Η κυβέρνηση κρίνεται και δε συγκρίνεται

Με αυτή του την δήλωση γκρέμισε ολοσχερώς το κυβερνητικό αφήγημα πως πάνω απ’ όλα μετράει η ανθρώπινη ζωή (σαφές υπονοούμενο για το Μάτι, μόνιμο κυβερνητικό αφήγημα). Δηλαδή οι απώλειες των «μαχητών» είναι δεδομένες και των πολιτών όχι; Συγγνώμη οι «μαχητές» δε τυγχάνουν και πολίτες; Δεν έχουν οικογένεια; Έτσι βλέπουν την ανθρώπινη ζωή ορισμένοι; Βρισκόμαστε μήπως σε πόλεμο και δε το ξέρουμε; Ο γιατρός, ο νοσηλευτής και ο πυροσβέστης από πότε οφείλουν να πεθάνουν στο «μέτωπο»;

Ανάλγητοι λοιπόν όταν οι μάσκες πέφτουν. Υποκριτικά ανθρωπιστές για το μικροκομματικό συμφέρον. Ξεχνάνε τους 13.000 νεκρούς της πανδημίας που δεν υπάρχουν καν πλέον για τα περισσότερα ΜΜΕ. Ή μάλλον είναι αυτονόητο πως στην πανδημία πεθαίνουν τόσοι, άλλωστε ήμασταν 20 φορές καλύτερα από το Βέλγιο κάποτες, όπως είπε και ένας σοφός. Αυτή είναι η ιλαρότητα ως και χυδαιότητα στην οποία έχει επέλθει το κυβερνητικό αφήγημα. Αυτή την φορά δε γίνεται να φταίνε οι «κομμουνιστές» και οι «Μαδουραίοι» για τίποτα. Μόνοι τους αποτύγχανε ολοσχερώς σε κάθε τομέα (οικονομία, ασφάλεια, υγεία κ.α.). Ούτε τα ΜΜΕ δε μπορούν να κρύψουν την αλήθεια και μεταδίδουν τα ρεπορτάζ από τις πυρκαγιές. Κανένα φιλοκυβερνητικό μέσον δε μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Λίγο να στρέψει τις ευθύνες αλλού ίσως με τεχνάσματα όπως «φταίει η κλιματική αλλαγή» ( η οποία ως γνωστόν επήλθε φέτος το καλοκαίρι). Έχουν αποτύχει ολοκληρωτικά. Απόλυτα. Δε μπορούν να προστατέψουν την περιουσία της μεσαίας τάξης. Πόσο μάλλον να την αυγατίσουν όπως έταζαν, μέσω μίας ανάπτυξης που όλο έρχεται και ποτέ δε φτάνει.

Η κυβέρνηση. Η κάθε κυβέρνηση, κρίνεται. Κάθε στιγμή. Κάθε λεπτό. Κάθε ώρα και κάθε μέρα, μέχρι το τέλος της θητείας της. Όταν αρχίσει να συγκρίνεται είναι επειδή έχει επέλθει η φθορά και ακολουθεί η πτώση. Για κανέναν άλλον λόγο. Είναι το σημείο μηδέν όπου όλοι γνωρίζουν την
πραγματικότητα και κανένας επικοινωνιολόγος δε μπορεί να σκαρφιστεί οτιδήποτε για να την αλλάξει ή κρύψει, κερδίζοντας χρόνο, μέχρι ως ότου να
ξεχαστεί από τον λαό. Κάποιον θα δείξουν ως ένοχο για να γλιτώσει ο ηγέτης. Σε κάποιον θα καταλογίσουν ευθύνες, κακή διαχείριση και ολιγωρία. Όχι σε ποινικό βαθμό, αλίμονο, δε θα γίνουν δίκες, ούτε τηλεδίκες, για την αριστεία. Αυτά μόνο για τους «Μαδουραίους». Η κοινωνία όμως χόρτασε από κομψότητες και τσαχπινιές ( δε πάψανε λεπτό να διαφημίζουν το «επιτελικό κράτος», το οποίο έχει γκρεμιστεί ως αφήγημα ) και πλέον είναι ένα καζάνι που βράζει και θα εκραγεί. Ακόμα και αν κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί επιδεικνύοντας κάκιστο υποκριτικό ταλέντο, δε συγκινείται με το ανθρώπινο δράμα, έχει το δικό του προσωπικό πόνο της απώλειας των κόπων μιας ζωής και του δάσους.

Το καίριο ερώτημα είναι αν ο Σύριζα θα είναι έτοιμος την επόμενη ημέρα. Αν θα μπορεί να ξανά κυβερνήσει και να αποδείξει ότι αδικήθηκε την πρώτη
φορά. Θα παραδώσουν συντρίμμια και θα κουνάνε το δάχτυλο με θράσος περισσό. Η αριστερά ωστόσο είναι για τα δύσκολα. Όπως κάθε στιγμή στην
ιστορία της. Οφείλει να ξανά χτίσει από τα συντρίμμια μίας κρίσης τόσων χρόνων

Ας αφήσουμε ασχολίαστες τις δηλώσεις του «επιτελικού πυροσβέστη» και υπουργού προστασίας του πολίτη ως τραγελαφικές, μία κάκιστη εκτός τόπου και χρόνου φαρσοκωμωδία, η οποία θα ξεχαστεί εν καιρώ από το συλλογικό υποσυνείδητο του δοκιμαζόμενου λαού.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr