Η πρόθεση και το έγκλημα

Να συµφωνήσουµε ότι «Μένουµε Ευρώπη» και είµαστε Ευρωπαίοι; Να συµφωνήσουµε όλοι. Αλλά σε ποια Ευρώπη; Σε αυτήν που έκαιγε µάγισσες; Σε αυτήν που µετρούσε το µήκος των φτερών των αγγέλων στους πίνακες του ∆οµήνικου Θεοτοκόπουλου; Μήπως στην Ευρώπη που εξαέρωνε ανθρώπους στα κρεµατόρια και οργάνωνε επιχειρήσεις ευθανασίας και προσκυνήµατα στον Μένγκελε; Αποστρέφουν όλοι το βλέµµα από µια τέτοια Ευρώπη ή έτσι λένε.

Στις πολιτικές διακηρύξεις που επικαλούνται τα ευρωπαϊκά ιδεώδη η Ευρώπη είναι πολιτισµένη, αλληλέγγυα, λειτουργεί µε τους κανόνες του κράτους δικαίου και τους κανόνες γενικώς. Αυτό που συνέβη στην Πύλο, το γεγονός ότι βυθίστηκε ένα πλοιάριο µε εκατοντάδες ανθρώπους ενώ το παρακολουθούσαν µε δορυφόρους, κάµερες, GPS και όλα τα επιτεύγµατα της τεχνολογίας, υπακούει σε έναν και µόνο κανόνα: την απανθρωπιά. Μην κοιτάτε τα πλάνα στην τηλεόραση. Φανταστείτε αυτό που δεν έχει καταγραφεί από τις κάµερες αλλά συνέβη. Μερικές δεκάδες γαλονάδες του λιµενικού και του ναυτικού είναι στηµένοι µπροστά στον θάλαµο επιχειρήσεων µε οθόνες µπροστά τους. Οι οθόνες δείχνουν τα πάντα.

 

Το πλοιάριο, τη θέση, τους κινδύνους και προδιαγράφουν το αποτέλεσµα. Το έγκληµα διαδραµατίζεται και καταγράφεται λεπτό προς λεπτό στις οθόνες. Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Υλοποιούν ένα «πολιτικό» σχέδιο που θέλει να µη γίνει καµιά επιχείρηση διάσωσης, να µη σωθούν ούτε οι ενήλικες ούτε τα παιδάκια που είναι κρυµµένα (για ασφάλεια!) στ’ αµπάρια. Αφήνουν το πλοιάριο να πλεύσει προς τον θάνατο µε σταθερή ρότα, αρκεί ο θάνατος να µη γίνει στα δικά τους εγχώρια ύδατα. Κάποια στιγµή θα πράξουν σαν Ρωµαίοι αυτοκράτορες, θα δείξουν µε τον αντίχειρα προς τα κάτω αντί προς τα πάνω για να ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης και θα διατάξουν τη θανάτωση στη θαλάσσια αρένα, όπου το σκοτάδι κρύβει το έγκληµα. Στη συνέχεια φυσικά θα πάνε σπίτι ν’ αγκαλιάσουν τα παιδιά τους, ήσυχοι κι αυτοί και όσοι έδωσαν τις εντολές γιατί έπραξαν εθνικά και πατριωτικά.

Ας κάνουµε µια υπόθεση εργασίας. Ενα γιοτ µε 700 Καταριανούς λεφτάδες (φίλοι ίσως της Εύας Καϊλή) πλέει ακυβέρνητο ανοιχτά της Πύλου. Στο κατάστρωµα του γιοτ όλοι είναι ανίκανοι να κάνουν το παραµικρό. Είναι µάλιστα παραδοµένοι στην κόκα, στο οινόπνευµα και στην ακολασία. Ποια πιθανότητα υπήρχε να µη γίνει επιχείρηση διάσωσης του πλοίου της αµαρτίας και να το αφήσουν να βυθιστεί; Καµία.

