Η μόνη δίκαιη απόφαση είναι η καταδίκη των ναζί εγκληματιών

Την Τετάρτη 7.10.2020 η μόνη απόφαση κατά την γνώμη μου που θα μπορεί, να θεωρηθεί δίκαιη, είναι η καταδίκη των ναζί εγκληματιών κι ο εγκλεισμός στην φυλακή των μελών της  συμμορίας που συνέστησαν, τρομοκρατώντας την χώρα απ΄ άκρη σ΄ άκρη. 

Το θέριεμα του φασισμού, που βυθίζει τόπους στο σκοτάδι, πέρα από την δίκη που για 5,5 χρόνια εξελίσσεται και της καταδικαστικής απόφασης που αναμένω, εξακολουθεί σαν φαινόμενο να υφίσταται. 

Απλώνει ανησυχητικά τα πλοκάμια του σε κομμάτια της κοινωνίας, που οδηγείται σε αδιέξοδα μιας και ζούμε  σ΄ εποχή φτωχοποίησης, ανομίας,  διαφθοράς, διαπλοκής, κοινωνικών αυτοματισμών, μεροληψίας στην ενημέρωση καθώς και μιας τυχοδιωκτικής νομιμοποίησης του εθνικισμού από την πολιτική ατζέντα.

Έχουν δημιουργηθεί αδιέξοδα σε πολλά επίπεδα. 

Αδιέξοδα που στρώνουν χαλιά για να περάσει ο φασισμός. 

Ένας φασισμός που ισχυρίζεται πλαστά με την ρητορική του, ότι έχει πρόθεση ανατροπής της κατάστασης, υπέρβασης των αδιεξόδων και βελτίωσης προς το καλύτερο των πραγμάτων, αλλά στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συστημική εκτόνωση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, που δημιούργησε τα προβλήματα. 

Ο αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά ρητορική που έχει πλέον την δύναμη και τα μέσα να κάνει κατήγορους τους ενόχους και τα θύματα θύτες, πρέπει να είναι καθημερινός. 

Παράδειγμα η Μάγδα Φύσσα, η μάνα όλων μας, παράδειγμα τα θύματα των επιθέσεων των ακροδεξιών που δεν φοβήθηκαν για την ζωή τους και πήγαν και κατέθεσαν στην δίκη, παράδειγμα οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στην δίκη της «χρυσής αυγής» που απειλήθηκαν από τους φασίστες αλλά δεν εγκατέλειψαν τα έδρανα, παράδειγμα όλοι εκείνοι του αντιφασιστικού κινήματος που διαδήλωναν τόσα χρόνια έξω από τα δικαστήρια, για να κρατήσουν με το κουράγιο τους ζωντανή στην μνήμη μας την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου.

Καθώς κι εκείνου που λέει ο ποιητής «…Κι όμως ο θάνατος είναι κάτι που γίνεται· πώς πεθαίνει ένας άντρας; πρέπει κανείς να κερδίζει το θάνατό του, τον δικό του θάνατο που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον και τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή…» (Γ. Σεφέρη)

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr