Του Μ.Γ.
Μέρα ποίησης η εικοστή η πρώτη του Μαρτιού
Κι εγώ με αφέλεια μικρού παιδιού
Δυο αράδες για σας τις σκάρωσα
Και στο χαρτί τις άπλωσα
Κιτρινισμένο φύλλο σε φως χλωμό εσύ λουσμένο
Τον ουρανό εξαντλημένο ατενίζει
Το έδαφος από κάτω σιχτιρίζει
Κάτω εκεί σε λίγο θα σαπίζει
Μα μια υπόσχεση αιώνια θυμίζει
Γοργά και πάλι ο κλώνος γεμάτος θα λυγίζει
Όταν ο ήλιος τα πάντα γύρω θα γεμίζει
Φως πλούσιο καλοκαιρινό
Ζωή γεμάτο ισχυρό
Με φύλλωμα θεσπέσιο φουντωτό
Μυαλό γεμάτο δροσερό για νέες Οδύσσειες ταγμένο
Για να μην υπάρχει πουθενά φύλλο πια κιτρινισμένο
Παιδί δυστυχισμένο
