Η «Οδύσσεια του να είσαι ο εαυτός σου»

Εκεί ακριβώς όμως, έγκειται και το αδιέξοδο του δυτικού ανθρώπου. Γιατί αυτό μπορεί να μοιάζει λυτρωτικό αλλά δεν είναι – κανονικά θα έπρεπε να είσαι ο άλλος. Νομίζουμε ότι ο εαυτός μας ανήκει και έτσι μπορούμε να χαϊδεύουμε τη μοναξιά και τον εγωισμό μας. Αλλά ο εαυτός μας δεν τίποτα άλλο παρά όλοι οι ρόλοι, οι καταστάσεις και οι αγωνίες που έχουμε ζήσει. Αντίθετα, ο εαυτός μας ως συναίσθημα και όχι ως ανάγκη, ανήκει στον άλλον. Αυτό βέβαια το έχει πει και ο Χριστός, αν και οι θρησκείες έχουν διαστρεβλώσει τα πράγματα. Όπως και να έχει για εμένα το νόημα του έργου είναι ότι «αυτό που μου αποκαλύπτει τον εαυτό μου είναι ο άλλος διά της αγάπης και μόνο». Ο Πέτρος λοιπόν, που είναι και ο ήρωας του έργου, είναι ένας άνθρωπος που αρκετά νωρίς καταλαβαίνει ποια είναι η σεξουαλική του ταυτότητα, και βιώνει το πώς είναι να μη σε αποδέχονται. Αυτός είναι και ο δικός του αγώνας και μία πορεία ζωής που παλεύει για αυτήν την αποδοχή και την αγάπη. Μαθαίνει πώς είναι να ζεις ως ομοφυλόφιλος και πώς σε αντιμετωπίζει η σημερινή ελληνική κοινωνία που παραμένει ακόμα βαθιά συντηρητική και που η κρίση, που δυστυχώς δεν ήταν μόνο οικονομική, δυνάμωσε τέτοια στοιχεία και συμπεριφορές.

Μαθαίνει όμως ακόμα και το πώς είναι να ζεις στον «κόσμο» των ομοφυλόφιλων όπου, όπως κάθε μικρόκοσμος έχεις τους δικούς του κανόνες και τρόπους ζωής. Σε όλη αυτήν την πορεία του, αυτό που εμένα με συγκινεί είναι η βαθιά του ανάγκη για να αγαπήσει και να αγαπηθεί – και παρά τα τραύματα και τις απώλειες δεν χάνει την πίστη του στους ανθρώπους και στη ζωή. Αυτή τη στάση ζωής και ανεξαρτήτως σεξουαλικής ταυτότητας τη σέβομαι, τη θαυμάζω και την θεωρώ σπουδαία.

Όταν μου έγινε η συγκεκριμένη πρόταση επειδή είμαι ένας άνθρωπος που καθημερινά «αυτομαστιγώνομαι» και σχεδόν τιμωρητικά χρεώνω στον εαυτό μου πάντα την επιλογή πιστεύοντας πως δική μου επιλογή, δική μου η ευθύνη δεν θα κρύψω πως φοβήθηκα πολύ για τη συγκεκριμένη επιλογή. Αναρωτήθηκα εάν ένας τέτοιος μονόλογος, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, λόγω του νεαρού της ηλικίας μου είναι μία σωστή καλλιτεχνική επιλογή, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά και εάν εγώ ο ίδιος στα 26 μου χρόνια, μπορώ να στηρίξω το βάρος ενός μονολόγου. Έχοντας όμως τη χαρά να μετράω ήδη αρκετά χρόνια με δουλειές που έχουν ευτυχήσει και εξαιτίας της πίστης του σκηνοθέτη της συγκεκριμένης παράστασης που είναι και ένα δικό του όραμα η πραγμάτωση της, συντέλεσαν στο να το πιστέψω και εγώ. Το ότι έρχονται επίσης παιδιά που έχουν υποστεί πολύ μπούλινγκ και μου μιλάνε μετά την παράσταση είναι ο λόγος που είμαι υπερήφανος και αφιερώνω την κάθε παράσταση στον κάθε Πέτρο που παλεύει αγωνίζεται και δε χάνει την πίστη του στο καλό.

