Ισπανία: Κυβέρνηση μειοψηφίας Ραχόι ή εκ νέου εκλογές τα επικρατέστερα σενάρια

Πολιτικός αναβρασμός επικρατεί στην Ισπανία μετά τα πρωτοφανή για τη χώρα αποτελέσματα των γενικών εκλογών της περασμένης Κυριακής που δε δίνουν σε κανένα κόμμα την αυτοδυναμία, ούτε καν την πρωτοβουλία των κινήσεων. 

Υπενθυμίζουμε τα ποσοστά των τεσσάρων πρώτων κομμάτων:

Λαϊκό Κόμμα (PP, Κεντροδεξιά): 28.72%, 123 έδρες

Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE, Κεντροαριστερά): 22.01%, 90 έδρες

Podemos (Ριζοσπαστική Αριστερά): 20.66%, 69 έδρες

Ciudadanos (Φιλελεύθερο Κέντρο): 13.93%, 40 έδρες

Ένα σενάριο είναι η παραμονή του Μαριάνο Ραχόι στην εξουσία με κυβέρνησης μειοψηφίας. Κι αυτό γιατί προς το παρόν οι Σοσιαλιστές λένε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με το Λαϊκό Κόμμα σε μια κυβέρνηση υπό τον Ραχόι αλλά οι Cidudadanos, τέταρτο κόμμα στις προχθεσινές εκλογές, φαίνονται έτοιμοι να απόσχουν από την ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης, κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στο Ραχόι. Εξάλλου το Λαϊκό Κόμμα, έχοντας 123 από τις 350 έδρες, παραμένει πρώτο στο Κοινοβούλιο, γεγονός που του δίνει το πάνω χέρι στην εκλογή του επόμενου πρωθυπουργού. Πόσο όμως μπορεί να αντέξει μια κυβέρνηση μειοψηφίας;

Το μόνο σενάριο που δίνει δικομματική κυβέρνηση πλειοψηφίας είναι ο “μεγάλος συνασπισμός”, Λαϊκού Κόμματος και Σοσιαλιστών. Οι Σοσιαλιστές όμως τον αποκλείουν, τουλάχιστον προς το παρόν. Κάτι τέτοιο άλλωστε δε θα τους συνέφερε αφού τα όποια οφέλη από τη σχετική ανανέωση που έχει φέρει στο κόμμα ο νεαρός ηγέτης Πέδρο Σάντσεθ, θα εξατμιστούν αμέσως. Βερολίνο και Βρυξέλλες βέβαια επιθυμούν διακαώς το “μεγάλο συνασπιμό”, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η μνημονιακή πολιτική που εισήγαγε ο σοσιαλιστής Θαπατέρο και συνέχισε ο κεντροδεξιός Ραχόι, δημιουργώντας τεράστια ανεργία και εκατομμύρια εξώσεις πρώτης κατοικίας.

Το άλλο σενάριο είναι αυτό της κεντροαριστερής κυβέρνησης με τους Σοσιαλιστές, το Podemos, τη Λαϊκή Ενότητα (2 έδρες) και το Esquerra Republicana (περιφερειακό κόμμα από την Καταλονία, υπέρ της ανεξαρτησίας, 9 έδρες). Πολιτικά είναι σχεδόν ανέφικτες συμμαχίες: στην μεν πρώτη περίπτωση διότι δύσκολα θα συμβιβαστούν οι Καταλανοί, ενώ και το Podemos δύσκολα θα δεχθεί να «βάλει πλάτη» στους Σοσιαλιστές όταν και τα δυο κόμματα διεκδικούν ψηφοφόρους από τον ίδιο χώρο.

Η τελευταία εκδοχή είναι πάλι εκλογές. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ο χρόνος για μια νέα εκλογική αναμέτρηση αρχίζει να μετρά αντίστροφα από την στιγμή που γίνει στη Βουλή η πρώτη ψηφοφορία για ανάδειξη πρωθυπουργού. Εάν μέσα σε δυο μήνες δεν βρεθεί υποψήφιος να κερδίσει έστω με απλή πλειοψηφία, τότε ο βασιλιάς διαλύει τη Βουλή και προκηρύσσει εκλογές.