Η σοβαρότητα του Μπέρνι Σάντερς γράφει Ιστορία

Ο Τραμπ είχε καλές επιδόσεις στους αριθμούς της οικονομίας μέχρι την πανδημία και η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει πάλι από τον Ιούλιο. Άλλο το πως ζουν οι άνθρωποι, υπάρχουν πάντα τα 100 εκατομμύρια των φτωχών εργαζόμενων, αλλά οι αριθμοί στην οικονομία μετράνε πολύ στις εκλογές. 

Ο Τραμπ έχει μια μεγάλη βάση φανατικών που του δίνει πλεονέκτημα στην συσπείρωση – η αποχή δηλαδή είναι κυρίως από το άλλο στρατόπεδο. 

Ο Τραμπ επενδύει στον φόβο των λευκών Ευαγγελιστών μπροστά στην πιθανότητα να πάψουν να είναι οι “ιδιοκτήτες” των ΗΠΑ, δηλαδή επενδύει στο φαινόμενο που περιγράφει ο Χαντιγκτον ως “σύγκρουση των πολιτισμών”. Μια από τις επισημάνσεις του Χάντιγκτον ήταν η πιθανότητα Κυβερνήτες Πολιτειών με λατινοαμερικανικούς πληθυσμούς να αρνηθούν κάποια στιγμή να συμμετάσχουν σε μια επέμβαση των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική. Κάτι τέτοιο είδαμε ήδη στο θέμα του φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό.

Το Black Lives Matter εκλογικά δεν άλλαξε πολλά πράγματα, έκοψε ψήφους από τον Τραμπ στην αρχή αλλά του έδωσε άλλες ψήφους πίσω (μεσοστρώματα των προαστίων), όταν οι συγκρούσεις αγρίεψαν.

Η κακή διαχείριση της πανδημίας θεωρείται από πολλούς ως το ζήτημα που καταδίκασε εκλογικά τον Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, ο αμερικανός Πρόεδρος ψηφίζεται από όλους τους “ψεκασμενους” που δεν πιστεύουν στον ιό, έχοντας έτσι άλλη μια συμπαγή πηγή υποστήριξης. Ας έχουμε στο μυαλό ότι στις εκλογές σημασία έχουν όσοι τελικά ψηφίσουν. Οι συμπαγείς ομάδες ψηφοφόρων συχνά υπερισχύουν εκλογικά απέναντι σε μια χαλαρή σιωπηλή πλειοψηφία. 

ΑΝ τελικά νικησει ο Μπάιντεν, που σήμερα φαίνεται το πιο πιθανό αλλά πάντως όχι βέβαιο (σε εκλέκτορες, σε ψήφους θα σαρώσει αλλά είναι αδιάφορο), αυτό κυρίως θα οφείλεται στην σοβαρότητα και αίσθηση της ιστορικής ευθύνης που επέδειξαν ο Σαντερς, η Γουωρεν, η Κορτεζ και συνολικά το περίπου 1/3 του Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο αντιστοιχεί στην Αριστερά με την ιστορική έννοια που την ξέρουμε στην Ευρώπη. Η εικόνα του Σάντερς προχθές, φορώντας μάσκα, να ανοίγει διάλογο με ψηφοφόρους στους δρόμους της Φιλαδέλφειας (Πενσυλβάνια, εκεί θα κριθούν όλα) ήταν συγκινητική. Γιατί προφανώς θα μπορούσε απλώς να βγάζει δελτία τύπου υπέρ του Μπάιντεν από το γραφείο του στη Γερουσία. 

Δεν είναι το ίδιο με την προσπάθεια που πραγματικά κάνει εδώ και δυο μήνες και ο Ομπάμα. Ο Μπάιντεν είναι άνθρωπος του Ομπάμα τώρα πια και η στήριξη αυτή ήταν πολιτικά αυτονόητη. 

Οι διαφωνίες όμως της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών με τον Μπάιντεν είναι μεγάλες. Πέτυχαν σημαντικές υπέρβάσεις προς τα αριστερά στο επίσημο προεκλογικό πρόγραμμα των Δημοκρατικών αλλά ο “θείος Τζο” Μπάιντεν, ε δεν εμπνέει έναν αριστερό άνθρωπο. Ακριβώς γι αυτό τον λόγο, η ικανότητα που επιδείχθηκε στο να συσπειρωθεί ολόκληρη η αριστερή πτέρυγα στον Μπάιντεν, ακόμη και ο συνήθως  αιρετικός Μάικλ Μούρ, είναι αξιοθαύμαστη. 

Δεν είναι λίγο ένας στους 6 πολίτες των ΗΠΑ συνολικά να ψηφίζει την Αριστερά εντός των Δημοκρατικών και δεν είναι λίγο ΑΝ το 2021 αυτή η συγκροτημένη πια δύναμη αποτελεί μέρος του συνασπισμού διακυβέρνησης. Όχι φυσικά με πρόσβαση στην πραγματική εξουσία στις ΗΠΑ, μην τρελαθούμε, αλλά πάντως θα είναι ο, τι καλύτερο από την εποχή του Ρούζβελτ και της αντιφασιστικης κευνσιανης διακυβέρνησης του.

Το αν οι εκλογές θα λήξουν ομαλά είναι το επόμενο διακύβευμα, αφού κλείσουν οι κάλπες και αρχίσει το δύσκολο μέτρημα με τις ταχυδρομικές ψήφους. 
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr