Ηφαίστειο οι φτωχογειτονιές των μεγαλουπόλεων

Η υψηλή ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού οδήγησαν στην ανάφλεξη. Στο Τότεναμ, στο Χάκνεϊ και σε άλλες συνοικίες του Λονδίνου χιλιάδες νέοι ζουν από τα πενιχρά επιδόματα, τα οποία τώρα περικόπτονται εξαιτίας της κρίσης
Ποιες είναι οι αιτίες των αστικών ταραχών στη Βρετανία; Η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η έλλειψη γονικής φροντίδας, το μίσος κατά της αστυνομίας, η αποτυχία του πολυφυλετικού μοντέλου; Ολα αυτά μαζί;
Η κυβέρνηση Κάμερον και η πλειονότητα του Τύπου υπέκυψαν στη γοητεία μιας δασκαλίστικης ηθικολογίας, κλείνοντας τα μάτια στις οικονομικοπολιτικές αιτίες… Δηλαδή στην άγρια λιτότητα που υποβάλλει τη βρετανική κοινωνία η κυβέρνηση Συντηρητικών-Φιλελεύθερων, κατεδαφίζοντας κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους (το οποίο έχουν τόσο ανάγκη οι αφροασιατικής καταγωγής κάτοικοι των φτωχών προαστίων) χάριν της μείωσης των ελλειμμάτων. Σε συνδυασμό με τη σκλήρυνση της αστυνομικής καταστολής τα τελευταία χρόνια και την υψηλή νεανική ανεργία, το καπάκι της χύτρας ασφαλείας τινάχτηκε στα ουράνια.
Τίποτε από αυτά βεβαίως δεν γνωρίζει η συντηρητική “Daily Mail”, που πανηγύριζε προχθές για τις εισβολές πάνοπλων αστυνομικών στα σπίτια νεαρών πλιατσικολόγων, “καταδομένων” από τις κάμερες του δρόμου. Ακόμη και η προοδευτική “Guardian” υιοθέτησε διακριτικά τον αφορισμό περί “μιας γενιάς που δεν έμαθε να σέβεται τους γονείς της και την αστυνομία”.
Στη θεωρία της “καταναλωτικής απόγνωσης” επέμειναν Ιταλοί, Γάλλοι και Ισπανοί αναλυτές. “Η διαμαρτυρία αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό αυθόρμητη, χωρίς ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν γνωρίζει γεωγραφικά, εθνολογικά ή φυλετικά σύνορα. Αφρο-καραϊβοι, Πακιστανοί και λευκοί Εγγλέζοι μοιράζονται εξίσου την αγανάκτηση και τις μολότοφ”, έγραψε στην “El Pais” o Βάλτερ Οπενχάιμερ.
Κατά τη γνώμη του, οι βρετανικές ταραχές δεν έχουν σχέση με τις εξεγέρσεις της μεσαίας τάξης σε Ελλάδα και Ισπανία. Οι νεαροί Βρετανοί σπάνε τις βιτρίνες και κλέβουν επειδή δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν κινητά, ηλεκτρικές συσκευές, ακριβά αθλητικά παπούτσια.
Προσέγγιση, με την οποία συμφωνεί ο Πολωνοεβραίος κοινωνιολόγος-φιλόσοφος Ζίγκμουντ Μπάουμαν. “Ο αποκλεισμός από την αγορά αγαθών έφτασε να θεωρείται κοινωνικό στίγμα. Γι΄αυτό οι νεαροί Βρετανοί επιτέθηκαν στους καθεδρικούς ναούς του καταναλωτισμού”, έγραψε στην “Corriere della Sera”.
Αμφότεροι “ξέχασαν” μια καίρια διαπίστωση του καθηγητή του London School of Economics, Τόνι Τράβερς, ότι στο Λονδίνο το ταξικό χάσμα πλούσιων και φτωχών διευρύνεται ταχύτερα από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και αμερικανικές μεγαλουπόλεις.
“Σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, στο Λονδίνο δεν υπάρχουν γκέτο. Η πρωτεύουσά μας είναι το τέλειο παράδειγμα ενός κοινωνικού μίξερ”, δήλωσε ο Βρετανός καθηγητής στη “Monde”.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στα αριστοκρατικά, πράσινα προάστια του Κένσινγκτον και του Ουεστμίνστερ, υψώθηκαν συγκροτήματα φτηνών κατοικιών δίπλα στα “παλάτια”. Οι φτωχοί βλέπουν κατάματα τους πλούσιους και το μίσος φουντώνει.
Μαρτυρίες – σοκ
Συγκλονιστικές μαρτυρίες για τη ζωή των νέων στο Τότεναμ, στο Χάκνεϊ, στο Ενφιλντ, στο Χάρινκγκεϊ και άλλες “φτωχοσυνοικίες” του Λονδίνου κατέγραψε η “El Pais”. “Εδώ παίρνει ναρκωτικά όλος ο κόσμος, αλλά πιάνουν μόνο εμάς (σ.σ. τους αφρο-ασιάτες)”.
“Χιλιάδες άνεργοι νέοι τριγυρνάνε άσκοπα από το πρωί έως το βράδυ. Πιστεύουν ότι δεν έχει κανένα νόημα να σπουδάσουν”. “Από τρυφερή ηλικία όλα γύρω τους φωνάζουν, να μην περιμένουν τίποτα στη ζωή”. Και το πιο συγκλονιστικό: “Το προσδόκιμο ζωής σε αυτές τις συνοικίες είναι ίδιο με του Ιράκ”.
Ο 29χρονος “μικροκακοποιός” Μαρκ Ντούγκαν, που έπεσε νεκρός από σφαίρες αστυνομικών ήταν πατέρας 4 παιδιών. Η εξαθλίωση έχει την τάση να αναπαράγεται αφού το 25% των ανήλικων εγκληματιών του Λονδίνου είναι γονείς!
ΒΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Η “υποτάξη” των άεργων και η παραίτηση των νέων
Το χειρότερο στην Αγγλία δεν είναι να είσαι άνεργος αλλά “ανενεργός” (inactive). Στην κατηγορία αυτή ανήκει το 30% των Βρετανών 18-24 ετών, που έχουν παραιτηθεί συνειδητά από την αναζήτηση εργασίας. Μόνο οι μισοί έχουν δικαιολογία ότι σπουδάζουν. Οι άλλοι μισοί “προπονούνται” για την είσοδο στην επίσημη στατιστική ανεργία, της τάξης σήμερα του 7,7%. Τους αρκεί ένα μηνιαίο επίδομα 196 λιρών κι έχει ο Θεός…
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο βρετανικός Θεός έχει πια μόνο για τους πλούσιους. Στα δύσκολα προπολεμικά χρόνια του ’30, μετά τη Μεγάλη Υφεση, το 1% των πλουσιότερων Βρετανών κατείχαν το 12% του εθνικού πλούτου. Η ανισότητα μειώθηκε σημαντικά στη χρυσή εποχή του κοινωνικού κράτους, με αποτέλεσμα τη δεκαετία του ’70 το μερίδιο του πλουσιότερου 1% στον εθνικό πλούτο να μειωθεί στο 4,7%.
Δυστυχώς, το 2000 -ύστερα από την επέλαση του Θατσερισμού- οι ελάχιστοι πλούσιοι κατείχαν εκ νέου το 10% του ΑΕΠ. Επιπλέον το 10% των πλουσιότερων Βρετανών (συμπεριλαμβανομένων των αδηφάγων γκόλντεν μπόις του Σίτι) έφτασαν τις δεκαπλάσιες αποδοχές σε σχέση με το 10% των φτωχότερων Βρετανών.
Η ραγδαία φτωχοποίηση των κατώτερων στρωμάτων από τη δεκαετία του ’90 ανάγκασε τους Βρετανούς κοινωνιολόγους να εφεύρουν τον αντιαισθητικό όρο “υποτάξη” (underclass) για τις οικογένειες μακροχρόνια ανέργων, που ζουν από τα κοινωνικά επιδόματα. Σε αυτό το περιθωριακό σύμπαν κυριαρχούν οι ανύπαντρες μητέρες, η βία αποτελεί καθημερινή πρακτική και τα δίκτυα κοινωνικής στήριξης είναι αόρατα. Μάλιστα η περσινή έκθεση της Εθνικής Επιτροπής Ισότητας (National Equality Panel) διαπίστωσε πως η φτώχεια είναι πλέον διαφυλετική, αγγίζοντας όλες τις εθνικές κοινότητες της Βρετανίας.
“Τα σύνορα ανάμεσα στους εργάτες και τη μεσαία τάξη έγιναν δυσδιάκριτα την τελευταία δεκαετία”, επισημαίνει εξάλλου ο Ρίτσαρντ Σένετ, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Ν.Υόρκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
[email protected]
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ
Πολίτες: Κόψτε αμέσως τα επιδόματα από τους ταραξίες
Τους τέσσερις έφτασαν οι νεκροί των τετραήμερων επεισοδίων, την ώρα που άσβεστη παραμένει η οργή των Βρετανών για όσα εκτυλίχθηκαν στους δρόμους του Λονδίνου και άλλων πόλεων.
Ενδεικτική της αγανάκτησης για τα επεισόδια και τις καταστροφές, που ξεκίνησαν το περασμένο Σάββατο μετά τον θάνατο του 29χρονου Μαρκ Ντάνγκαν, είναι η συλλογή τουλάχιστον 100.000 υπογραφών μέσω Διαδικτύου, για την αφαίρεση των επιδομάτων από τους ταραξίες που συνελήφθησαν.
Ο αριθμός 100.000 εξασφαλίζει τη μεταφορά του αιτήματος σε ειδική επιτροπή και από εκεί για συζήτηση στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων. Μάλιστα η συλλογή των υπογραφών έρχεται μία εβδομάδα μετά τη γνωστοποίηση της πρόθεσης των δημοτικών συμβουλίων του Μάντσεστερ, του Νότιγχαμ και του Λονδίνου να προχωρήσουν σε έξωση των ενοίκων εργατικών κατοικιών που ενεπλάκησαν στα επεισόδια, κάτι το οποίο βρίσκει σύμφωνο τον πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον, και τον αναπληρωτή πρωθυπουργό, Νικ Κλεγκ.
Μέχρι στιγμής οι συλληφθέντες έχουν ξεπεράσει τους 1.600 και σε 600 άτομα έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Σύμφωνα με τη Σκότλαντ Γιαρντ, το 80% όσων εμφανίστηκαν στο δικαστήριο είναι κάτω των 25 έτων και μάλιστα το 50% είναι ανήλικοι.
Λίγοι ταραξίες είναι άνω των 30, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνδρες (μόνο 5 είναι γυναίκες). Εν τω μεταξύ, η αστυνομία συνεχίζει τις εισβολές σε σπίτια, μεταξύ των οποίων και μιας 11χρονης, που προσπάθησε να οργανώσει μέσω Facebook επεισόδια στο Πλάιμαουθ, ανάλογα με εκείνα του Λονδίνου και των άλλων πόλεων. Χθες από τη ζωή έφυγε ο 68χρονος Ρίτσαρντ Μάνινγκτον, ο οποίος βρισκόταν σε κώμα μετά τον τραυματισμό του προσπαθώντας να δραπετεύσει από φλεγόμενο σημείο του Λονδίνου, και η αστυνομία έχει ήδη συλλάβει έναν 22χρονο για τον θάνατό του.
Πάντως οι επικεφαλής της αστυνομίας είναι εξοργισμένοι με τα σχόλια του Κάμερον για “λανθασμένη τακτική” και τις επικρίσεις του για τον αριθμό των αστυνομικών που αναπτύχθηκαν, αναφέροντας ότι ήταν απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών να ανακαλέσει τις άδειες των αστυνομικών και επιμένοντας ότι χάρη στην αστυνομία αποκαταστάθηκε η τάξη.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΙΜΕ”
“Η παρακμή και η πτώση της Ευρώπης”
“Η παρακμή και η πτώση της Ευρώπης (και ίσως της Δύσης)” είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος του τελευταίου τεύχους του περιοδικού “TIME”, που με αφορμή τα επεισόδια στη Βρετανία αναφέρεται σε μια γενικότερη κρίση που διέρχεται η “γηραιά ήπειρος”.
“Τώρα η Βρετανία υποφέρει όπως η υπόλοιπη Ευρώπη και, πιο συγκεκριμένα, οι μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό πλήττουν τους ευάλωτους πληθυσμούς”, αναφέρει η Ράνα Φόρουχαρ στο κεντρικό άρθρο του “TIME” και σχολιάζει ότι “είναι ξεκάθαρο γιατί οι φτωχότεροι πληθυσμοί στην πιο οικονομικά άνιση χώρα της Ευρώπης βγαίνουν στους δρόμους”. “Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι γιατί δεν συνέβη νωρίτερα”, προσθέτει.
“Η Δύση και κυρίως η Ευρώπη βρίσκεται σε μεγάλους μπελάδες” και η κρίση στην Ευρωζώνη “ανατρέπει έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης” γράφει, και παρατηρεί ότι η ΕΕ έχει μετατραπεί σε μια “εγωιστική ένωση”. Ακόμη αναφέρει ότι κυριαρχεί μια νέα τάξη πραγμάτων και ότι οι ΗΠΑ, από τις οποίες εξαρτάτο η Ευρώπη, δεν είναι πια σε θέση να σώσουν την κατάσταση ή το ευρώ.
ΕΡΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΑ
http://www.ethnos.gr