πάνω του.

Μακάρι λοιπόν το παράδειγμα του Αντετοκούνμπο να ανοίξει τον δρόμο για την κοινωνική αποδοχή των μεταναστών στην Ελλάδα. Μακάρι από την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης του MVP, ένας Νιγηριανός να βρήκε στην Ελλάδα μια καλύτερη δουλειά που να μην του προσβάλλει την αξιοπρέπεια. Μακάρι μετά τις 25 του Ιούνη, αυτός που περνούσε από την Ομόνοια και την Πατησίων και κοίταζε τους ξένους σαν να είναι δραπέτες φρενοκομείου, να τους κοιτάει σαν μελλοντικούς Αντετοκούνμπο. Σαν μελλοντικούς πετυχημένους Έλληνες πολίτες.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr