Η ύβρις του κομματιάσματος των ιστορικών ευρημάτων στο μετρό Θεσσαλονίκης

Είναι μία ύβρις ενάντια σε όλους αυτούς που εργάζονται με πάθος για την αποκάλυψη των ιχνών από το ιστορικό παρελθόν μας. Αποφασίζουμε και διατάζουμε τον τεμαχισμού ενός μνημείου, ενώ δεν έχουμε εξελιχθεί τόσο πολιτιστικά και επιστημονικά ώστε να διαθέτουμε την ικανότητα της πλήρους ανασύστασης του .

Τεμαχίζοντας, ουσιαστικά, αποσυνθέτουμε το μεγαλύτερο μέρος από τα ίχνη της ζωής των προγόνων μας. Καταστρέφουμε τα αποτυπώματα τους και την κάθε δημιουργική σκιά που άφησαν απάνω σε αυτά, που είναι ευκαιρία για την γνώση του τρόπου σκέψης τους.

Είναι επιπόλαιο και αλαζονικό, να θεωρούμε ότι μπορούμε με τις σχετικά περιορισμένες ακόμη επιστημονικές γνώσεις που διαθέτει ο σύγχρονος πολιτισμός , να έχουμε την πεποίθηση ότι θα ανασυνθέσουμε χωρίς τις αναπόφευκτες τεράστιες απώλειες, τα αναντικατάστατα ιστορικά στοιχεία που εμπεριέχουν τα υπολείμματα της Θεσσαλονίκης του παρελθόντος. Ενώ έχουμε δηλαδή την ευλογία να αναδύεται μπροστά μας, σαν από κάποια χρονομηχανή ένα κομμάτι της Θεσσαλονίκης του παρελθόντος, αντί με απόλυτο σεβασμό και ταπείνωση να το θαυμάσουμε, να το απολαύσουμε να το προσκυνήσουμε και να καταγράψουμε με απόλυτο σεβασμό και επιστημονική προσήλωση τα ιερά ιχνη της ζωής των προηγούμενων από εμάς, εμείς έχουμε την αφροσύνη την επιπολαιότητα και την αλαζονεία να πιστεύουμε, ότι μπορούμε να σαν το χασάπη που τεμαχίζει τις Μπριζόλες, να σφάξουμε τα αγία των αγίων και κατόπιν να τα ξανακολλήσουμε στη νέα θέση.

Ο τεμαχισμός (αποσύνθεση) και η μετακίνηση των ιστορικών ευρημάτων στη Θεσσαλονίκη από την φυσική τους θέση, διακόπτει βίαια μία ακόμη ευκαιρία σύνδεσης του μέλλοντος με το παρελθόν. Όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι που πιστεύουν ότι μπορούν σήμερα να κάνουν κοπτοραπτική με τα ιστορικά ευρήματα ,πρέπει -να καταλάβουν ότι κανείς όσο ψηλά και να βρίσκεται στην πολιτική , κοινωνική και επιστημονική ιεραρχία, δεν έχει το δικαίωμα να τεμαχίζει και να ανασυγκολλάει τα φορτισμένα με πληροφορίες ιστορικά υπολείμματα του παρελθόντος που έχουμε την ευλογία να εμφανίζονται μπροστά μας.

Οραματιζόμενοι το μέλλον ελπίζουμε ότι οι επόμενες γενιές θα έχουν την ευγένεια και το υψηλό πνευματικό επίπεδο να σέβονται τα βιολογικά τα επιστημονικά και τα πολιτιστικά ίχνη μας , και δεν θα τα κομματιάζουν (αποσυνθέτουν) όπως κάποιοι θέλουν σήμερα, αλλά θα αξιοποιούν θα συλλέγουν και θα συνθέτουν με σεβασμό τις πληροφορίες από τους προηγούμενους πολιτισμούς. Τότε η ελπίδα της αιωνιότητας που όλοι έχουμε κρυμμένη βαθιά μέσα στην ψυχή μας, δεν θα έχει υπερφυσικό αλλά θα έχει λογικό έρεισμα.

Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ  είναι Αρχιτέκτονας -Βιομηχανικός σχεδιαστής

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr