Η Καθημερινή απαντά για το άρθρο που ξέπλυνε Λιγνάδη: Αντί συγνώμης καταγγέλλει… μπούλινγκ

Το προκλητικό άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη για τον Δημήτρη Λιγνάδη και ο σάλος που προέκυψε, ανάγκασαν την Καθημερινή να πάρει θέση.

Μέσα από το σημερινό, κύριο άρθρο το οποίο και παραδοσιακά φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας, η Καθημερινή αντί να ζητήσει μια ειλικρινή συγνώμη για τα όσα «ενέκρινε» να δημοσιευτούν κάνει λόγο για μπούλινγκ και τοξικό κλίμα φίμωσης, επιχειρώντας μάλιστα να παραδώσει μαθήματα δημοκρατίας και πολυφωνίας.

Αναλυτικά η απάντηση της Καθημερινής:

«H “K” δημοσιεύει άρθρα που εκφράζουν πολλές και διαφορετικές γνώμες. Μπορεί οι αρθρογράφοι και σκιτσογράφοι μας να διαφωνούν μεταξύ τους, ή και με τη θέση της εφημερίδας που εκφράζεται από εδώ, στο κύριο άρθρο.

Δεν θα τους περιορίσουμε υπό τον φόβο ενός κύματος αντιδράσεων, άλλων καλοπροαίρετων και άλλων όχι. Η κριτική –όσο έντονη και αν είναι– είναι καλοδεχούμενη. Και την παίρνουμε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν μας.

Το μπούλινγκ και το να αποδίδονται σε αρθρογράφους και στην εφημερίδα εξωφρενικές και αβάσιμες μεθοδεύσεις είναι, όμως, ένα τοξικό εργαλείο φίμωσης. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τη διατύπωση απόψεων που δεν είναι απαραιτήτως δημοφιλείς, ακόμη και εκείνων που κινδυνεύουν να παρερμηνευτούν.

Όχι για να ξεπλυθεί κανείς, ειδικά αν έχει καταδικαστεί για το βαρύ αδίκημα των βιασμών, αλλά για να μην ξεθωριάσουν οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας της έκφρασης, να μη χαθεί το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη».

Σημειώνεται πως ο Ηλίας Μαγκλίνης στο επίμαχο άρθρο του στη Σαββατιάτικη Καθημερινή σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Έπειτα από ενάμιση χρόνο ακούσαμε ξανά τη φωνή του Δημήτρη Λιγνάδη. Τον είδαμε χωρίς μάσκα, χωρίς χειροπέδες, έξω από τις φυλακές, κουρασμένο, θλιμμένο, ανακουφισμένο όμως. Διακρίνετε μια κάποια συμπάθεια στα παραπάνω λόγια; Καλά κάνετε.

Πέρασαν δεκαεπτά μήνες από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο, δεκαεπτά μήνες που ο Λιγνάδης τους πέρασε στη φυλακή. Περάστε δεκαεπτά λεπτά μέσα σε μια φυλακή και ελάτε μετά να μιλήσουμε.

Όποιος πιστεύει ότι δεν έχει ήδη πληρώσει για όσα διέπραξε (και για όσα δεν διέπραξε), σφάλλει. Όποιος πιστεύει ότι δεν θα συνεχίσει να πληρώνει για όλα αυτά επίσης σφάλλει. Οι κρίσεις είναι εύκολες και απαλές μόνον όταν το κακό το κάνουν άλλοι».