Το πλοιάριο στην Πύλο δεν βυθίστηκε λόγω συνθηκών αλλά λόγω επιλογής. Επέλεξαν να το αφήσουν να βυθιστεί για να λειτουργήσει αποτρεπτικά στις ροές µεταναστών και προσφύγων. Τις θεωρίες αυτές, της δολοφονίας ανθρώπων ως πολιτικό µέτρο, τις έχει οµολογήσει ο Θάνος Πλεύρης στο παρελθόν και έχουν υλοποιηθεί επί των ηµερών τού νυν υπηρεσιακού υπουργού Ναυτιλίας Θεόδωρου Κλιάρη. Οταν ο ναύαρχος Κλιάρης ήταν αρχηγός του λιµενικού (ανέλαβε τη θέση µε επιλογή Μητσοτάκη) οι επιχειρήσεις επαναπροωθήσεων µεταναστών έγιναν η παράνοµη τακτική του λιµενικού. Οι «New York Times», έγκυρα ευρωπαϊκά µέσα ενηµέρωσης και φυσικά το Documento είχαν αποκαλύψει επιχειρήσεις pushbacks. ∆ιαψεύστηκαν από την κυβέρνηση και τελικώς επιβεβαιώθηκαν από οπτικό υλικό. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Κριστιάν Αµανπούρ ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να πει ότι για όλες αυτές τις παράνοµες ενέργειες έχει επιληφθεί η ελληνική ∆ικαιοσύνη, όπως και για τις υποκλοπές άλλωστε.

Όπως αποκάλυψε την περασµένη Παρασκευή το documentonews.gr, οι ιταλικές αρχές είχαν ενηµερώσει τις ελληνικές για την πορεία του πλοιαρίου και την κατάσταση στην οποία έπλεε µες στη ζώνη ευθύνης της Ελλάδας (60 ναυτικά µίλια από τις ελληνικές ακτές και 260 από τις ιταλικές). Οι Ιταλοί έδωσαν στους συναδέλφους τους στην Ελλάδα έως και τον αριθµό από δορυφορικό τηλέφωνο που υπήρχε στο πλοιάριο, ενώ το ελληνικό λιµενικό έστειλε στο σηµείο τα παραπλέοντα εµπορικά πλοία για πιθανή παροχή βοήθειας. Όπως επίσης αποκάλυψε το documentonews.gr, στο λιµάνι του Γυθείου ήταν δεµένο το υπερσύγχρονο ναυαγοσωστικό πλοίο «Αιγαίον Πέλαγος», το οποίο µπορούσε να επιχειρήσει. Ούτε το ναυαγοσωστικό ούτε άλλο πλοίο πήρε εντολή διάσωσης, απλώς γιατί δεν υπήρχε σκοπός διάσωσης.

Το χειρότερο είναι ότι αργά το απόγευµα της Παρασκευής το λιµενικό αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει όσα είχαν πει οι πρόσφυγες στον Αλέξη Τσίπρα που τους συνάντησε, ότι δηλαδή υπήρξε προσπάθεια ρυµούλκησης του αλιευτικού όχι για διάσωση αλλά για την προώθησή του στα ιταλικά ύδατα. Το λιµενικό διά του εκπροσώπου του είχε διαψεύσει τις καταγγελίες, ενώ ο Ακης Σκέρτσος είχε ειρωνευτεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα το ναυάγιο να προκλήθηκε µε τον ίδιο τρόπο που προκλήθηκε το επίσης τραγικό ναυάγιο στο Φαρµακονήσι, στην προσπάθεια δηλαδή να ρυµουλκηθεί το σκάφος µακριά από την ελληνική περιοχή ευθύνης. Οργανώθηκε δηλαδή µια δολοφονία για να ικανοποιηθεί µια πολιτική επιλογή. Και αυτή είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των απωθήσεων.

Μετά το προδιαγραµµένο έγκληµα να οδηγηθεί το πλοιάριο στον βυθό ξεκίνησε το δεύτερο έγκληµα: η αποκτήνωση της κοινής γνώµης. ∆εκάδες δηµοσιογράφοι ανέλαβαν να πείσουν την κοινή γνώµη ότι όποιος ερευνά τις συνθήκες του ναυαγίου και αποδίδει ευθύνες στους χειρισµούς των ελληνικών αρχών δρα αντεθνικώς κατά της χώρας. Οποιος δηλαδή ψάχνει ή λέει την αλήθεια είναι εσωτερικός εχθρός. ∆εν χρειάζεται να θυµίσω τι είναι εθνικό και συµφέρον για το έθνος κατά τον ∆ιονύσιο Σολωµό. Θα αναρωτηθώ µόνο: Αυτή η ταύτιση του εθνικού και πατριωτικού µε τις παρανοµίες µας µέχρι πού φτάνει;

Οσοι δέχονται και καλύπτουν τις παρανοµίες µιας κυβέρνησης γιατί έτσι επιβάλλει το πατριωτικό χρέος, αύριο θα στηρίξουν τον Ελληνα έµπορο ναρκωτικών ή τον Ελληνα κατά συρροήν δολοφόνο και παιδοβιαστή επειδή είναι Ελληνας;

∆εν είναι η πρώτη φορά που το έγκληµα ντύνεται στα εθνικά χρώµατα για να κρυφτεί. Επιπλέον, ο Μητσοτάκης χρησιµοποιεί ως πολιτικό εργαλείο το αποτέλεσµα των εγκληµατικών πράξεων. Οδηγούνται στον βυθό της θάλασσας παιδιά και αθώοι άνθρωποι και ως δικαιολογία οι δεξιόφρονες επικαλούνται τη δήθεν επικινδυνότητά τους και την υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων. Ετσι όχι µόνο δικαιολογούνται µόνο για το έγκληµα, αλλά και όποιος υποστηρίζει τη διεθνή νοµιµότητα βαφτίζεται εχθρός της Ελλάδας, οπότε πατριώτης είναι ο εγκληµατίας.

Η συνταγή αυτή είναι βγαλµένη από τα ιστορικά αρχεία της ∆εξιάς. Ολα τα εγκλήµατα της ∆εξιάς από τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο έως και τη χούντα δικαιολογήθηκαν από το φάντασµα του εσωτερικού εχθρού. Οσοι συνεργάστηκαν µε τους ναζί έγιναν εθνικόφρονες και βάφτισαν εχθρούς του έθνους εκείνους που πάλευαν για τη δηµοκρατία. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ρατσιστικές και ναζιστικές απόψεις που οδηγούν στον θάνατο απροστάτευτους ανθρώπους εµφανίζονται ως πατριωτικό καθήκον και αυτοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να προστατευτούν και οι άνθρωποι και η νοµιµότητα εµφανίζονται ως υποχείρια ξένων, αόρατων και κακόβουλων εχθρών.

Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Εχει υπογράψει διεθνείς συνθήκες τις οποίες πρέπει να τηρεί και είναι αυτή που διεκδίκησε και υπέγραψε για τις περιοχές ευθύνης της για έρευνα και διάσωση (SAR). Το έγκληµα ανοιχτά της Πύλου δεν είναι θέµα ερµηνείας. Ο κανονισµός 656/2014 της Ευρωπαϊκής Ενωσης προβλέπει µε ακρίβεια τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που πλοιάριο άγνωστων στοιχείων και εθνικότητας πλέει σε ευρωπαϊκό θαλάσσιο χώρο µεταφέροντας λαθραία µετανάστες, εµπορεύµατα ή ύποπτο φορτίο. Επρεπε να ακινητοποιηθεί και να γίνει επέµβαση στο πλοίο. Οχι µόνο δεν έγινε, αλλά οδηγήθηκε οργανωµένα σε ρότα θανάτου. Οσα ακούγονται από τη Ν∆ και φιλικούς στον Μητσοτάκη δηµοσιογράφους δεν είναι η προσπάθεια δικαιολόγησης του εγκλήµατος, αλλά η προετοιµασία του επόµενου. Οταν τελειώσουν µάλιστα οι… µελαψοί εχθροί θα πιάσουν τους εγχώριους.