“Π”

Η ιστορία του Πέτρου

Μία παράσταση για το στίγμα που κουβαλάνε οι λέξεις του Απόστολου Σταυρόπουλου

Κάθε Παρασκευή στις 23.00

Θέατρο Αλκμήνη

Για 4 ακόμα παραστάσεις

*Κατάλληλο για ηλικίες άνω των 18 ετών

«Τρομερή σύμπτωση το γράμμα Π στη ζωή μου. Όλοι έχουμε να διηγηθούμε μία ιστορία. Εγώ λοιπόν, θα σας πω τη δική μου. Είμαι ο Πέτρος και είμαι Πούστης. Ναι, πούστης με ένα Π κεφαλαίο. Προς θεού, μη με μπερδεύετε με το Π της γεωμετρίας 3,14. Ο Αρχιμήδης μπορεί να ανακάλυψε το δικό του Π, εγώ όμως θα σας αποκαλύψω το δικό μου. Π, όπως πούστης λοιπόν. Δεν πιστεύω να μου σοκάρεστε. Μία απλή λέξη είναι». Ο Απόστολος Μαλεμπιτζής επί σκηνής μας αφηγείται την ιστορία του Πέτρου στην παράσταση «Π» που σκηνοθετεί ο Απόστολος Σταυρόπουλος. Αλλά τελικά ίσως και την ιστορία του κάθε Πέτρου που έχει ζήσει  φέροντας ως «ρετσινιά» τη λέξη αυτή που υποτιμητικά δίνει η κοινωνία για την σεξουαλική του ταυτότητα.

Ο μονόλογος του ομοφυλόφιλου Πέτρου διακόπτεται από τη φωνή της Μάνας (Voice over) που στέκεται δίπλα του και τον παρατηρεί αλλά και ενός performer που ανοίγει το θέμα συνολικά για την ομοφυλοφιλική κοινότητα κάνοντας αναφορές στο χτες αλλά και στο σήμερα.

Ένα έργο ωμό και σύγχρονο που με ευαισθησία προσεγγίζει μέσα από την αφήγηση του ήρωα το πώς κάποιες λέξεις έχουν παρερμηνευθεί από την κοινωνία και έχουν δώσει ένα στίγμα αρνητικότητας και χλευασμού για μια κατηγόρια ανθρώπων και των επιλογών τους.

Σημείωμα Σκηνοθέτη:

«Το θεατρικό έργο Π βασίζεται κυρίως στον λόγο και στον αφηγηματικό  του χαρακτήρα. Με ένα λιτό σκηνικό της παράστασης δίνεται προτεραιότητα στον λόγο και στη ζωή του ήρωα που με τρόπο τολμηρό αλλά αληθινό αυτοπροσδιορίζεται στον χώρο και στο χρόνο. Η φωνή της μάνας, ως voice over και ένας performer επί σκηνής ως drag queen σε ρόλο αφηγητή και «alter ego» λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος του ήρωα Πέτρου με την κοινωνία και τον χρόνο. Φεύγοντας ο θεατής από την παράσταση θα ήθελα να έχει αγαπήσει τον κάθε Πέτρο που τολμά να φανερώσει τον εαυτό του στους γύρω του και να τον αποδεχτεί αγωνιζόμενος έτσι, για την ίδια τη ζωή».

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Απόστολος Σταυρόπουλος

Ερμηνεύει: Ο Απόστολος Μαλεμπιτζής

Performance: Ευάγγελος Κοντομούς

Φωνή Μάνας: Ηρώ Πεκτέση

Μουσική trailer: Μαριλένα Ορφανού (SOMEONE WHO ISN’T ME)

Βοηθός Σκηνοθέτη: Stergios π-tek

Video art: Stergios π-tek

Φωτογραφία: Stergios π-tek

Make up artist: Ευάγγελος Κοντoμούς

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8-12 | Κάτω Πετράλωνα

Τ: 210 3428650

Πρόσβαση:

Μετρό: Στάση Κεραμεικός

Τρόλεϋ: 21 Στάση ΚΑΜΠΑ

ΟΑΣΑ: 049, 815, 838, 914, Γ18 Στάση ΚΑΜΠΑ, 035 Στάση ΙΚΑ