Η κοίμηση της μικρής «Μαρίας»

Γιορτάζαμε προχθές την κοίμηση της Θεοτόκου και με κατάνυξη παρακολουθήσανε πολλοί από μας τις λειτουργίες στις εκκλησιές και προσκυνήσανε την εικόνα της. Ποιος όμως ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τη μικρή «Μαρία» που πέθαινε αβοήθητη από το δηλητήριο του σκορπιού σε κάποια νησίδα του Έβρου, ενώ δίπλα της έκλαιγε και ολοφύρονταν μία άμοιρη και δυστυχισμένη μετανάστρια μάνα που πάλευε να σώσει το σπλάχνο της από το μαρτύριο και το θάνατο, αλλά δεν τα κατάφερε;

Κανείς – εκτός από τον Έλληνα διασώστη Ιάσωνα Αποστολόπουλο – δεν άκουσε δεν γνώριζε δεν ήξερε. Κανείς δεν απάντησε στις κραυγές αγωνίας της μάνας, ώστε να κάνει κάτι επιτέλους για το αγγελούδι. Κανείς από τους «ηρωικούς πατριώτες» μας δεν έσπευσε να σώσει την μικρούλα «Μαρία» . Τι σημασία είχε αν το παιδί βρισκόταν σε τουρκικό η βρισκόταν σε Ελληνικού έδαφος. Ηταν τόσο δύσκολο το μήνυμα του κινδύνου, το ουρλιαχτό της αγωνίας μιας μάνας για το παιδί της να έφτανε τα αυτιά της κυβέρνησης; Ήταν τόσο δύσκολο κάποιο ειδικό ελικόπτερο με το σήμα του ερυθρού σταυρού, εξοπλισμένο καταλληλά με το απαραίτητο προσωπικό και τα φάρμακα, να κατέφθανε άμεσα για να παραλάβει το παιδάκι που κινδύνευε;

Δεν θα γινόταν το ίδιο, αν σε κάποιο νησί παραθερισμού ή σε κάποιο πλοίο, βρισκόταν κάποιο ελληνόπουλο με ανάλογο πρόβλημα; Απόλυτη υποκρισία, απόλυτο αίσχος, είναι η δικαιολογία περί τουρκικού και Ελληνικού εδάφους. Ντροπή και όνειδος σε όλους αυτούς που αν ηθελαν, είχαν κάθε δυνατότητα να σώσουν τη μικρή «Μαρία».

Έτσι δεν είναι κύριε Μηταράκη ;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr