Η στρεψοδικία του Ελληνα πρωθυπουργού

Επιμένει ο Ελληνας πρωθυπουργός να προβαίνει σε ασυνάρτητες, αυτοακυρωτικές δηλώσεις, χαρακτηριζόμενες από αντιφάσεις -εκδικητικότητα και εμπάθεια. Δηλώσεις στρεψόδικες με τις οποίες προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες του στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στον ίδιο τον απεργό πείνας. «Δεν είναι δυνατόν -λέει- να επιλέξει εκείνος (σ.σ.: ο Κουφοντίνας) τη φυλακή κράτησής του».

Μα δεν την επέλεξε ο ίδιος, ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνησή του την επέλεξε, ότι δηλαδή οφείλει να επιστρέψει στον Κορυδαλλό -και τώρα αρνείται να εφαρμόσει τον νόμο της. Και συνεχίζει ακάθεκτος: «Στο κράτος δικαίου ο νόμος ισχύει για όλους». Αφού λοιπόν έτσι είναι γιατί δεν ισχύει για τον απεργό πείνας και δίψας; Ολίγον ακατανόητα είναι όλα τούτα· δεν μπορεί να βρει άκρη κάποιος που πιστεύει στην τήρηση των νόμων.

Το παράδοξο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά επίδειξη μεγαλομανίας εκ μέρους του πρωθυπουργού, μια προσπάθειά του να πειστεί η ελληνική κοινωνία ότι αυτός είναι το αφεντικό και μην τολμήσει ποτέ κανείς να διεκδικήσει ακόμη και αυτονόητα δικαιώματα. Είναι επίσης και προσπάθεια να ικανοποιήσει το ακροδεξιό του ακροατήριο, που όσο πάει και εξαπλώνεται μέσα στους κόλπους του κόμματός του, υποτίθεται μετριοπαθούς και φιλελεύθερου [κεντροδεξιού τάχα και λοιπά φληναφήματα].

Μπορεί να νομίζει ότι έχει την κοινή γνώμη με το μέρος του -και ίσως να είναι έτσι, ποιος να αντιδράσει μέσα στον εγκλεισμό και την απαγόρευση διαδηλώσεων; Δεν είναι ότι υπνώττει η ελληνική κοινωνία [ευτυχώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην Βελόπουλου φυσικά, κρατούν σθεναρά στάση υπέρ των δικαιωμάτων τα οποία πρέπει να απολαμβάνουν άπαντες], είναι ότι οι περισσότεροι θεωρούν πως όποιος μιλάει υπέρ του δικαιώματος του απεργού ταυτίζεται ταυτόχρονα με την ιδεολογία του -έχουν συμβάλει σε αυτήν τη χυδαιότητα τα πρόθυμα παπαγαλάκια των τηλεοπτικών καναλιών, χωρίς δε να ντρέπονται, έστω στο ελάχιστο.

Οι προσπάθειες του πρωθυπουργού να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη και να ικανοποιήσει τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους είναι πολύ εύκολο να μην καρποφορήσουν, διότι σε έναν επικείμενο θάνατο [ποτέ να μην επέλθει] αλλάζει η αντίδραση της κοινής γνώμης, είναι σκληρό πράγμα ο θάνατος, δεν είναι παίξε-γέλασε, θεωρίες και ιδεολογικές ασυναρτησίες. Και τότε θα μείνει μόνος του, με Βορίδηδες, Αδώνιδες, Πλεύρηδες και λοιπά φυντάνια. Τελικά αυτό που επιτυγχάνει ο κ. Μητσοτάκης είναι να αντιστρέφει την πραγματικότητα -όχι μόνο να αντιστρέφει την πραγματικότητα αλλά και να συντρίβει την ίδια τη λογική.

Κάτι, όμως, πρέπει να αποφασίσει επιτέλους και η ελληνική κοινωνία. Τάσσεται υπέρ των δικαιωμάτων και του «κράτους δικαίου» ή συνήθισε πια και προτιμά να υφίσταται τη βία ενός αυταρχικού, αστυνομικού κράτους; Είναι καιρός να πάρει αυτήν την απόφαση και να τη διατρανώσει κιόλας διότι αν αυτή η κυβέρνηση συνεχίσει με τον τρόπο αυτό, το μέλλον είναι αβέβαιο -και επικίνδυνο βεβαίως. Δεν είναι δυνατόν να έχει τόσο αλλοτριωθεί αυτή η κοινωνία, όσα μνημόνια κι αν έχει αντιμετωπίσει, όσος κοβίδιος [κοβιδιανά έτη!] κι αν έχει εισχωρήσει στην κοινότητά της.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr