Η συνεχής δια-Πόμπευση του Μητσοτάκη

Στην πολιτική ιστορία όμως και στις προβλέψεις του διπλωματικού πρωτοκόλλου είναι αδιανόητο πρωθυπουργός χώρας να… επισκέπτεται τον υπουργό από άλλη χώρα ο οποίος βρίσκεται στην επικράτειά του.
 
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να υποβάλει τα σέβη του στον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να τον συναντήσει σε δικό του έδαφος, δηλαδή στην αμερικανική βάση στη Σούδα. Ετσι η ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία είναι στα χειρότερά της παραπαίοντας ανάμεσα στην προσωπική πολιτική Μητσοτάκη και την υποχωρητικότητα, έκλινε αποφασιστικά προς την υποτέλεια μέσα από τους συμβολισμούς που επέλεξε ο Ελληνας πρωθυπουργός. Ο Μητσοτάκης δεν δέχτηκε τον Αμερικανό υπουργό όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, αλλά υπέβαλε τα σέβη του σε έναν ξένο υπουργό.
 
Το να συναντήσει για γεύμα ο Μητσοτάκης τον Πομπέο στο σπίτι του στα Χανιά δεν απασχολεί κανέναν Ελληνα, πλην ίσως της Ντόρας Μπακογιάννη που παρακολούθησε από τηλεοράσεως να παραδίδεται το πατρικό της σπίτι στα χέρια άλλης οικοδέσποινας. Η παράβλεψη όμως των κανόνων και η σημειολογία της υποταγής είναι προσβολή για τη χώρα.
 
Ο Ελληνας πρωθυπουργός βρίσκει χρησιμότητα σε ένα νέο δόγμα Πιουριφόι. Πριν από μερικές μέρες ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ συνεχάρη την Ελλάδα ως «ανάχωμα της Ρωσίας» και η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν επιχείρησε να τηρήσει τις ισορροπίες, αλλά ο Μητσοτάκης θέλησε να παραστήσει τον Κανελλόπουλο αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του Πομπέο τον νέο Βαν Φλιτ έναντι του οποίου έπρεπε να είναι υποτακτικός.
 
Κανένας Ελληνας πρωθυπουργός δεν τόλμησε να παραβεί εθνικές γραμμές, κόκκινες γραμμές και πρωτόκολλα για να κάνει εξωτερική πολιτική «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει», αντισταθμίζοντας την κακή εικόνα του με την εικόνα των καλών διαπροσωπικών σχέσεων. Με τον Πομπέο και τον κάθε Πομπέο ο πρωθυπουργός μπορεί να συναντάται και να κουβεντιάζουν τις ελπίδες τους για τις ενεργειακές μπίζνες και τα οπλικά συστήματα στα οποία ο Αμερικανός υπουργός έχει ειδικότητα. Δεν μπορεί όμως να παρουσιάζει τη χώρα ως περιοχή του φύλαρχου Μητσοτάκη.
 
Οταν εμφανίστηκε το «Ορούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα φάνηκε πολύ γρήγορα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε διαβεί τον Ρουβίκωνα. Το τουρκικό ερευνητικό κατάφερε να γκριζάρει την ελληνική ΑΟΖ, ο Μητσοτάκης επέλεξε τις μυστικές επαφές και συμφωνίες ερήμην των πολιτικών αρχηγών και χωρίς τήρηση των εθνικών θέσεων και κατέληξε στη συμφωνία με την Αίγυπτο που κάνει ορατές τις προθέσεις του. Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δήλωσε ότι πήγε να υπογράψει χωρίς να ξέρει τι ακριβώς, ενώ σήμερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει το θέμα σαν χωροταξική διένεξη πάνω από χορτολιβαδική έκταση στο χωριό του.
 
Στην κυβερνητική διπλωματική γλώσσα έχει υπεισέλθει ο όρος «θαλάσσιες ζώνες» που υπονοεί μια διαπραγμάτευση πέραν των όσων προβλέπει η έως τώρα ελληνική θέση. Θαλάσσιες ζώνες είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη, η συνορεύουσα ζώνη, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ. Εως σήμερα η Ελλάδα θεωρεί ως θέμα υπό ρύθμιση την ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα, αλλά να που όλα γίνονται διαπραγματεύσιμα, μαζί και η αιγιαλίτιδα.
 
