Η ταινία του τρόμου

«Θυμίζει άλλες εποχές», λένε, ξαναλένε και ξαναξαναλένε τα δελτία της ΕΡΤ. Με σημαίες και με ταμπούρλα. Πέρασαν κιόλας 72 ώρες, από το θλιβερό ως γελοίο περιστατικό, το οποίο θύμισε σε όλη την Ελλάδα ότι το πηδάλιό της χειρίζεται σμήνος παλιάτσων. Αγγλιστί, Joker.

Τι ακριβώς συμβαίνει και παιανίζετε τον παιάνα της διαμαρτυρίας, φίλτατοι; Αφύπνισε μήπως τα δημοσιογραφικά αντανακλαστικά κάποιων από τους πολλούς φυτευτούς η ραγδαία διολίσθηση προς τη «χούντα των αρίστων»; Ξέμεινε στις επάλξεις κανένας αναρχοάπλυτος αρχισυντάκτης που κακοπέρασε στις «άλλες εποχές»; Ή μήπως η νέα τάξη πραγμάτων προξένησε τρόμο ακόμα και στους ημετέρους;

«Η καταγγελία προς την αστυνομία έγινε από κινηματογραφική εταιρία διανομής», καταφτάνει το υστερόγραφο του ρεπορτάζ, για να μη ξεχνιόμαστε. Έτσι μπράβο, γιατί προς στιγμήν ανησύχησα. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν μερικά κρίσιμα δευτερόλεπτα, για να ξεμυτίσει ο Σκάι μέσα από το κοστούμι του γελωτοποιού της μητσοτακικής αυλής.

Χρήσιμο είναι να θυμόμαστε, η ΕΡΤ υπάγεται απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό, δηλαδή στον πολιτικό προϊστάμενο των υπουργών και υφυπουργών που με τα καμώματά τους θυμίζουν «άλλες εποχές». Εκτός, πια, και αν το ιοβόλο υπονοούμενο του δελτίου δεν αφορά τη σκοτεινή εποχή της Χούντας ή της Αποστασίας, αλλά την αφορεσμένη τετραετία του ΣυΡιΖα…

«Αυτό είναι το σωστό, να κάνει η αστυνομία τη δουλειά της», ξεσπάθωσε μία κυρούλα μόλις κύλησε το βίντεο. Αγανακτισμένοι πολίτες παντός καιρού, τώρα και στους χώρους τέχνης. Οι καταδότες που κάλεσαν τους μπάτσους έμειναν προσεκτικά εκτός πλάνου, όπως και εκείνος ο αόρατος που τάχα ανέλαβε την ευθύνη εξ ημισείας με τη ζωντοχήρα σύζυγό του. Εκείνη η Μπιτάκου δεν ήταν εύκαιρη.

Όταν κατέβηκαν από το πάλκο οι κουκουλοφόροι, γνήσιοι ή σκιώδεις, παρέλαβαν τη σκυτάλη οι κονδυλοφόροι. Ο ένας χαρακτήρισε το διπλό περιστατικό «φέικ νιουζ» (διότι είμεθα μενουμευρωπαίοι και μιλάμε το εγγλέζικο), ο δεύτερος έβγαλε στον αέρα ονόματα υπαλλήλων του ΥΠΠΟ που είναι λέει Συριζαίες, ο τρίτος έστησε καυγά με τα τρολ του Τσίπρα που υποδαυλίζουν την ανομία, ο τέταρτος ζήτησε ρεπό επειδή είχε να προστατεύσει τον Κικίλια από την οργή της κοινής γνώμης για τις ακροβασίες στο θέμα του μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ.

Για κακή τύχη όλων των ανωτέρω, το καουμποηλίκι των αστυνομικών διαδραματίστηκε μπροστά σε δεκάδες μάρτυρες, σε δύο διαφορετικούς κινηματογράφους: μέρα μεσημέρι στο Mall στο Μαρούσι, βραδάκι στο Αελλώ. Προσεχώς, και στα συνοικιακές αίθουσες.

Πολλοί από τους παριστάμενους ποίησαν τη νήσσα, ίσως επειδή προτιμούν τον χωροφύλακα από τους Μαδούρους. Άλλοι σιώπησαν επειδή σκέφτηκαν αυτό που θα σκεφτόταν οποιοσδήποτε λογικός νοικοκυραίος στη θέση τους: «Πού να μπλέκεις τώρα;»

Και με το δίκιο τους, οι άνθρωποι. Όταν επικοινώνησα με δικηγόρο για να ψηλαφίσω τα τερτίπια της νομοθεσίας, πληροφορήθηκα με έκπληξη ότι οι πρώτοι εγκαλούμενοι είναι οι …γονείς. «Εάν κληθούν να καταθέσουν ως μάρτυρες σε δίκη ενάντια στον κινηματογράφο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ισχυριστούν ότι αγνοούσαν την παρουσία του παιδιού στην αίθουσα προβολή. Τότε ενδέχεται να τους ασκηθεί δίωξη, για πλημμελή φροντίδα ανηλίκου»!

Για τον αυτοφωράκια της επιχείρησης, φυσικά, το περιστατικό δεν είναι παρά μία συνηθισμένη, αν και ενοχλητική, μέρα στο γραφείο. Για την ακρίβεια, στο αστυνομικό τμήμα. Χάθηκε να γινόταν το σαφάρι καθημερινή, για να μη του χαλάσουν το Σαββατόβραδο;

Οι αστυνομικοί επιχείρησαν να μπαγλαρώσουν τα παιδιά σε κλούβες για να τα προσάγουν στο δικό τους μαγαζί, παρέα με τους μικροπωλητές που εμπορεύονταν λαθραία ρολόγια σαν νέοι Αντετοκούνμπο. Κλονίστηκαν όταν είδαν αγοράκια να κλαίνε με λυγμούς και κοριτσάκια να λιποθυμάνε έντρομα, αλλά όχι πολύ. Αν κλονίζονταν έτσι εύκολα, δεν θα γίνονταν αστυνομικοί.

Οι απλοί πολίτες που έτυχε να βρίσκονται στο σινεμά, οι ενήλικοι λέω, κοιτούσαν σαν χάνοι. Όσο δεν συμβαίνει στο δικό σου παιδί, έχεις ορκιστεί να μείνεις για πάντα χάνος. Οι δημοσιογράφοι που έσπευσαν επί τόπου ξεχώρισαν με ευκολία τους χάνους και ζήτησαν δηλώσεις για να τις παίξουν στο βραδυνό δελτίο, όπου μπέρδευαν τους τίτλους άλλων ταινιών («Ενήλικοι στο Δωμάτιο») με την ηλικιακή σήμανση του Τζόκερ.

Και όλοι μαζί φύγαμε προς το ηλιοβασίλεμα, κλείνοντας ένα ακόμη ήρεμο Σαββατοκύριακο στη δυστοπική Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, έσκασε μύτη στο σινεμά και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, μαζί με τον 15χρονο γιο του, αποφασισμένος να απαντήσει στην παρανομία με παρανομία και να διαχωρίσει τη θέση του από τις «άλλες εποχές».

Σε κάποια άλλη αίθουσα, από τις δεκάδες όπου προβάλλεται το Τζόκερ, μπορεί να έπιασε στασίδι ο Νίκος Γεωργιάδης. Ο φίλος του πρωθυπουργού μπορεί να μην έχει δικά του παιδιά, αλλά έχει ανήλικους φίλους του από τη Μολδαβία.

Οι γονείς των προσαχθέντων πιτσιρικάδων έδωσαν τα στοιχεία τους στις αρχές για τα περαιτέρω και επέστρεψαν σοκαρισμένοι στα σπίτια τους, όπου φυσικά τους ανακάλυψαν εν ριπή οφθαλμού τα αδηφάγα κανάλια. Αλήθεια, πώς έφτασαν τα προσωπικά στοιχεία τους στα λαγωνικά των καναλιών; Ποιος είναι ο μοναδικός ύποπτος σε αυτό το μυστήριο;  

Ο ελέφαντας που λαγοκοιμάται στη μέση του δωματίου αναρωτιέται για τα κριτήρια που ώθησαν τους τα φαιά φορούντες να βαφτίσουν την ταινία «ακατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 18 ετών». Σε όλες σχεδόν τις χώρες του «πολιτισμένου κόσμου», η αντίστοιχη σήμανση είναι PG-15 ή κάτι αντίστοιχο.

Ούτε τα τσοντάδικα δεν απαγορεύουν την είσοδο στους 17άρηδες του έτους 2019. Ξεπερνάει τα όρια της φαιδρότητας, να θεωρηθεί βλαπτική για τα άβγαλτα τρυφερά ματάκια του 17χρονου μία ταινία σαν το Τζόκερ, βίαιη αλλά όχι τόσο όσο άλλες που κρίνονται κατάλληλες για 15άρηδες και 16άρηδες. Τι συμβαίνει, λοιπόν;

Ο κριτικός κινηματογράφου Ηλίας Φραγκούλης (και μαζί του πολλοί άλλοι) υποπτεύτηκε και έγραψε εξαρχής ότι το πρόβλημα είναι το ανατρεπτικό της περιεχόμενο, ότι δηλαδή η ταινία βάζει στο μυαλό του εφήβου τον σπόρο της αναρχίας και της αντίστασης. Κατά πάσα πιθανότητα, έχει δίκιο. Η πατρίς, η θρησκεία και η οικογένεια δεν ανέχονται τέτοιου είδους παρασπονδίες από την κοινωνία των παπάδων και των μπαμπάδων.

«Παιδιά είναι», αναφώνησε ο πατέρας που γαλούχησε τον βασανιστή της τυφλής γάτας στη Ρόδο. «Αν της έδωσα και καμιά ξανάστροφη, μισή ντροπή δική μου και μισή δική της», υπερθεμάτισε ο ξεδιάντροπος που έδειρε τη δασκάλα του γιου του στην Κρήτη. Ο μεσαίωνας επιστρέφει πλησίστιος και τα όργανα της τάξης καλούνται να αναλάβουν ρόλο κλειδοκράτορα, με την ευλογία της συντεταγμένης Πολιτείας.

Το επόμενο βήμα, είναι να χτίσουν τους κινηματογράφους με τούβλα, όπως έκαναν με τα κτίρια των καταλήψεων. Ώσπου να γίνουμε όλοι μας τούβλα.