Το Κουτί της Πανδώρας βάζει στο μικροσκόπιο το «impeachment» του Ντοναλντ Τραμπ

«Σήμερα ανακοινώνω ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων ξεκινά μια επίσημη έρευνα επί της διαδικασίας παραπομπής του κ. Τραμπ». Με αυτά τα λόγια, η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής Νάνσι Πελόζι ανακοίνωσε την Τρίτη την επίσημη έναρξη μιας σημαντικής και σπάνιας στιγμής στην αμερικανική πολιτική ιστορία: την παραπομπή προς καθαίρεση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με αφορμή τις καταγγελίες ενός ανώνυμου μάρτυρα για συναλλαγή του Τραμπ με τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ώστε να τραυματιστεί πολιτικά ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών και πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.

Πώς οδηγηθήκαμε όμως μέχρι εδώ; Τι σημαίνει αυτή η παραπομπή, γιατί δεν έγινε νωρίτερα και ποια είναι τα πιθανά σενάρια για τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν; Παρακολουθούμε πράγματι τα πρώτα επεισόδια του τέλους του Ντόναλντ Τραμπ; Το Κουτί της Πανδώρας θέτει στο μικροσκόπιο το ιστορικό… “impeachment” του αμερικανού προέδρου.

The Don: Από την εκλογή του 2016 στην παραπομπή του 2019

Τα τελευταία δυόμιση χρόνια που η ανθρωπότητα «χορεύει» στους απρόβλεπτους ρυθμούς που έχει φέρει η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, ο αμφιλεγόμενος αμερικανός πρόεδρος έχει κληθεί να αντιμετωπίσει αρκετές σημαντικές δικαστικές περιπέτειες με κυριότερη την έρευνα του Ειδικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ για την ενδεχόμενη ρωσική εμπλοκή στις εκλογές του 2016 όπου αναδείχτηκε νικητής.

Παράλληλα, αρκετές επιτροπές ασχολούνται εξονυχιστικά εδώ και μήνες με έρευνες των φορολογικών στοιχείων του αμερικανού προέδρου, για τα οποία υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι κρύβουν «λαβράκια».

Για να τεθεί η όλη υπόθεση και μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο, αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα μόνο δύο αμερικανοί πρόεδροι έχουν παραπεμφθεί από την Βουλή: Ο Andrew Johnson το 1868 για την προσπάθειά του να μπλοκάρει την παροχή δικαιωμάτων στους αφροαμερικανούς και ο Bill Clinton το 1998 επειδή είπε ψέματα για τη σχέση του με τη Monica Lewinsky. Κανένας από τους δύο προέδρους πάντως δεν καθαιρέθηκε τελικά.

Από την άλλη, ο Richard Nixon τυπικά δεν παραπέμφθηκε ποτέ αφού πρόλαβε να παραιτηθεί πριν τη σχετική απόφαση της Βουλής που θα τον έθετε υπό καθαίρεση για το σκάνδαλο Watergate το 1974.

Το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί ο Τραμπ συζητιέται εδώ και μήνες στις ΗΠΑ. Το πόρισμα της επιτροπής Μιούλερ (για τους ρώσους χάκερ και την επέμβαση στις αμερικανικές εκλογές του 2016), έδωσε αρκετά περιθώρια για να δικαιολογηθεί η παραπομπή του, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και την κατηγορία της παρακώλυσης της δικαιοσύνης αναφορικά με τις κινήσεις του προέδρου κατά τη διάρκεια των ερευνών που γίνονταν εις βάρος του.

Ωστόσο, μέχρι και αυτή την εβδομάδα, μια αρκετά μεγάλη ομάδα βουλευτών του Δημοκρατικού κόμματος δε συμφωνούσε με το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί ο πρόεδρος Τραμπ με το επιχείρημα ότι η κατά μέτωπον επίθεση με την αμερικανική προεδρία θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στους μετριοπαθείς Δημοκρατικούς, ιδιαίτερα σε περίπτωση που ο Τραμπ κατάφερνε να «επιβιώσει» και από αυτή τη δοκιμασία.

Ανάμεσα σε αυτούς που δεν επιδίωκαν ανοιχτά την παραπομπή Τραμπ ήταν και η ίδια η πρόεδρος της Βουλής, Νάνσι Πελόζι. Ωστόσο όλα αυτά άλλαξαν την Τρίτη, αφού δημοσιοποιήθηκε η ανώνυμη καταγγελία που έκανε λόγο για συναλλαγή του Τραμπ με τον ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχαν τον περασμένο Ιούλιο. 

Η καταγγελία δημιούργησε ένα νέο ρεύμα εντός του Δημοκρατικού Κόμματος υπέρ της παραπομπής του Τραμπ, με αποτέλεσμα να συστρατευθούν και οι μετριοπαθείς βουλευτές, αλλά και η ίδια η Πελόζι, που ως πρόεδρος της Βουλής αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στα επόμενα στάδια της διαδικασίας.

Ο μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος που έκαψε τον Τραμπ – Πώς φτάσαμε στην παραπομπή

Το κρίσιμο σημείο για την παραπομπή προέκυψε από την καταγγελία ενός μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος (whistleblower) πως ο Τραμπ εκβίασε τον πρόεδρο της Ουκρανίας με το να παγώσει χρηματική βοήθεια προς τη χώρα αν οι Ουκρανοί δε διερευνούσαν τις σχέσεις που είχε ο αντίπαλος του Τραμπ, αντιπρόεδρος του Ομπάμα Τζο Μπάιντενμε τη χώρα.

Συγκεκριμένα, ο γενικός επιθεωρητής των υπηρεσιών πληροφοριών Μάικλ Άτκινσον ανέφερε στις 9 Σεπτεμβρίου ότι του κατατέθηκε καταγγελία από έναν «αξιόπιστο» μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, μέλος και ο ίδιος μιας υπηρεσίας πληροφοριών, την οποία ο Άτκινσον έκρινε «αξιόπιστη και ανησυχητική», ώστε να την θεωρήσει «κατεπείγουσα» και να ενημερώσει το Κογκρέσο. Παρά την αναφορά, η κυβέρνηση Τραμπ και ο επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Τζόζεφ Μαγκουάιρ δεν κατέθεσαν αντίγραφο της αναφοράς στο Κογκρέσο.

Τα αμερικανικά ΜΜΕ αρχίζουν να διερευνούν την περίπτωση του συγκεκριμένου μάρτυρα για το περιεχόμενο τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που έγινε στις 25 Ιουλίου.

Μετά από πολλές διαρροές, ο αμερικανός πρόεδρος αναγκάζεται την Κυριακή να παραδεχθεί ότι μίλησε με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι για τον Τζο Μπάιντεν, και το γιο του, Χάντερ, ο οποίος εργαζόταν για έναν ουκρανικό όμιλο φυσικού αερίου από το 2014, όταν ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.

Ωστόσο, ο Τραμπ διαβεβαίωσε ότι η συνομιλία με τον Ουκρανό πρόεδρο «δεν είχε κάτι μεμπτό» και δεσμεύτηκε να δώσει στη δημοσιότητα το περιεχόμενο αυτής της τηλεφωνικής συνομιλίας.

Για μια «χούφτα» αμερικανικά δολάρια στην Ουκρανία

Σημείο – κλειδί στην υπόθεση, αποτελεί ένα ποσό για στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία. Λίγες μέρες πριν το επίμαχο τηλεφώνημα, ο Τραμπ διατάζει το πάγωμα στρατιωτικής βοήθειας ύψους σχεδόν 400 εκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, η οποία τελικά αποδεσμεύτηκε, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, στις 12 Σεπτεμβρίου.

Κρίνοντας από αυτή την περίεργη εξέλιξη των πραγμάτων, οι Δημοκρατικοί, υποπτεύονται ο ρεπουμπλικανός πρόεδρος χρησιμοποίησε τα χρήματα της στρατιωτικής βοήθειας για να πιέσει τον Ζελένσκι να ξεκινήσει μια έρευνα διαφθοράς εις βάρος του Τζο Μπάιντεν, και του γιο του.

«Δεν άσκησα καμία πίεση στην Ουκρανία», απάντησε ο ένοικος του Λευκού Οίκου, ο οποίος υποστήριξε ότι πάγωσε τη στρατιωτική βοήθεια για να ενθαρρύνει άλλες δυτικές χώρες να συμβάλουν στον στρατιωτικό προϋπολογισμό για την Ουκρανία.

Το τηλεφώνημα στον Ζελένσκι που «ξεχείλισε το ποτήρι»

Μετά την ενεργοποίηση της διαδικασίας παραπομπής, ο αμερικανός Πρόεδρος ζήτησε τη δημοσιοποίηση των πρακτικών του επίμαχου τηλεφωνήματος με τον Ουκρανό ομόλογό του, από τον Λευκό Οίκο. Το επίμαχο απόσπασμα από τη συνομιλία του με τον Ζελένσκι όπου γίνεται αναφορά στο όνομα του Μπάιντεν, είναι το εξής:

«Θα ήθελα να μας κάνετε μια χάρη όμως, γιατί η χώρα μας έχει περάσει πολλά και η Ουκρανία ξέρει πώς είναι αυτό (…) Γίνεται πολλή συζήτηση για το γιο του Μπάιντεν, ότι ο Μπάιντεν σταμάτησε τη δίωξη και πολύς κόσμος θέλει να μάθει γι’ αυτό λοιπόν κάντε ό,τι μπορείτε με τον υπουργό Δικαιοσύνης θα ήταν σπουδαίο. Ο Μπάιντεν καυχιόταν ότι σταμάτησε τη δίωξη αν μπορείτε να το κοιτάξετε… Μου φάνηκε απαίσιο».

Ο αμερικανός Πρόεδρος, φαίνεται να ζητά ως «χάρη» από τον Ζελένσκι την παρέμβαση της ουκρανικής Διακιοσύνης για να διερευνηθεί το κλείσιμο μιας «έρευνας» που διεξάγονταν για εταιρεία αερίου στην Ουκρανία, στην οποία απασχολούνταν ο γιος του του πολιτικού του αντιπάλου, Τζο Μπάιντεν, Χάντερ. Καθώς ο δικηγόρος του Χάντερ Μπάιντεν δεν θέλησε να σχολιάσει τις πρόσφατες εξελίξεις,

Ο ρόλος του Χάντερ Μπάιντεν στην Ουκρανία

Το 2009 ο Τζο Μπάιντεν γίνεται αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και ο γιος του, Χάντερ, ειδικευμένος δικηγόρος, αναζητά επιχειρηματικές ευκαιρίες στο εξωτερικό, ενώ συχνά «πέφτει πάνω» στο έργο του πατέρα του. Τον Μάιο του 2014, η Burisma Holdings, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες φυσικού αερίου στην Ουκρανία και έδρα στην Κύπρο, ανακοινώνει ότι ο Χάντερ Μπάιντεν είναι πλέον μέλος του διοικητικού της συμβουλίου.

Η Burisma Holdings δεν είναι μια τυχαία εταιρεία. Ο Μίκολα Ζλοτσέφσκι, που ίδρυσε την εταιρεία το 2002, αργότερα υπηρέτησε ως υπουργός περιβάλλοντος της Ουκρανίας υπό τον Πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Όταν η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς πέσει, ο Ζλοτσέφσκι θα είναι από τα πρώτα πρόσωπα που θα ελεγχθούν για διαφθορά. Το Ηνωμένο Βασίλειο παγώνει 23 εκατομμύρια δολάρια σε τραπεζικούς λογαριασμούς του Λονδίνου που συνδέονται με τον Ζλοτσέφσκι και ζητά τη συνδρομή της Ουκρανίας για να στοιχειοθετήσει υπόθεση για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Μετά το αίτημα του Ηνωμένου Βασιλείου, οι εισαγγελείς της Ουκρανίας ξεκινούν τη δική τους έρευνα για τον Ζλοτσέφσκι, εξετάζοντας για πρώτη φορά κατά πόσον υπεξαίρεσε δημόσιους πόρους. Από την πλευρά τους, ο Ζλοτσέφσκι και η εταιρεία αρνούνται τις κατηγορίες.

Ήταν η περίοδος που η Burisma άρχισε να εντάσσει διάφορα στελέχη από το εξωτερικό στο διοικητικό της συμβούλιο. Οι αρμοδιότητες του Μπάιντεν, όταν εντάχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας ήταν να συμβουλεύει για «τη διαφάνεια, την εταιρική διακυβέρνηση και ευθύνη, τη διεθνή επέκταση και άλλες προτεραιότητες».

Τα χρήματα που φαίνεται να λαμβάνει ο Μπάιντεν για αυτή η θέση διοχετεύθηκαν μέσω της εταιρείας Rosemont Seneca Bohai LLC με έδρα τις ΗΠΑ, με ιδρυτή έναν από τους συνεργάτες του Μπάιντεν, ο Ντέβορ Άρτσερ, ο οποίος επίσης διατέλεσε διευθυντής της Burisma. Τα τραπεζικά αρχεία από το 2014 και το 2015 δείχνουν ότι η εταιρεία λάμβανε κεφάλαια από την Burisma και κατέβαλλε περισσότερα από 850.000 δολλάρια στον Χάντερ Μπάιντεν.

Οι ΗΠΑ, με αντιπρόεδρο των Μπάιντεν ο οποίος διατηρούσε στενές διπλωματικές σχέσεις με την Ουκρανία, στέλνουν επιστολή στους εισαγγελείς της Ουκρανίας τον Δεκέμβριο του 2014, καταγγέλλοντας ότι δεν βοηθούν τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου στην έρευνά τους για τον Ζλοτσέφσκι και προειδοποίησαν για αρνητικές συνέπειες εάν συνεχίσουν. Τον Ιανουάριο του 2015, η υπόθεση του Ηνωμένου Βασιλείου κατέρρευσε και το δικαστήριο απελευθέρωσε τα 23 εκατομμύρια δολάρια.

Οι έρευνες των Ουκρανών για τον Ζλοτσέφσκι αφορούσαν και περιπτώσεις φοροδιαφυγής αλλά και τη χορήγηση αδειών φυσικού αερίου κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργού. Ο Βίκτορ Σόκιν, είναι αυτός που θα χειριστεί μεγάλο μέρος της υπόθεσης, αρχικά ως αναπληρωτής εισαγγελέας και στη συνέχεια ως γενικός εισαγγελέας. Οι έρευνες για την υπόθεση θα ατονίσουν και η υπόθεση δεν θα «περπατήσει» δικαστικά, ενώ παράλληλα, αμερικανοί αξιωματούχοι κατηγορούν το γραφείο του γενικού εισαγγελέα ότι δεν κατάφερε να καταπολεμήσει τη διαφθορά και, εν μέσω εγχώριων και διεθνών αντιδράσεων, τελικά θα αποπεμφθεί.

Ο Τζο Μπάιντεν ισχυρίζεται δεν έχει μιλήσει ποτέ με το γιο του για τις επιχειρηματικές του συναλλαγές στο εξωτερικό. Ο Χάντερ, από την πλευρά του, είχε αναφέρει στο New Yorker τη φετινή χρονιά ότι ίσα που άγγιξαν το θέμα της Ουκρανίας, όταν ο πατέρας του του είπε «ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις» και εκείνος απάντησε «ξέρω».

Όσον αφορά στην υπόθεση της Burisma, τον Ιανουάριο του 2017 η εταιρεία δημοσίευσε ανακοίνωσή της όπου ανέφερε ότι «όλες οι νομικές διαδικασίες και οι εκκρεμείς ποινικές καταγγελίες που εκκρεμούν» κατά του Ζλοτσέφσκι και της εταιρείας έχουν κλείσει, και ότι, αν χρειαστεί, θα πληρώσει τυχόν μη καταβληθέντες φόρους.

Impeachment: Τι σημαίνει η λέξη που θα ακούμε συνέχεια τους επόμενους μήνες

H παραπομπή (impeachment) του Ντόναλντ Τραμπ είναι ουσιαστικά η διαδικασία κατά την οποίο κάποιο νομοθετικό σώμα αποφασίζει να επιφέρει κατηγορίες εναντίον κάποιου κυβερνητικού στελέχους, υπουργού, δικαστή ή και του ίδιου του προέδρου σε περίπτωση που θεωρηθεί ότι παρανομεί. 

Στις ΗΠΑ, η νομοθετική εξουσία είναι το Κογκρέσο, το οποίο αποτελείται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των 435 βουλευτών που εκλέγονται από κάθε πολιτεία ανάλογα με τον πληθυσμό της και τη Γερουσία την οποία απαρτίζουν 100 Γερουσιαστές (2 γερουσιαστές από κάθε πολιτεία, ανεξαρτήτως αναλογίας πληθυσμού).

Απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσει ένα νομοσχέδιο είναι να ψηφιστεί και από τα δύο σώματα και στη συνέχεια να υπογραφεί από τον πρόεδρο. 

Μια διαδικασία όπως η παραπομπή του προέδρου εκκινείται από τη Βουλή η οποία ψηφίζει και αυτό το οποίο απαιτείται για να ξεκινήσει είναι η απλή πλειοψηφία, δηλαδή 218 από τους 435 βουλευτές. Στην παρούσα Βουλή, οι Δημοκρατικοί, η αντιπολίτευση στον Τραμπ διαθέτει 235 βουλευτές. 

Η συνέχεια μεταφέρεται στη Γερουσία στην οποία δικάζεται ο πρόεδρος με τον δικαστή του ανωτάτου δικαστηρίου να προεδρεύει και τους γερουσιαστές να είναι οι ένορκοι. Για την καταδίκη και καθαίρεση του προέδρου απαιτείται πλειοψηφία 2/3 , δηλαδή 66 ψήφοι στη Γερουσία.

Αυτή τη στιγμή οι Ρεπουμπλικανοί διαθέτουν 53 γερουσιαστές και οι Δημοκρατικοί 47. Έτσι, για να υπάρξει καταδίκη του αμερικανού προέδρου, απαιτείται να αλλάξουν στρατόπεδο και να καταψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ 19 γερουσιαστές του, ώστε μαζί με τους 47 γερουσιαστές της αντιπολίτευσης να σχηματίσουν τον αριθμό 66.

Αρχή του τέλους ή «δωράκι» στον Ντόναλντ Τραμπ; 

«Καθαίρεση γι’ αυτό; Πρόκειται για ανέκδοτο!», δήλωσε με αυθάδεια χθες ο αμερικανός πρόεδρος σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τόνισε ότι η συνομιλία του με τον Ζελένσκι ήταν «υπέροχη».

Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Στη συνέχεια πέρασε στην αντεπίθεση βάλλοντας κατά των Δημοκρατικών, επισημαίνοντας πως πρέπει να υπάρξει διαφάνεια για τον Τζο Μπάιντεν και το γιο του Χάντερ, για τα εκατομμύρια δολάρια που αποσύρθηκαν γρήγορα και εύκολα από την Ουκρανία και από την Κίνα όταν ήταν αντιπρόεδρος.

Μπορεί και οι δύο αυτές τοποθετήσεις να δημιουργούν οργή στους περισσότερους και θεωρητικά να θέτουν σε αμφισβήτηση ακόμα και την ψυχολογικοπνευματική κατάσταση του ίδιου του προέδρου, η αλήθεια είναι όμως ότι αποτυπώνουν ανάγλυφα όλη την ουσία της διακυβέρνησής του.

Η βασική μεθοδολογία που χρησιμοποιεί ο αμερικανός πρόεδρος για να εδραιώνει την κυριαρχία του εντός και εκτός κόμματος είναι η δημιουργία ενός τοξικού και διχαστικού πεδίου αντιπαράθεσης με τους δημοκρατικούς, επί υπαρκτών σκανδάλων, στο οποίο ο ίδιος παρουσιάζεται ως ο αντισυστημικός πρόεδρος που είναι αποφασισμένος να φέρει την κάθαρση στην πολιτική και οικονομική ζωή της Αμερικής και ταυτόχρονα ως θύμα του πιο ανελέητου ιστορικά «κυνηγιού μαγισσών», το οποίο και προφανώς χρεώνει στους Δημοκρατικούς. Το συγκεκριμένο όρο άλλωστε επικαλέστηκε για ακόμα μια φορά χθες, ως απάντηση στη δίωξη που δέχεται. Η κοινή γνώμη ακολουθεί σαν υπνωτισμένη αυτήν τη στρατηγική και ο Τραμπ φαντάζει σε αυτή τη συγκυρία κάτι σαν ήρωας της Marvel, ειδικά για την κοινωνική βάση των ρεπουμπλικανικού κόμματος. Ίσως ακολουθώντας για ακόμα μια φορά την ακροδεξιά alt-right ρητορική του, θα θελήσει να είναι και πάλι ο δήθεν αντισυστημικός πολιτικός που εκλέχθηκε πρόεδρος των ΗΠΑ. 

Ποιες θα είναι όμως οι επιπτώσεις του συγκεκριμένου σκανδάλου και τι πολιτικές εξελίξεις μπορεί να δρομολογήσει είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψουμε. Το αντίστοιχο παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον, το 1998, έδειξε ότι μπορεί η έρευνα και πρόταση μομφής να γυρίσουν τελικά μπούμερανγκ σε αυτούς που την επιδιώκουν και να ισχυροποιήσουν εν τέλει την θέση και την δημοτικότητα του «θύματος». Συνεκτιμώντας μάλιστα το γεγονός ότι είναι σχεδόν απίθανο η Γερουσία, τον έλεγχο της οποίας έχουν οι Ρεπουμπλικανοί, να απομακρύνει τον Τραμπ από τον Λευκό Οίκο καταλαβαίνουμε ότι ο Τραμπ προετοιμάζεται να δώσει μια μάχη που ο ίδιος εκτιμά πως θα τον βρει τον απόλυτο νικητή.

Αυτά τα δεδομένα προκαλούν πονοκεφάλους και στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, οι οποίοι έχουν να επιλύσουν έναν δύσκολο γόρδιο δεσμό με πολλούς και περίπλοκους κόμπους. Εν μέρει αποδυναμώνονται και οι ίδιοι γιατί οι σκιές που άφησε ο Τραμπ για τυχόν σκάνδαλο του Χάντερ Μπάιτεν δεν θα σβήσουν ποτέ. Αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να στρέψουν την πολιτική αντιπαράθεση σε ένα ευνοϊκό για τον Τραμπ πεδίο, μακριά από προγραμματικές και ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις.

Δείχνουν σημάδια κούρασης και κρίσης καθώς όπως εκτιμά το CNN οι 171 από τους 235 Δημοκρατικούς και όχι όλοι, τάσσονται αυτή τη στιγμή υπέρ του impeachment. Ακόμα και η Νάνσυ Πελόζι, η γυναίκα που τελικά έδωσε το σήμα για την προσπάθεια καθαίρεσης του Ντόναλντ Τραμπ, το προηγούμενο διάστημα είχε σοβαρές αντιρρήσεις βλέποντας ότι στις δημοσκοπήσεις η μεγάλη πλειοψηφία των αμερικανών διαφωνούσε με το impeachment. Τέλος, η υπόθεση επηρεάζει και προσδιορίζει την εσωκομματική τους λειτουργία καθώς χωρίς καν να έχει εκκινήσει η διαδικασία εξασφάλισης του χρίσματος, αναδεικνύει τον Μπάιντεν ως το κεντρικό πρόσωπο στην μάχη των Δημοκρατικών κατά του Τραμπ.