Κυβερνητικοί παράγοντες ψιθυρίζουν διάφορα για αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες 30 μιλίων γύρω από τα νησιά. Πρόκειται για πάγια τουρκική θέση, αφού η αποστρατιωτικοποίηση των τουρκικών παραλίων, στα οποία μπορεί να επιστρέψει στρατός σε λίγες ώρες, δεν είναι ισοδύναμη με αυτήν των νησιών, όπου στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορούν να φτάσουν έγκαιρα αν αποχωρήσουν. Η αποχώρηση της ελληνικής στρατιάς από την Κύπρο έκανε εύκολη την απόβαση των Τούρκων το 1974.
 
Δεν πρόκειται για σύγχυση στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Την περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη οι σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου είναι πολύ άσχημες. Οι Κύπριοι πολιτικοί όλου του πολιτικού φάσματος κατηγορούν την Ελλάδα ότι έχει εγκαταλείψει την Κύπρο (δείτε το αφιέρωμα του Documento σήμερα). Η Ελλάδα διαπραγματεύτηκε την αποχώρηση του «Ορούτς Ρέις» από την ελληνική ΑΟΖ αλλά δεν ενδιαφέρθηκε για την αποχώρηση του «Γιαβούζ» και του «Μπαρμπαρός» από την κυπριακή.
 
Οχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο αμυντικό δόγμα που συνδέει τις χώρες, αλλά πλέον η Κύπρος κείται πολύ μακράν για τον Μητσοτάκη. Οταν μάλιστα η Κύπρος έβαλε βέτο στην απόφαση μέτρων της ΕΕ κατά της Λευκορωσίας με το επιχείρημα ότι δεν υλοποιούνται αντίστοιχα μέτρα κατά της Τουρκίας που παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ, η Ελλάδα δεν στήριξε την αδελφή χώρα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν τόλμησε να πει τη λέξη «Κύπρος» στον ΟΗΕ.
 
Μια ακόμη προβληματική θέση υπήρξε με την εισβολή του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η Ελλάδα δεν τήρησε την έως τώρα θέση στήριξης των Αρμενίων, αλλά υπήρξαν δηλώσεις ίσων αποστάσεων. Και αυτό παρότι ο Αζέρος πρόεδρος Ιλχάμ Αλίγεφ ταπείνωσε τον Ελληνα πρέσβη στο Μπακού (και την Ελλάδα φυσικά) δηλώνοντας ότι η χώρα του υποστηρίζει την αδελφή Τουρκία σε όλες τις διενέξεις που αφορούν την ανατολική Μεσόγειο.
 
Κάθε κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει ότι δεν τον ενδιαφέρει να αντιμετωπίσει τα σχέδια της Τουρκίας για μετατροπή της σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη που θα αναιρέσει κάθε υπάρχουσα συμφωνία στη Μεσόγειο. Ο πρωθυπουργός με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με αυτό που εμφανίζουν οι Γερμανοί ή οι Αμερικανοί ως απαίτηση. Φυσικά, αγοράζει και τα σχετικά όπλα πουλώντας το αφήγημα της ασφάλειας.
 
Οι συμμαχίες του δεν ακουμπάνε σε κάποιον γεωστρατηγικό σχεδιασμό. Μοιάζουν με τη διάθεση κάποιων γκρούπι που προσπαθούν να εξασφαλίσουν φωτογραφίες από τον αγαπημένο διάσημο. Φυσικά δεν είναι κάτι τόσο αθώο. Ο Μητσοτάκης δεν θέλει μόνο φωτογραφίες με τους παίκτες, θέλει να δηλώσει πίστη, για την οποία προσμένει εξαργύρωση. Τον τρόπο τον γνωρίζει ο ίδιος.
 
Στην Κύπρο κατηγορούν τον Μητσοτάκη ότι ξυπνάει μνήμες 1974. Δεν είναι η μόνη ιστορική σύγκριση. Τη δεκαετία του ’50 η βασίλισσα Φρειδερίκη ζητούσε από τον αρχηγό της CIA Αλεν Ντάλες να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα για να γίνει πυραυλική επίθεση στη Σοβιετική Ενωση. Μέσα από την ιδιαίτερη και μάλιστα ερωτική διάθεση που είχε για τον Ντάλες έβλεπε τη μοίρα της χώρας. Κάπου εκεί βρισκόμαστε στην εξωτερική πολιτική: στη δεκαετία του ’50. Αν ψάξετε και για Φρειδερίκη, θα βρείτε σίγουρα.
 

Πηγή:Documento #203

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr