Η πρώτη φορά που απέκτησα δικά μου βιβλία – Γράφει ο Δημήτρης Σπύρου

Στο χωριό μου, με τα μόνα βιβλία που ερχόμασταν σε επαφή –όλα τα παιδιά- ήσαν τα σχολικά.

Σε κανένα σπίτι δεν υπήρχε βιβλιοθήκη. Οταν πήγα στο Γυμνάσιο στην κοντινή κωμόπολη έμενα εκεί σε ένα μικροσκοπικό δωματιάκι με ενοίκιο είκοσι δραχμές το μήνα  γιατί τακτική συγκοινωνία δεν υπήρχε και με τα πόδια ήταν  τρεις ώρες δρόμος.

Γρήγορα ανακάλυψα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Ηταν αρκετά πλούσια. Ατέλειωτες ώρες βυθιζόμουν στην ανάγνωση παλιών τόμων της Διάπλασης των Παίδων και σταδιακά –αφού με συμπάθησε κι ο βιβλιοθηκάριος – πέρασα  στον Καμύ, το Στάιμπεκ, τον Χεμινγουαίη, τον Τολστόι, το Ντοστογιέφσκι.

Το 1971 πήγαινα στην πέμπτη γυμνασίου. O «Ηλειακός Παρνασσός» του οποίου πρόεδρος ήταν ο λογοτέχνης Τάκης Δόξας προκήρυξε ένα λογοτεχνικό διαγωνισμό. Πήρα μέρος με ένα διήγημα και βραβεύτηκα.

Το κάθε βραβείο συνοδευόταν από αρκετά  βιβλία: Καρκαβίτσας, Παλαμάς, Σολομός. Οχτώ τόμοι! Ο σπιτονοικοκύρης ήταν μαραγκός. Μου έβαλε στον τοίχο ένα μικρό ράφι.

Τοποθέτησα πάνω τα βιβλία και δε χόρταινα να τα κοιτάζω, να τα χαϊδεύω, να τα ξεφυλλίζω, να τα διαβάζω. 

Πρώτη φορά αποκτούσα δικά μου βιβλία. Και ήμουν ευτυχισμένος.